ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ στο Βήμα της Κυριακής
Τι πρέπει να γίνει, δηλαδή, σε αυτή τη χώρα, πόσο ψηλά πρέπει να φτάσει ο αριθμός των κρουσμάτων για να υποχρεωθούν ορισμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων να εμβολιαστούν;
Όσο άκομψο και σκληρό και αν ακούγεται, ένας οδηγός αστικού λεωφορείου στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, που μεταφέρει καθημερινά εκατοντάδες επιβάτες, δεν μπορεί να δουλεύει ανεμβολίαστος. Κινδυνεύει ο ίδιος και η οικογένειά του ανά πάσα στιγμή.
Επίσης, ένας αστυνομικός που παλεύει καθημερινά στο δρόμο για την επιβολή του Νόμου και έρχεται σε επαφή με δεκάδες πολίτες, δε νοείται να μην έχει κάνει το εμβόλιο. Το ίδιο ισχύει με τους υπαλλήλους των ΚΕΠ και των τραπεζών, που εξυπηρετούν καθημερινά εκατοντάδες πελάτες.
Αυτό που συμβαίνει μέσα στα στρατόπεδα και στις μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων δεν μπορεί να περιγραφεί.
Ο ένας μετά τον άλλον οι στρατιωτικοί, αξιωματικοί και μόνιμοι υπαξιωματικοί νοσούν από κορωνοϊό και αποδεκατίζουν τις υπηρεσίες.
Το χειρότερο όλων είναι πως μεγάλος αριθμός στρατιωτικών παραμένουν ανεμβολίαστοι και κανείς δεν αποφασίζει να εκδώσει μία απόφαση για την προστασία αυτών των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των οικογενειών τους.
Το παράδειγμα των υγειονομικών και οι αντιδράσεις που προκάλεσε ο υποχρεωτικός εμβολιασμός τους τρόμαξε την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα. Γι’ αυτό και στο Μέγαρο Μαξίμου είναι πολύ επιφυλακτικοί στο να πάρουν μία ακόμη απόφαση και να αναγκάσουν μεγάλες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων να εμβολιαστούν.
Από την επόμενη εβδομάδα, αν συνεχιστούν οι ίδιοι ρυθμοί, τα κρούσματα θα φτάσουν τις 10.000 και ίσως τις ξεπεράσουν. Από την άλλη πλευρά, και τα αιτήματα για νέους εμβολιασμούς έχουν αυξηθεί, όμως το πρόβλημα παραμένει και είναι πολύ σοβαρό.
Χρειάζεται μία θαρραλέα απόφαση για να μπει φρένο στη νέα μεγάλη διασπορά της πανδημίας. Το γεγονός ότι οι διασωληνωμένοι είναι σταθερά κάτω από 500 δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Σε λίγες εβδομάδες πολύ εύκολα μπορούν να ανέβουν στα περσινά επίπεδα των δύσκολων ημερών και να χρειαζόμαστε 800 με 900 κλίνες ΜΕΘ για τις καθημερινές ανάγκες των νοσοκομείων.
Ο μόνος, ίσως, τρόπος για να μπορέσει να σβήσει αυτό το νέο κύμα της πανδημίας είναι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, καταρχήν όσων πολιτών δουλεύουν και αμείβονται από το κράτος.
Δηλαδή, μετά τους υγειονομικούς να εμβολιαστούν υποχρεωτικά και άλλες μεγάλες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. Στρατιωτικοί, οδηγοί, αλλά και ιερείς. Ο μητροπολίτης Μυτιλήνης αναγκάστηκε να βγει και να απειλήσει ότι θα θέσει σε αναστολή όποιον ιερέα δεν εμβολιαστεί. Και όλα αυτά, γιατί στο νησί του πάνω από 30 ιερείς παραμένουν ανεμβολίαστοι, και μάλιστα κάποιοι από αυτούς πήγαιναν και λειτουργούσαν κανονικά από άμβωνος, παρ ότι είχαν συμπτώματα κορονοϊού.
Πολλοί ιερείς σε όλη τη χώρα κηρύττουν με σθένος τον αντιεμβολιαστικό λόγο παρασέρνοντας και παραπλανώντας τους πιστούς. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας όπου τα ποσοστά εμβολιασμών είναι πολύ χαμηλά. Μάλιστα, σε ορισμένες αγροτικές περιοχές, μόνο δύο ή τρεις στους δέκα έχουν κάνει το εμβόλιο. Κάπως έτσι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι φίλοι και οι συγγενείς, πεθαίνουν στα νοσοκομεία, και πολλοί θεωρούν φυσιολογικό αυτό το αρνητικό ρεκόρ. Και όλα αυτά, γιατί ορισμένοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι πίσω από την προσπάθεια για την αντιμετώπιση της πανδημίας κρύβεται μία παγκόσμια συνωμοσία.
Θα πει κάποιος ότι σε όλες τις χώρες υπάρχουν τα χαμηλά μορφωτικά στρώματα των πολιτών που θρέφονται από αυτές τις θεωρίες του ανεξήγητου. Γι’ αυτό, όμως, υπάρχει και η υπεύθυνη Πολιτεία, για να παίρνει τις κατάλληλες αποφάσεις χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος και να βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Στην Ιταλία, από πολύ νωρίς ο Μ. Ντράγκι αποφάσισε να γίνει μαζικός και υποχρεωτικός ο εμβολιασμός σε μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Στη Γαλλία του Μακρόν, με τις μεγάλες φυλετικές αντιθέσεις, το επίσημο κράτος διέκοψε τη συνεργασία του με μεγάλο επιστήμονα, αναγνωρισμένου κύρους, ο οποίος «παρασύρθηκε» από τις «ψεκασμένες» θεωρίες και άρχισε να τις υπηρετεί και να τις διαδίδει. Εδώ στην Ελλάδα, υπάρχουν γιατροί που πληρώνονται από το Δημόσιο, και ανοιχτά προτρέπουν τις έγκυες γυναίκες και ευπαθείς ομάδες πολιτών να μην εμβολιαστούν.
Υπάρχουν ιερείς που μισθοδοτούνται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους που δηλώνουν ανοιχτά αντιεμβολιαστές, και μάλιστα κάνουν αγώνα για να πείσουν όσο γίνεται περισσότερους πιστούς «να μην κάνουν το μπόλι». Έχοντας οι ίδιοι την ασφάλεια του δημοσίου υπαλλήλου παίζουν με την υγεία των συνανθρώπων τους. Παίζουν με τη ζωή του μεροκαματιάρη εργάτη που πιστεύει στο Θεό και έχει μάθει να ακούει τους ιερείς, αλλά και παρασέρνουν σε δύσκολα μονοπάτια έγκυες γυναίκες, οι οποίες μέσα στην αγωνία τους για το παιδί τους εμπιστεύονται τους γυναικολόγους και αυτοί τις κοροϊδεύουν.
Γιατί, δηλαδή, μία κυβέρνηση θα έχει πολιτικό κόστος αν αποφασίσει να εφαρμόσει τους κανόνες και να τιμωρήσει όλους αυτούς που σπέρνουν το χάος;
Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών υπακούουν στους νόμους, πληρώνουν τους φόρους τους για να λειτουργεί ομαλά το κράτος, και εμβολιάζονται για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους αλλά και τους συνανθρώπους τους. Οι ίδιοι θέλουν να νιώσουν δικαιωμένοι πως όλη αυτή η μεγάλη προσπάθεια που κάνουν καθημερινά, δεν πάει χαμένη. Και μόνο η Πολιτεία με τις σωστές αποφάσεις μπορεί να τους κάνει να νιώσουν αυτό το συναίσθημα.