Επιστολή αναγνώστη στο kranosgr
Η προηγούμενη διαταγή μοριοδότησης του Φεβρουαρίου του 2018 έβαλε αρκετά στελέχη σε μια διαδικασία απόκτησης πτυχίων ξένων γλωσσών για την απόκτηση επιπλέον μορίων, ειδικά από τη στιγμή που αυτά θα προσμετρούνταν και στην μοριοδότηση εσωτερικού.
Και ενώ αρκετοί, ακόμα και από εμάς που έχουμε πτυχία ξένων γλωσσών και ευνοούμαστε από την πρόνοια αυτή, θα παραδεχτούν ότι είναι παράλογο να μοριοδοτούνται ξένες γλώσσες για τις μεταθέσεις στο εσωτερικό (κάτι που ίσως σταματήσει όπως μάλλον διαφαίνεται με την επαναφορά επετηρίδων εσωτερικού-εξωτερικού) , μπορεί να μας πει κανείς για ποιο λόγο αφιερώσαμε χρόνο και χρήμα, αν δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα μόρια ούτε για το εξωτερικό, αν έχουμε την κακή τύχη να είμαστε φροντιστές ή τεχνικοί;
Ένας υπαξιωματικός-ανθστης που έχει φάει τα νησιά και τον Έβρο με το κουτάλι, που έχει ξοδέψει ένα σωρό λεφτά για την απόκτηση μορίων με βάση τα όσα η ίδια η υπηρεσία όριζε για την γλωσσομάθεια μέχρι πριν 2 μήνες κυνηγώντας τη μια μετάθεση στο εξωτερικό που θα του φτιάξει το μέλλον, γιατί να αποκλείεται από μια θέση εξωτερικού που δεν απαιτεί κάποια εξειδίκευση, ιδιαίτερο σχολείο ή εκπαίδευση απλώς και μόνο επειδή του έκατσε σε μια κλήρωση στη σχολή πριν κάποια χρόνια να γίνει τεχνικός ή φροντιστής;
Είμαστε ικανοί να αναλαμβάνουμε θέσεις και καθήκοντα που τυπικά προορίζονται για διοικητικούς στο εσωτερικό (1-4ο γραφείο κά) αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο στο εξωτερικό;
Για να μη μιλήσουμε για τις αναλογίες στις θέσεις διοικητικών/τεχνικών στο Κόσοβο και την αδικία που υφίστανται συνάδελφοι τεχνικών ειδικοτήτων που δεν έχουν ούτε για την Κύπρο κάποια ελπίδα επειδή η ειδικότητα τους δεν χρειάζεται εκεί.
Οι μεταθέσεις εξωτερικού είναι ένας στόχος ζωής για τον οποίο αρκετοί θυσίασαν χρόνο και χρήμα. Ένας στόχος που αν επιτευχθεί, εξασφαλίζει ένα καλύτερο μέλλον και μια εμπειρία ζωής. Ένα όραμα για το οποίο πολλοί δίνουν κάθε μέρα στη δουλειά τον καλύτερο τους εαυτό, για να λάβουν από τον διοικητή τους την καλύτερη δυνατή αξιολόγηση. Είναι λοιπόν κατάφωρα άδικο αλλά και έμμεσα αντιπαραγωγικό για την ίδια την υπηρεσία, εφόσον πρόκειται για ελάχιστες θέσεις χωρίς συγκεκριμένες απαιτήσεις εκπαίδευσης/εξειδίκευσης, που δεν επηρεάζουν ούτε στο ελάχιστο τη λειτουργία της στο εσωτερικό, να εξαιρούνται από τη διαδικασία τεχνικοί και φροντιστές.
Ελπίζω οι ομοσπονδίες ΠΟΕΣ και ΠΟΜΕΝΣ να αναδείξουν τα δύο αυτά ζητήματα που αφορούν πάρα πολύ κόσμο και θίγουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα και δημιουργούν κατηγορίες συναδέλφων 2 ταχυτήτων.