Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος τοποθετήθηκε συνολικώς σήμερα Μεγάλη Δευτέρα 18 Απριλίου 2022, κατά τη μόνη Συζήτηση και Ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου των Σχεδίων Νόμων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας:
Α. «Κύρωση του Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας της Τουρκίας (ενεργώντας εκ μέρους της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας), του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ρουμανίας σχετικά με την ίδρυση, διοίκηση και λειτουργία του Κέντρου Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας (Maritime Security Center of Excellence Operational Memorandum of Understanding)».
Β. «Κύρωση του Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας της Τουρκίας (ενεργώντας εκ μέρους της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας), του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας, του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ρουμανίας καθώς και του Στρατηγείου του Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή Μετασχηματισμού σχετικά με τη λειτουργική σχέση που αφορά στο Κέντρο Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας (Maritime Security Center of Excellence Functional Memorandum of Understanding)».
Γ. «Κύρωση της Συμφωνίας Ασφαλείας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης του Βασιλείου της Νορβηγίας σχετικά με την ασφάλεια για την ανταλλαγή και αμοιβαία προστασία διαβαθμισμένων πληροφοριών».
Ο Υπουργός τόνισε στην Πρωτολογία του τα ακόλουθα:
«Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,
καλή Μεγάλη Εβδομάδα και επειδή πάντα της Ανάστασης προηγείται η Σταύρωση, θα απαντήσω λίγο σε κάποια σχόλια που έχουν γίνει εδώ πέρα, επαναλαμβανόμενα. Διϋλίζουμε τον κώνωπα όσον αφορά στο Κέντρο Αριστείας. Δεν μπορώ να πω ότι αν παράλληλα καταπίνουμε και την κάμηλο, αλλά τον κώνωπα τον διϋλίζουμε σίγουρα. Δεν είναι ούτε η δομή που θα καθορίσει το μέλλον και τη δυναμική του ΝΑΤΟ στα επόμενα 20 χρόνια αυτό το Κέντρο Αριστείας για την Ναυτική Ασφάλεια που ιδρύεται στην Κωνσταντινούπολη, ούτε είναι η συμμετοχή της Ελλάδας τόσο στον αέρα ή τόσο, εν πάση περιπτώσει, αντενδεικνυόμενη προς το εθνικό συμφέρον.
Σας είπα ότι η λογική είναι η χώρα να συμμετέχει και με την παρουσία της -όχι διά της απουσίας της- σε τέτοιου είδους δομές, που επίσης εξήγησα ότι δεν είναι κατ’ εξοχήν Στρατιωτικές Δομές του ΝΑΤΟ αλλά κάτι διαφορετικό, ένας Οργανισμός που εντάσσεται στη συνολική αλλά όχι στη στενή Διοικητική Δομή του ΝΑΤΟ. Είναι περισσότερο συμβουλευτικός, περισσότερο για την εξαγωγή συμπερασμάτων, πορισμάτων, συμβουλευτικής φύσεως παροχής υπηρεσιών, μάλλον συμβουλευτικής φύσεως προς τη Συμμαχία.
Ομοίως και το Κέντρο Ναυτικής Αποτροπής, που εδρεύει στη Σούδα και επί του οποίου κατέστη σαφές (το εξήγησα και προχθές αλλά και κατά τις διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία του MARSEC, του Κέντρου Αριστείας στην Κωνσταντινούπολη) ότι δεν υπάρχει επικάλυψή του από τη νέα Δομή και επομένως δεν διακινδυνεύει η δομή του.
Κοιτάξτε, αναπτύχθηκαν κάποιες αιτιάσεις, δεν θα μπω στην ιστορία με την Ουκρανία. Υπάρχει ένα πρωτοσέλιδο εφημερίδας που λέει ότι στείλαμε έξι φορές όπλα. Όχι! Αυτά που στείλαμε πήγαν με έξι δρομολόγια και νομίζω ότι είναι αντιληπτό. Αυτό είναι όλο. Κατά τα λοιπά, όποιος θέλει να απαντηθεί πολύ πιο συγκεκριμένα αυτό το ζήτημα μπορεί να κάνει, να πάει σύμφωνα με το συνηθισμένο κοινοβουλευτικό τρόπο κι από εκεί και πέρα θα δοθούν απαντήσεις. Δεν είναι δυνατόν, ας πούμε, κάθε φορά να έχουμε το επαναλαμβανόμενο σόου, τη θεατρική παράσταση για να ακούγονται προς τα έξω τα ίδια και τα ίδια, ενώ έχουν απαντηθεί κι έχουν επιλυθεί, τουλάχιστον από πλευράς μας.
Όσον αφορά για το αν αποδυναμώνεται η Εθνική Άμυνα κι αυτό το απάντησα κύριε Δρίτσα. Την Παρασκευή είπα ότι δεν παίρνουμε από διατεταγμένα, από ήδη αναπτυγμένα συστήματα, της Αμυντικής μας διάταξης. Από τα αποθέματα στείλαμε στους Ουκρανούς, όχι απ’ αυτά που είναι αναπτυγμένα. Ήμουν σαφής και θα είμαι ξανά άλλη μία φορά γιατί φαίνεται κάθε φορά, κάθε μέρα, κάθε λεπτό πρέπει να αποδεικνύεις σε αυτή τη χώρα ότι δεν είσαι ελέφαντας. Τέλος πάντων επιστρέφω στα τρέχοντα. Διατυπώθηκαν κάποιες αιτιάσεις και θα απαντήσω σε αυτές.
Στις 18 Απριλίου 2019 έγινε σύσκεψη στο ΓΕΕΘΑ για να καθοριστεί η εθνική πολιτική στο ζήτημα της ίδρυσης αυτού του Κέντρου Αριστείας και τι θα έπρεπε δηλαδή να κάνει η χώρα, πώς έπρεπε να τοποθετηθεί απέναντι σε αυτό. Αποφασίστηκε ότι θα έπρεπε να υπάρξει συμμετοχή στο σχετικό ιδρυτικό συνέδριο που θα λάμβανε χώρα το Μάιο, με εθνική αντιπροσωπεία.
Η εθνική αντιπροσωπεία όντως πήγε και διαπραγματεύτηκε με αρκετά σκληρό και κατηγορηματικά τρόπο όλα τα σημεία που ενδιέφεραν και άπτονταν του εθνικού συμφέροντος, ιδίως αυτό που είχε να κάνει με το ζήτημα της πιθανής επικάλυψης του ΚΕΝΑΠ και πέτυχε αυτά που ήθελε και γι’ αυτό αποφασίστηκε η συμμετοχή της χώρας στο Κέντρο Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας της Κωνσταντινούπολης. Πήραμε τη θέση του Αναπληρωτή Διευθυντή. Κύριε Δρίτσα σε μια τέτοια δομή δεν υπάρχει Υποδιοικητής και Διοικητής. Διοικητής και Υποδιοικητής υπάρχει στις Στρατιωτικές Μονάδες. Αυτό δεν είναι Στρατιωτική Μονάδα. Τα Κέντρα Αριστείας έχουν Διευθυντή, Αναπληρωτή Διευθυντή και οι υπόλοιπες θέσεις προβλέπονται από το οργανόγραμμα.
Ο Διευθυντής είναι της φιλοξενούσας χώρας. Πήραμε τη θέση του Αναπληρωτή Διευθυντή. Όχι Ρουμάνος, αλλά Έλληνας! Αυτό συνέβη. Πήραμε και μια ακόμη θέση, αυτή του Κλαδάρχη Εκπαίδευσης. Το σχετικό τμήμα που έχει να κάνει με την εκπαίδευση στελεχώνεται από Έλληνα Αξιωματικό. Αυτές είναι οι δυο θέσεις σε ένα Κέντρο που λειτουργεί ήδη για δυο χρόνια. Κι ερχόμαστε τώρα εμείς να πούμε, να αναλογιστούμε κατά πόσο πρέπει ή δεν πρέπει ή να επιφυλαχθούμε ή να μην επιφυλαχθούμε κι αν είναι επικίνδυνο, και αν είναι αντεθνικό να συμμετάσχουμε, όταν λειτουργεί ήδη για δυο χρόνια!
Και γιατί λειτουργεί ήδη για δυο χρόνια; Γιατί από τον Απρίλιο του 2019, όπως σας είπα, η σύσκεψη αυτή σε επίπεδο Στρατιωτικής Διοίκησης έλυσε όλα τα ερωτήματα. Οι αποφάσεις συμμετοχής ελήφθησαν τότε, η χώρα ακολούθως διαπραγματεύτηκε και πήρε τη θέση του “Deputy Director”, του Αναπληρωτή Διευθυντή και “Branch Head Education Training Exercise and Lessons Learned”, δηλαδή του Κλαδάρχη Eκπαιδεύσεως, Ασκήσεων και Διδαγμάτων. Οι θέσεις αυτές απονεμήθηκαν στη χώρα με ομοφωνία των μελών. Καταδείχθηκε ή μάλλον έγινε γνωστό ότι δήλωσαν πρόθεση συμμετοχής η Πορτογαλία και η Ισπανία, κι άλλες δύο χώρες, το Αζερμπαϊτζάν και η Γεωργία όπως είχα πει την Παρασκευή, ως “contributing partners” δηλαδή εταίροι συνεισφοράς, όχι απευθείας ενταγμένα μέλη, συνεισφέροντες εταίροι.
Από εκεί και πέρα κρίθηκε ότι οι διορθώσεις που έγιναν στο κεντρικό σκεπτικό των MOU’s του MARSEC σε συνδυασμό με την κατανομή της χώρας μας των δυο θέσεων ευθύνης εκτιμάται ότι δύνανται να εξασφαλίσουν τα ζητήματα επικάλυψης με το ΚΕΝΑΠ. Κι όλα αυτά υπεγράφησαν από την τότε Στρατιωτική Ηγεσία, εγκρίθηκαν δηλαδή από την τότε Στρατιωτική Ηγεσία, προφανώς και από την Πολιτική και το πράγμα πήρε το δρόμο του. Κι έρχεστε τώρα εσείς να μας αναπτύξετε όλες αυτές τις αιτιάσεις επί των οποίων, η Πολιτική και Στρατιωτική Ηγεσία τον Απρίλιο του 2019 είχε αποφανθεί. Τι γινόταν τον Απρίλιο του 2019; Να κάνω αναγωγή τώρα στην πολιτική ιστορία του τόπου; Ε, τι να λέμε πάλι. Από εκεί και πέρα όμως να απαντήσουμε και πέντε πράγματα. Εν πάση περιπτώσει έχουν απαντηθεί αυτά από σας. Πάλι τα ίδια και τα ίδια! Δηλαδή τώρα πρέπει να λέμε «όχι» σε όλα και να κάνουμε Αντιπολίτευση διϋλίζοντας ακόμα και τον κώνωπα καθημερινώς. Πάμε παρακάτω όμως.
Τέθηκε ευλόγως ένα θέμα για την ολοκλήρωση της κυρωτικής διαδικασίας, εκ μέρους της Τουρκικής Δημοκρατίας και της Ρουμανίας, κυρίως της πρώτης.
Πώς είναι δυνατόν να μην ξέρουμε αν έχουν κυρώσει οι Τούρκοι, άλλο βέβαια αν το Κέντρο λειτουργεί κανονικά εν τοις πράγμασι για δύο χρόνια στελεχωμένο, κι εμείς να επισπεύδουμε, να τρέχουμε δηλαδή, να κυρώσουμε. Κοιτάξτε, κατ΄ αρχάς δεν επισπεύδουμε, προχωράμε. Ο επισπεύδων επιδιώκει να μπει μπροστά από όλους. Εμείς απλά προχωράμε τη διεκπεραιωτική διαδικασία.
Ξέρετε, ο ασφαλής τρόπος για να πληροφορηθούμε, κι αυτό γίνεται μετά από συνδρομή του Υπουργείο Εξωτερικών για το κατά πόσον η Τουρκία έχει κυρώσει ή όχι, όπως ξέρετε είναι η Ρηματική Διακοίνωση. Αυτός είναι ο ασφαλής τρόπος. Ο άλλος τρόπος είναι οι ανεπίσημες πληροφορίες και τα λοιπά. Ρηματική Διακοίνωση, σύμφωνα με το σχετικό από 14 Απριλίου 2022 έγγραφο του Υπουργείου Εξωτερικών, δεν υπάρχει. Επομένως δεν έχουμε ασφαλή τρόπο να ξέρουμε αν έχει Κυρωθεί ή δεν έχει Κυρωθεί η Συνθήκη. Δεν ξέρουμε όμως, μάλλον το δεδομένο είναι ότι δεν είναι κατ’ ανάγκη απόλυτο να υπάρχει κυρωτική διαδικασία όπως εδώ η δική μας. Μπορεί να είναι δηλαδή η κύρωση αυτής της Συνθήκης και η θέση της σε ισχύ και μια εσωτερική διαδικασία κι όχι μία διαδικασία που να περνά από την αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, όπως σε μας. Εν πάση περιπτώσει το δεδομένο είναι ότι δεν υπάρχει επίσημη πληροφόρηση γι’ αυτό.
Όμως η Ελληνική Δημοκρατία προχωρά την κυρωτική διαδικασία διότι έχει υπογράψει αυτή τη συμφωνία με «επιφύλαξη επικύρωσης». Είπαμε δηλαδή υπογράφουμε, αλλά με την επιφύλαξη ότι θα τεθεί σε ισχύ εφόσον επικυρώσουμε. Άρα είναι συμβατική μας υποχρέωση να επικυρώσουμε, για να τεθεί σε ισχύ. Και εν τοις πράγμασι είναι σε ισχύ το Κέντρο Αριστείας, εδώ και αρκετό καιρό.
Μάλιστα αυτή η συμβατική μας υποχρέωση, ξέρει καλύτερα ο κ. Κατρούγκαλος από μένα, απορρέει και εκ των Συνταγματικών προβλέψεων από το άρθρο 36 παράγραφος 2 για την Κύρωση Διεθνών Συνθηκών και την εισαγωγή τους στο ημεδαπό Δίκαιο. Το Υπουργείο Εξωτερικών στο ίδιο έγγραφό του αναφέρει οχλήσεις από την Τουρκική Πρεσβεία, για να ολοκληρώσουμε τις διαδικασίες. Όπως σας είπα επίσημη πληροφόρηση, Ρηματική Διακοίνωση δεν υπάρχει. Από εκεί και πέρα, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα σπεύδει να κάνει αυτό που η Τουρκία αρνείται γιατί δεν ξέρουμε κατά πόσο αρνείται η Τουρκία.
Όσον αφορά την Ρουμανία από την άλλη πλευρά, έχει υπογράψει άνευ επιφύλαξης για την επικύρωση και κατ’ επέκταση δεν έχει εκκρεμότητα. Άρα η Ρουμανία έχει ρυθμίσει το θέμα. Χωρίς επιφύλαξη έχει υπογράψει, έχει τεθεί σε ισχύ για τη Ρουμανία η συμφωνία αυτή. Άρα νομίζω ότι αυτό πρέπει να σας καλύψει. Η προφορική πληροφόρηση από τον επισπεύδοντα στρατιωτικό επιτελικό φορέα, δηλαδή το Δ1 Κλάδο του ΓΕΕΘΑ, αναφέρει ότι οι διαδικασίες εσωτερικά έχουν ολοκληρωθεί. Όπως σας είπα, η Ελλάδα έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει διότι εάν δεν αίρονταν αυτή η επιφύλαξη επικύρωσης δεν θα εκπληρωνόταν το σύνολο των Συμβατικών μας υποχρεώσεων ως προς αυτό το κομμάτι. Και η Ρουμανία έχει τελειώσει.
Επομένως, νομίζω ότι δεν αξίζει τον κόπο να εγείρονται τόσο έντονες ενστάσεις όσον αφορά το αν η Ελλάδα επισπεύδει ή δεν επισπεύδει. Διαδικασία είναι.
Τώρα, παρακάτω: Μπορεί η λειτουργία του Κέντρου να μεταβληθεί με μεταβολή της εθνικής νομοθεσίας της Τουρκίας; Όχι, αυτό δεν μπορεί να γίνει διότι η εφαρμογή αυτού του Μνημονίου Κατανόησης δεν εξαρτάται από την εθνική νομοθεσία του φιλοξενούντος κράτους, ούτε παραπέμπει σε αυτή, επομένως δεν εξαρτάται από την Τουρκία με εσωτερική διαδικασία νομοθετική να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού, παραμένουν ως έχουν.
Τα ζητήματα για τον Διευθυντή και τον Αναπληρωτή Διευθυντή, νομίζω τα έχω απαντήσει. Κάποιες άλλες δευτερεύουσες επιφυλάξεις που έχω καταγράψει, αν μπορεί να μεταφερθεί από την Κωνσταντινούπολη στα Άδανα το Κέντρο αυτό ή οπουδήποτε αλλού, πιο κοντά σε μία Ναυτική Βάση με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κοιτάξτε, η θέση του κατά το ιδρυτικό σχέδιο του Kέντρου προβλέπεται στην Κωνσταντινούπολη, επομένως από την άλλη κατά τη σχετική ενότητα του “Operational MOU”, η συγκρότησή του πραγματοποιείται εντός της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Κατ’ επέκταση στη θεωρία δεν αποκλείεται τυχόν μετεγκατάσταση εντός των ορίων. Αν όμως λάβουμε υπόψη ότι όλα αυτά γίνονται αντικείμενο συζήτησης εσωτερικής -κι εκεί όλα τα συμμετέχοντα κράτη έχουν λόγο- όπως καταλαβαίνετε δεν είναι αυτά θέματα τα οποία επιλύονται ή μάλλον αποφασίζονται έτσι ελαφρά τη καρδία και τόσο απλά. Έχει λόγο η Ελλάδα κι αυτός άλλωστε ήταν ο λόγος που εξ’ αρχής αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε. Να έχουμε λόγο σε ότι έχει να κάνει με τη λειτουργία αυτού του Κέντρου Αριστείας. Τέλος! Ή συμμετέχεις και είσαι μέσα και συνδιαμορφώνεις από μέσα ή είσαι απ’ έξω και παραπονιέσαι, για να μην πω και κλαίγεσαι αλλά δεν φέρνεις αποτέλεσμα.
Αυτή είναι η στάση που είχε επιλεγεί και από την Στρατιωτική Ηγεσία και από την προηγούμενη Στρατιωτική Ηγεσία, της προηγούμενης Κυβέρνησης, αυτή είναι η σωστή στάση. Κι αν θέλετε, αυτή είναι και η εθνικά επωφελής. Συμμετέχεις παντού, όπου είναι η Τουρκία, είναι και η Ελλάδα. Το ίδιο κάνει και η Τουρκία όσον αφορά στο Κέντρο Αντιπυραυλικής Άμυνας που ιδρύθηκε στη Σούδα γιατί προφανώς σκέπτονται κατά τον ίδιο τρόπο κι αυτός είναι ο σωστός τρόπος.
Τώρα, από εκεί και πέρα για το λογιστικό έλεγχο νομίζω ότι απαντήθηκαν τα περισσότερα, απλά ένα τελευταίο για το μεγάλο θέμα που δημιουργείται -που θέτουν οι συνάδελφοι επίσης ευλόγως- πόσο κινδυνεύει το ΚΕΝΑΠ παρά το γεγονός ότι κατά την διαπραγμάτευση κρίθηκε ότι σε επίπεδο στρατιωτικών στελεχών η ελληνική πλευρά πήρε αυτά που ήθελε, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος επικάλυψης του ΚΕΝΑΠ, του Κέντρου Ναυτικής Αποτροπής στα Χανιά.
Λοιπόν η Ελλάδα, όπως είπα, στο ιδρυτικό συνέδριο δήλωσε ότι θα συμμετάσχει ως υποστηρίζον Έθνος. Όλες οι προτάσεις επί του ιδρυτικού σχεδίου για την εξασφάλιση της λειτουργίας του ΚΕΝΑΠ χωρίς επικάλυψη, έγιναν δεκτές. Η Ελλάδα, λοιπόν, ό,τι ζήτησε το πήρε κατά το ιδρυτικό σχέδιο.
Δεδομένου ότι η αποστολή του Κέντρου είναι να παρέχει εξειδίκευση, τεχνογνωσία, εκπαίδευση, βέλτιστες πρακτικές, δόγματα ανάλυσης και διδάγματα στο αντικείμενο το οποίο έχει αναλάβει. Αυτά ακριβώς ισχύουν και για το MARSEC, δηλαδή το Κέντρο Ναυτικής Ασφάλειας και τα αντικείμενα αρμοδιότητάς τους. Επομένως, δεν υπάρχει επικάλυψη με τη Σούδα. Τα δύο Κέντρα λειτουργούν ως κέντρα παραγωγής σκέψης, δογμάτων, σχεδίων, τακτικών, παράλληλα το ένα προς το άλλο και χωρίς να απειλεί η λειτουργία του ενός, το άλλο. Επικάλυψη όπως σας είπα, δεν υπάρχει. Αυτό έχει κριθεί.
Συμπερασματικά, για να μη λέμε και πολλά. Είπαμε ήδη παραπάνω ενδεχομένως και απ’ όσα έπρεπε. Δεν νομίζω ότι πρέπει να εγείρονται τέτοιου είδους αιτιάσεις ωσάν να επίκειται μια σοβαρή βλάβη του εθνικού συμφέροντος από την συμμετοχή της Ελλάδας σε ένα Κέντρο Αριστείας, το οποίο ιδρύεται και λειτουργεί στην Τουρκία ή μάλλον έχει ιδρυθεί και λειτουργεί στην Τουρκία εδώ και αρκετό καιρό.
Η χώρα δεν επισπεύδει, δεν τρέχει δηλαδή με την ψυχή στο στόμα να επικυρώσει και να προχωρήσει, ωσάν να διακυβεύεται κάτι αν δεν τον κάνει ή ωσάν να κάνει «επίδειξη ενδοτικότητας», όπως αισθάνομαι ότι κατηγορούμεθα εμμέσως. Λες και δεν έχουμε αποδείξει τόσο καιρό αν όποτε έπρεπε η Κυβέρνηση και η Εθνική Άμυνα -και το Υπουργείο, και οι Ένοπλες Δυνάμεις- επιδείξαμε τη σωστή και πρέπουσα αποφασιστικότητα σε οποιαδήποτε πρόκληση τα τελευταία δύο χρόνια. Λες και δεν έχει κατισχύσει αυτό.
Πρόκειται για μια διαδικασία με συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας, τις οποίες σπεύδει να εκτελέσει και δεν σπεύδει με τη ψυχή στο στόμα αμέσως μη χαθεί μια μέρα. Σπεύδει μετά από 3 – 4 χρόνια, αλλά είναι συμβατικές υποχρεώσεις για να τεθεί σε ισχύ και ενδεχομένως να μας επικοινωνηθεί ότι είναι όλα εντάξει και τίθεται σε ισχύ η Συμφωνία αυτή.
Όπως σας είπα, η Τουρκία θεώρησε ότι έπρεπε η Ελλάδα να εκπληρώσει αυτή τη συμβατική υποχρέωσή της, αίροντας την επιφύλαξη με την κυρωτική διαδικασία μέσα από τη Βουλή και αυτό είναι όλο. Κατά τα λοιπά, νομίζω ότι αν εκτιμήσουμε ότι η συμμετοχή είναι καλύτερη από την αποχή, ότι όλο αυτό ασφαλώς κι είναι καλύτερο από την απουσία από οποιοδήποτε Κέντρο που παράγει έστω και κάποιο πόρισμα ή κάποιο ψήγμα τακτικών ή τέτοιου είδους αποφάσεων στη ΝΑΤΟϊκή δομή. Αν κρίνουμε ότι σε αυτό πρέπει η χώρα να συμμετέχει, τότε νομίζω ότι αυτού του είδους τις Συμφωνίες θα πρέπει να τις εγκρίνουμε συνολικά.
Η Στρατηγική Ηγεσία, η κατ΄ εξοχήν αρμόδια Ηγεσία για όλα αυτά, έχει κρίνει ότι πρέπει να συμμετέχει η χώρα. Η Πολιτική Ηγεσία απλά έρχεται και επικυρώνει ή αν θέλετε φέρνει προς Συζήτηση στο κοινοβουλευτικό επίπεδο αυτές τις αποφάσεις της Στρατιωτικής Ηγεσίας με την οποία φυσικά βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία. Και δέχεται τις εισηγήσεις της.
Δεδομένων όλων αυτών θεωρώ ότι δεν υπάρχει κανένας λόγο να μην στηρίξει διά της Ψήφου του το Σώμα αυτές τις τρεις συμφωνίες, τις δυο δηλαδή με την Τουρκία για τη δημιουργία του Κέντρου Αριστείας στη Ναυτική Ασφάλεια με συμμετοχή αρκετών χωρών, όπως σας είπα κι αυτή με τη Νορβηγία η οποία θεωρούμε ότι πάλι είναι προς το εθνικό συμφέρον. Κατόπιν τούτων εισηγούμαι στο Σώμα την Ψήφισή τους και σας ευχαριστώ για την προσοχή σας. Ελπίζω να έχω δώσει επαρκείς απαντήσεις.
Μα τα είπα για τα όπλα! Έξι δρομολόγια για τα όπλα που συμφωνήθηκαν χωρίς άλλα, χωρίς επιπλέον. Και δεν αποδυναμώνεται η Εθνική Άμυνα, με τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό. Με τίποτα απολύτως. Από τα αποθέματα, όχι από τη διάταξη. Να είμαστε σαφείς, να είμαστε σαφέστατοι.
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!».
Στη Δευτερολογία του, ο κ. Παναγιωτόπουλος επισήμανε:
«Κυρίες και κύριοι,
ο αγορητής αυτού που δεν έχει επιφύλαξη αλλά συμφωνεί, δεν έχει δικαίωμα λόγου κατά τη διαδικασία από ότι γνωρίζω, έχουν δικαίωμα λόγου μόνο οι διατυπώνοντες επιφύλαξη.
Εγώ θα πω ένα πράγμα μόνο. όσον αφορά την Ουκρανία, διότι καταλαβαίνω ότι πρέπει για διάφορους λόγους να ακούμε κάθε μέρα «Ουκρανία», «στείλατε όπλα στην Ουκρανία» και τα λοιπά. Δεν το δέχομαι αλλά καταλαβαίνω το αντιπολιτευτικό μένος ως προς αυτό. Δεν ξέρω τις δυνάμεις πίσω από αυτό και δεν θέλω α σπεκουλάρω τώρα. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, λέω το εξής: Έχουμε απαντήσει γραπτώς τι έχει σταλεί. Μόνο ανάγνωση χρειάζεται να ξέρει κανείς, προκειμένου να προσφύγει στα σχετικά για να αντλήσει σχετικές πληροφορίες. Το μόνο προσόν είναι να γνωρίζει ανάγνωση στα ελληνικά. Γιατί δηλαδή μου λέτε πάλι να αναπαράξω αυτό που έχουμε κατ’ επανάληψη απαντήσει;
Κι όπως σας είπα, μία αποστολή πυρομαχικών κ. Μυλωνάκη (πρέπει να το ξέρετε καλύτερα από μένα), ένα C-130 κάνει στάσεις σε διάφορα σημεία, μαζεύει – στέλνει. Μπορεί τετρακόσια «Καλάσνικοφ» να μπαίνουν σε πέντε κιβώτια αλλά μπορεί να πάρεις κι από άλλες στάσεις ανά την Ευρώπη πολλά και διάφορα μέχρι να γεμίσει το C-130. Έτσι γίνεται, ξέρετε καλύτερα από μένα ότι έτσι γίνεται, μην ψαρεύετε λοιπόν σε θολά νερά, πάλι αποσκοπώντας να δημιουργήσετε εντυπώσεις. Ξεκινά από την Αθήνα, σταματά εδώ, εκεί, παρακεί, καταλήγει στον τελικό προορισμό, ξεφορτώνει κι έτσι γίνεται η μεταφορά στρατιωτικού υλικού. Κι επειδή δεν είναι άμεσα αποδεσμεύσιμο, αφού έχει να μεταφερθεί από αποθήκες στο σημείο φόρτωσης για την αεροπορική μεταφορά, το στρατιωτικό υλικό, όπως καταλαβαίνετε χρειάζονται μερικά δρομολόγια. Έτσι γίνονταν πάντα στη στρατιωτική πρακτική, έτσι έγινε κι εδώ.
Επομένως είναι ό,τι συμφωνήθηκε. Έξι δρομολόγια χρειάστηκε για να μεταφερθεί αυτό -μεταξύ άλλων στοιχείων αμυντικού υλικού από άλλες χώρες- στην Πολωνία κι αυτό είναι όλο. Όλα τα άλλα, νομίζω, είναι σπεκουλάρισμα για δημιουργία εντυπώσεων, όπως υποπτεύομαι ότι θα είναι από δω και πέρα σε καθημερινή βάση κι όποιος «τσιμπήσει», για να το πω έτσι και λαϊκά.
Από κει και πέρα όσον αφορά στις Κυρώσεις: Είπαμε το βασικό είναι το ζήτημα της Κύρωσης, όμως δεν είναι το μείζον. Το ό,τι δεν υπάρχει επίσημη Ρηματική Διακοίνωση, δηλαδή ο μόνος ασφαλής τρόπος να σιγουρευτούμε ότι έχουν γίνει όλα τα προβλεπόμενα, δεν σημαίνει ότι είμαστε κάπου «υπερεκτεθειμένοι» ή «υπέρ- επισπεύδοντες». Διότι οι διαδικασίες δεν είναι οι ίδιες σε όλες τις χώρες κι όλες οι άλλες χώρες έχουν προχωρήσει. Λοιπόν, μη δημιουργούμε θέμα ότι η Ελλάδα σπεύδει ως μη όφειλε, κάνοντας υποχωρήσεις, προσχωρήσεις, εκπτώσεις και τα λοιπά, γιατί δεν συμβαίνει αυτό το πράγμα.
Κι όπως είπαμε, το 2019 αποφασίστηκαν τα πάντα για τη λειτουργία αυτού του Κέντρου, ορθή η απόφαση συμμετοχής της χώρας. Διότι η συμμετοχή είναι καλύτερη από την απουσία αν θέλουμε να είμαστε εκεί και να προλαμβάνουμε καταστάσεις ενδεχομένως. Κι από εκεί και πέρα η συμμετοχή εν τοις πράγμασι υπάρχει. Άρα νομίζω δεν υπάρχει λόγος σε μια διαδικασία που μέχρι πρότινος, γιατί θυμάμαι πρόσφατα να έχει καθαρά διεκπεραιωτικό χαρακτήρα, να είναι υπόθεση μισής ώρα όλα να ανάγονται σε μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση προκειμένου να καταδειχθεί ότι αυτή η κυβέρνηση βλάπτει σοβαρά το εθνικό συμφέρον. Και δεν είναι υπεύθυνη και σοβαρή πολιτική αντιπολιτευτική αυτή αν θέλετε.
Φτάσαμε στο σημείο, τα εθνικά θέματα και η συμμετοχή της χώρας σε ήσσονος σημασίας συμφωνίες περί την Αμυντική Συνεργασία, «ήσσονος σημασίας» εν πάση περιπτώσει όχι κεντρικές, να το πω έτσι. Γιατί δεν είναι το Κέντρο Ναυτικής Αριστείας στην Κωνσταντινούπολη. όπως είπα, βασικός παράγων που θα επηρεάσει το μέλλον του ΝΑΤΟ ή της Συμμαχίας για τα επόμενα 30 χρόνια όπως και να το κάνουμε. Είναι ένας μηχανισμός που μπορεί να παράξει χρήσιμα συμπεράσματα, διδάγματα, πορίσματα σε επίπεδο μελέτης τακτικών και πρακτικών. Τίποτε άλλο! Είναι ένα στρατιωτικό “think tank” υπό τη δομή του ΝΑΤΟ, για να το πω έτσι πολύ απλά να μας καταλαβαίνει ο κόσμος. Μια δεξαμενή σκέψης και παραγωγής, ενδεχομένως, προτάσεων πολιτικής. Τίποτα παραπάνω!
Και το αναγάγουμε σε μείζον θέμα που βλάπτει σοβαρά το εθνικό συμφέρον. Γιατί σε αυτά πρέπει να αντιπαρατιθέμεθα μετωπικά; Αλίμονο δηλαδή! Έχουμε τόσα πολλά να αντιπαρατεθούμε σε όλα τα υπόλοιπα πεδία. Ας μην βρίσκουμε τρόπο να δημιουργούμε ζήτημα επί ζητημάτων εθνικών θέσεων και μάλιστα στο πεδίο της Αμυντικής Συνεργασίας. Δεν θα βρείτε εκεί ενδοτικούς. Δεν θα βρείτε εκεί υποχωρητικούς. Δεν θα βρείτε εκεί μειοδότες, ιδίως όταν όλο αυτό έχει συνέχεια στο χρόνο. Αποφασίστηκε, οργανώθηκε, σχεδιάστηκε, υλοποιήθηκε κι αυτό δεν καταλαμβάνει το βίο μιας Κυβέρνησης ή μιας Στρατιωτικής Ηγεσίας όπως απέδειξα, συνεχές είναι.
Ας αποφύγουμε παρακαλώ αυτού του είδους τον πειρασμό. Διότι όπως σας είπα οι καιροί -και το καταλαβαίνετε, το αντιλαμβάνεσθε άλλωστε, σώφρονες άνθρωποι είστε όλοι- είναι δύσκολοι και δυσκολεύουν. Κι οι προκλήσεις, οι εθνικές, πάλι δυσκολεύουν. Και θα χρειαστεί να καταφύγουμε σε όλες τις εσωτερικές μας δυνάμεις, σε όλη την ανθεκτικότητά μας προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στις κρίσεις που πλέον γίνονται επάλληλες, αλλεπάλληλες, παράλληλες και καταλυτικές. Και έρχεται η μια μετά την άλλη.
Η γεωπολιτική με τον πόλεμο προστέθηκε σε όλες τις άλλες και τώρα έρχεται και η οικονομική, η οποία αν θέλετε ξεκίνησε από την κρίση την εφοδιαστική μετά την πανδημία. Από τότε άρχισε το ράλι των τιμών. Δεν έπρεπε να εισβάλει ο Πούτιν στην Ουκρανία, τώρα απλά κλιμακώνεται και γίνεται ακόμη χειρότερο. Ας βρούμε λοιπόν τη δύναμη να κάνουμε μια γόνιμη αντιπαράθεση, χωρίς όμως να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά για «ψύλλου πήδημα», δεν μπορώ να το πω πιο λαϊκά.
Ευχαριστώ».
Ομιλία ΥΕΘΑ Νικόλαου Παναγιωτόπουλου στη Βουλή κατά τη Συζήτηση και Ψήφιση Σχεδίων Νόμου του ΥΠΕΘΑ from ΥΠΕΘΑ on Vimeo.