Την στιγμή που το Πολεμικό Ναυτικό αιμορραγεί από τις παρατήσεις σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και στις Σχολές, το απάνθρωπο παλαιό καθεστώς αποστρατειών (κατ’ ουσίαν απολύσεων) για λόγους υγείας που επανέφερε ο “νόμος μέριμνας” Παναγιωτόπουλου, αφαιμάζει ακόμα περισσότερο από προσωπικό.
Το τραγικό της περίπτωσης είναι ότι αποστρατεύονται ακόμα και στελέχη που δεν εμπίπτουν σε κατηγορία αποστρατείας (πχ η ΑΝΥΕ γνωμοδοτεί ότι είναι ικανά για υπηρεσία ξηράς ή γραφείου), το ΠΝ όμως εντελώς κυνικά επικαλούμενο τη μη ύπαρξη κενών άρα την απουσία υπηρεσιακών αναγκών (!!!), κάνει ότι δεν βλέπει την υποστελέχωση και απολύει δίχως πολλά-πολλά. Όπως επισημαίνουν οι συνδικαλιστές του ΠΝ και η ΠΟΕΣ, επί δεκαετίες υπάρχει νομολογία (αποφάσεις δικαστηρίων) που έχουν δικαιώσει πάρα πολλά στελέχη, άρα ένα από τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι, γιατί λειτουγεί με αυτό τον εκδικητικό και αυτοκαταστροφικό τρόπο η Ηγεσία του του ΠΝ; Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για στελέχη που, σύμφωνα με το έγγραφο, κυριολεκτικά μέχρι χθες ήταν κανονικά στις υπηρεσίες τους και πιθανώς να αξιολογούνταν συχνά ως εξαίρετα.
Δυστυχώς τα ερωτήματα που θέτουν οι συνδικαλιστές μάλλον θα μείνουν αναπάντητα διότι φέρνουν στο προσκήνιο μια πολύ σοβαρη αλλά αθέατη πλευρά του προβλήματος. Ενός προβλήματος που είχε επιλυθεί απο το 2019 με το ν.4609.
Σε κάθε περίπτωση, κάτι πολύ δυσμενές δείχνει να υπάρχει στη μέριμνα για το προσωπικό και δεν δείχνει να αφορά μόνο το Πολεμικό Ναυτικό.
ΘΕΜΑ: Αποστρατείες Στρατιωτικών για Λόγους Υγείας
ΣΧΕΤ.: α. ΝΔ 1400/1973 (ΦΕΚ Α΄ 114, «Περί Καταστάσεως των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων»)
β. Ν. 3850/2010 (ΦΕΚ Α΄ 84, «Κύρωση του Κώδικα Νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων»)
γ. Ν. 5018/2023 (ΦΕΚ Α΄ 25, «Μέριμνα υπέρ του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, εξορθολογισμός της νομοθεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, οργάνωση της Εθνοφυλακής και άλλες διατάξεις»)
δ. Φ.700/73/222376/Σ.2287/3-Απρ-23/ΓΕΝ/Β3
ε. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 1273/2023/ΠΟΕΣ
1. Το τελευταίο διάστημα λαμβάνουμε διαρκώς παράπονα από στρατιωτικούς του ΠΝ, στους οποίους κοινοποιήθηκε η απόφαση αποστρατείας τους (κατ’ ουσίαν, απόλυσης) για λόγους υγείας, με βάση την επαναφορά του παλαιού καθεστώτος που έφερε το άρθρο 22 του «νόμου μέριμνας», που, τουλάχιστον στη συγκεκριμένη περίπτωση, μεριμνά μόνο για την αύξηση της ανεργίας διά της περαιτέρω απομείωσης του έμψυχου δυναμικού του ΠΝ.
2. Σε όλες τις περιπτώσεις που μας έχουν γνωστοποιηθεί, υφίσταται το εξής αξιοπερίεργο: η γνωμάτευση της ΑΝΥΕ αποφαίνεται ότι το στέλεχος «κρίνεται Ανίκανος για στρατιωτική υπηρεσία, Ακατάλληλος για υπηρεσία επί πλοίου και Κατάλληλος για υπηρεσία ξηράς». Εκ του γεγονός αυτού, υπάγεται στην υποπερίπτωση της παρα.2γ(2δ) του (δ) σχετικού, για την οποίαν δεν προβλέπεται αποστρατεία.
3. Παρά ταύτα, το ΑΝΣ αν και βασίζεται στις γνωματεύσεις της ΑΝΥΕ, αποφαίνεται ότι, αφού τα στελέχη δεν δύνανται να αξιοποιηθούν σε πολεμικό πλοίο, τότε «δεν υφίστανται υπηρεσιακές ανάγκες για την παραμονή στο στράτευμα» και ως εκ τούτου αποφασίζει η αποστρατεία τους με βάση τις παρα.6-7 του άρθρου 14 του (α) σχετικού. Εν λόγω γεγονός εγείρει πολύ σοβαρά ερωτήματα ως προς το αν τα ποσοστά στελέχωσης Μονάδων και Υπηρεσιών του ΠΝ κρίνονται επαρκή, πόσο μάλλον όταν, ως έχουμε αναδείξει, στελέχη παραιτούνται λόγω δυσμενών συνθηκών εργασίας που επιδεινώνονται διαρκώς.
4. Το ενδιαφέρον της υποθέσεως είναι ότι, μέχρι σήμερα, μας έχουν γνωστοποιηθεί κυρίως περιπτώσεις που αφορούν προσωπικό που υπηρετούσε και εργαζόταν κανονικά σε Υπηρεσίες με αυξημένο φόρτο εργασίας και επικινδυνότητα. Ενδεικτικά αναφέρουμε το ναυπηγοεπισκευαστικό φορέα του ΠΝ («Διεύθυνση Τεχνική Ναυστάθμου Σαλαμίνας»), ενώ απορίας άξιον είναι αν στο πλαίσιο των αποστρατειών ελήφθησαν υπόψιν οι μέχρι σήμερα αξιολογήσεις των στελεχών η αν έχουν τηρηθεί έτερες προβλέψεις του κανονιστικού και θεσμικού πλαισίου [υποχρεώσεις (β) σχετικού].
5. Κατά την περαιτέρω ενασχόλησή μας με το ζήτημα διαπιστώσαμε ότι υφίσταται πολύ «πλούσια» νομολογία που έχει δικαιώσει εκατοντάδες στελέχη που αποστρατεύθηκαν για λόγους υγείας από την εφαρμογή του (α) σχετικού κι έπειτα, γεγονός που υποδηλώνει ότι και τα στελέχη αυτά, εφόσον προσφύγουν, κατά πάσα πιθανότητα θα δικαιωθούν. Κοινώς η Υπηρεσία θέτει το προσωπικό της σε μια διαδικασία πολυετούς και πολυέξοδης ταλαιπωρίας, κυριολεκτικά άνευ λόγου και μάλιστα όταν κατ’ επανάληψη έχει καταγγελθεί ότι υφίστανται στρατιωτικοί υπηρετούν (ακόμα και σε κατάσταση ΕΟΘ) με καθήκοντα τα οποία επισήμως δεν υφίστανται (συνδικαλιστικά).
6. Κατόπιν τούτου προκύπτουν πολύ σοβαρά, ερωτήματα τα οποία προστίθενται σε αυτά που ήδη έχουν τεθεί με το (ε) σχετικό:
α. Για ποιον λόγο η Υπηρεσία προβαίνει σε μία ενέργεια που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων στελεχών προσφύγουν, θα δικαιωθεί, όπως συνέβαινε επί σειρά ετών;
β. Για ποιον λόγο, αφενός οι γνωματεύσεις της ΑΝΥΕ, αφετέρου οι «Κοινοποιήσεις Απόφασης» του ΑΝΣ δεν μνημονεύουν ρητώς τα δικαιώματα των στελεχών (πχ προθεσμίες προσφυγής κλπ);
γ. Για ποιον λόγο κρίνεται ότι «δεν υφίστανται υπηρεσιακές ανάγκες», αντί να αξιοποιούνται οι στρατιωτικοί σε κατάλληλα κενά υπηρεσιών γραφείου ή ξηράς; Αμφισβητείται η υποστελέχωση εν λόγω υπηρεσιών;
δ. Οι διαδικασίες απόλυσης έχουν λάβει υπόψιν εάν προηγουμένως έχουν τηρηθεί επαρκώς οι υποχρεώσεις της παρα.2 άρθρου 2 του (β) σχετικού, που ενδεχομένως να αποδειχθεί εκ των υστέρων ότι σχετίζονται με πρόκληση βλάβης ένεκα της Υπηρεσίας η οποία μέχρι σήμερα απλώς δεν έχει καταστεί εφικτό να συσχετισθεί;
ε. Έχει υπάρξει προσωπικό που ενώ απολύθηκε για λόγους υγείας, μέχρι πρότινος απασχολούταν κανονικά εν γνώση της Υπηρεσίας σε θέσεις με αυξημένη επικινδυνότητα, σε πλήρη αντιδιαστολή με τις υποχρεώσεις των άρθρων 42 και 43 του (β) σχετικού;
7. Θεωρούμε αδιανόητο, σε μια εποχή που αποδεδειγμένα το ΠΝ αιμορραγεί σε προσωπικό, ακόμα και στις παραγωγικές σχολές όπως πρόσφατα σχολιάζαμε και επιβεβαιώθηκε λίγες μέρες μετά, να απολύονται στρατιωτικοί όταν ο νόμος δεν το απαιτεί.
8. Κατόπιν τούτου ζητάμε:
α. Την άμεση διακοπή κάθε σχετικής διαδικασίας αποστρατείας στελεχών και την επανεξέταση του συνολικού πλαισίου με βάση τις πραγματικές ανάγκες των μονάδων και των υπηρεσιών.
β. Την τοποθέτηση των στελεχών ειδικών καταστάσεων σε υπηρεσίες γραφείων και ξηράς όπου υπάρχουν αποδεδειγμένα κενά.