Αξιότιμοι κ.κ. Υπουργοί, Αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, Αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων , Αξιότιμοι κ.κ. Αρχηγοί,
1. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών – Π.ΟΜ.ΕΝ.Σ, με αφορμή την επιστολή «γροθιά στο στομάχι» που λάβαμε από σύζυγο συναδέλφου, πάσχουσα από Μεσογειακή Αναιμία, σας αποστέλλει το παρόν έγγραφο προσδοκώντας την κινητοποίησή σας προς περαιτέρω ανάδειξη των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η συγκεκριμένη ομάδα συμπολιτών μας και στην ευαισθητοποίηση του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων και της Ελληνικής κοινωνίας γενικότερα, συνδράμοντας «χείρα βοηθείας» επί της αντιμετωπίσεως του «Γολγοθά» που βιώνουν.
2. Οι πάσχοντες από Μεσογειακή Αναιμία υπόκεινται σε μια συχνή και επίπονη διαδικασία μεταμόσχευσης αίματος αλλά δεν αποτελούν τον αδύναμο κρίκο του κοινωνικού συνόλου όπως μερικοί πιστεύουν. Επιθυμούν και δύνανται να συνεχίσουν την παραμονή τους στο παραγωγικό δυναμικό της Ελληνικής κοινωνίας, τη συμμετοχή τους σε κάθε οικογενειακή και κοινωνική δραστηριότητα και την αξιοπρεπή διαβίωσή τους.
3. Δυστυχώς όμως η απειλητική για τη ζωή τους, έλλειψη αποθεμάτων αίματος που παρατηρούνται σε αρκετές Μονάδες του Εθνικού Συστήματος Υγείας, ειδικά τα τελευταία δύο (2) έτη λόγω της Πανδημίας, τους έχει οδηγήσει σε καταστάσεις υπομετάγγισης. Η χώρα μας λόγω της μειωμένης ευαισθησίας ή των περιορισμένων κινήτρων αιμοδοσίας αναγκάζεται να εισάγει ποσότητες αίματος από την Ελβετία μια χώρα με μικρότερο πληθυσμό. Ο εθελοντισμός χορήγησης αίματος, ενός εκ των πολυτιμότερων αγαθών στη χώρα μας αποτελεί είδος υπό εξαφάνιση με τις μηδαμινές καμπάνιες ευαισθητοποίησης να αποδεικνύονται ανεπαρκείς. Οι πάσχοντες για μια ακόμη φορά εκβιάζονται προς εξεύρεση αιμοδοτών προκειμένου να μεταγγιστούν αφού δεν ελήφθη καμία επαρκής μέριμνα από την πολιτεία για το θέμα των ελλείψεων αίματος εν’ όψει του δεύτερου και τρίτου κύματος της πανδημίας
4. Επιπλέον και η δικαιολογία της φοβίας αιμοδοσίας λόγω της πανδημίας καταρρέει αν αναλογιστεί κανείς την απουσία φόβου κατά το συγχρωτισμό στα κέντρα διασκέδασης, την πληρότητα των παραθεριστικών προορισμών κατά τις εορταστικές περιόδους και τις εξορμήσεις σε εξωτικούς προορισμούς προς αναζήτηση ιδιαίτερων διακοπών. Οι εκστρατείες ευαισθητοποίησης της πολιτείας δυστυχώς αναλώνουν μηδαμινούς πόρους στην προσπάθεια ανάπτυξης του Εθνικού Συστήματος Αιμοδοσίας και δυστυχώς η αποτυχία αυτή καταμετράται με απώλειες ζωών.
Αξιότιμοι κ.κ. Υπουργοί, Αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, Αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων , Αξιότιμοι κ.κ. Αρχηγοί,
5. Ως Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών – ΠΟΜΕΝΣ, συντασσόμαστε με την Ελληνική Ομοσπονδία Θαλασσαιμίας και τους συλλόγους Πασχόντων Μεσογειακής Αναιμίας της Χώρας και καλούμε τους συναδέλφους μας σε όλη την Ελλάδα να συμμετέχουν μαζικά σε εθελοντικές αιμοδοσίες προσφέροντας το πολυτιμότερο αγαθό, την ίδια την ζωή.
Επιπρόσθετα καλούμε την στρατιωτική και πολιτική μας ηγεσία:
– Να ενστερνιστεί τις ιδιαίτερες δυσκολίες που βιώνουν οι συμπολίτες μας με Μεσογειακή Αναιμία, να κατανοήσει την «ανάσα ζωής» που θα λάβει το Εθνικό Σύστημα Υγείας από την αύξηση της εθελοντικής αιμοδοσίας και να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια με την παροχή κινήτρων προς εξασφάλιση του ανεκτίμητου αυτού αγαθού σε τόσες οικογένειες που το έχουν ανάγκη.
– Να ορίσει στα μεγάλα στρατόπεδα των Μονάδων και Σχηματισμών κεντρικά σημεία και χώρους που μπορούν να διατεθούν ως αίθουσες συνεχούς ή περιοδικής αιμοδοσίας.
– Να ενθαρρυνθούν οι Διοικήσεις των Μονάδων να συμμετέχουν και να ηγηθούν των εθελοντικών αιμοδοσιών δίνοντας το καλό παράδειγμα για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση όλων των συναδέλφων μας.
6. Καλούμαστε όλοι μας να δώσουμε πειστικές απαντήσεις σε ερωτήματα και αγωνίες που ξεφεύγουν από το πλαίσιο της καθημερινής κοινοβουλευτικής – στρατιωτικής – εργασιακής λειτουργίας.
Είναι ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την ζωή, την υγεία και την αξιοπρέπεια των συνανθρώπων μας!
Τα άτομα με Μεσογειακή Αναιμία αποτελούν συνδετικούς και απαραίτητους κρίκους της κοινωνίας και οφείλουμε να τους παρέχουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια.
7. Χειριστής θέματος, Αντιπρόεδρος Μέριμνας Προσωπικού: Αντισμήναρχος (ΤΣΕ) Νικόλαος Παναγιωτίδης, τηλέφ. 6983 503377.
Μετά τιμής
Για την Εκτελεστική Γραμματεία
| Ο Πρόεδρος | Ο Γενικός Γραμματέας |
| Δημήτριος ΡώταςΑσμχος (ΥΔΚ) | Γεώργιος ΘεοδώρουΤχης (ΠΖ) |
Ονομάζομαι “Ελένη”, σύζυγος στρατιωτικού, μητέρα ενός παιδιού και πάσχουσα
της Μεσογειακής Αναιμίας.
Στέλνω αυτό το email στην ΠΟΜΕΝΣ, την Ομοσπονδία των Ενόπλων Δυνάμεων,
ως σύζυγος συναδέλφου σας και επειδή όπως συνηθίζετε να γράφετε: Η ΠΟΜΕΝΣ
που ξέρει και μπορεί, μήπως και κάποιος ανοίξει τα αυτιά και ακούσει αυτό που έχω
να πω, την αλήθεια μου, πώς είναι να έχεις Μεσογειακή αναιμία εν μέσω κορονοϊού..
Εδώ και δύο χρόνια όλοι οι πάσχοντες υπομεταγγιζόμαστε.
Η καθημερινότητα έχει γίνει ένας αγώνας για όλους εξαιτίας της έλλειψης αίματος.
Πώς μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια όταν λειτουργούμε με αιματοκρίτη που
βρίσκεται συνεχώς κάτω από 30,όταν ένας υγιής άνθρωπος έχει τουλάχιστον 37 η 38;
Πόσο φυσιολογική μπορεί να είναι η ζωή μας όταν πρέπει να πηγαίνουμε στο
νοσοκομείο κάθε 5 ή 7 μέρες για μετάγγιση με ελάχιστα γραμμάρια αίματος; Πώς
μπορεί μια γυναίκα σαν εμένα να σηκώνεται κάθε πρωί να πηγαίνει το παιδί της στο
σχολείο, να δουλεύει ,να κάνει ότι χρειάζεται με το νοικοκυριό της και να προσπαθεί
να είναι στήριγμα στον άντρα της έχοντας μόλις 26 ή 27 αιματοκρίτη; Κάθε βράδυ που
ξαπλώνω λέω Δόξα τω Θεώ που τα κατάφερα και ζητάω δύναμη να αντέξω μέχρι την
επόμενη μετάγγιση. Θέλω να είμαι παραγωγικό μέλος της κοινωνίας και όχι ο κρίκος
που πρέπει να κοπεί από την αλυσίδα, όπως πιστεύουν πολλοί…….
Αναρωτιέμαι γιατί περιμένουμε κάθε εβδομάδα να στείλει αίμα η Ελβετία, μια
χώρα με λιγότερους κατοίκους από την Ελλάδα. Μήπως εκεί υπάρχει μεγαλύτερη
ευσυνειδησία ή μήπως δίνονται περισσότερα κίνητρα στους πολίτες για αιμοδοσία;
Γιατί στη χώρα μας δεν δίνονται ανάλογα κίνητρα; Αυτό το αγαθό που πρέπει να
δίνεται απλόχερα μέσα από τον εθελοντισμό έχει εκλείψει ,πολλοί λένε λόγω αυτής
της πανδημίας που έχει εξαπλωθεί στον πλανήτη. Τουλάχιστον αυτή τη δικαιολογία
έχουν βρει για να εφησυχάζουν την συνείδηση τους για την απραξία τους. “Δεν
καταλαβαίνετε; Δεν υπάρχει αίμα, κανένας δεν έρχεται να δώσει λόγω covid.” Αυτή
λοιπόν η κασέτα παίζει ξανά και ξανά στ’ αυτιά μας από τις αιμοδοσίες όλων
των νοσοκομείων, ακόμα και αν έχουμε ήδη στείλει αίμα για να μεταγγιστούμε.
Έχουμε επιδοθεί σε κυνήγι μαγισσών ψάχνοντας τις φιάλες αίματος οι οποίες
“εξαφανίζονται” κατά τη μεταφορά τους από τη μία αιμοδοσία στην άλλη. Φτάσαμε
στο σημείο να ζητάμε αίμα από οποιονδήποτε, ακόμα και από την ομάδα ΔΙΑΣ που
βλέπουμε στο δρόμο ή από το διανομέα που μας φέρνει φαγητό στο σπίτι. Και
πραγματικά ντρέπομαι! Που βρίσκεται λοιπόν η αξιοπρέπεια όταν φτάνεις σε αυτό το
σημείο;
Αναρωτιέμαι ,ο κορονοϊός είναι που εμποδίζει τους πολίτες να δώσουν αίμα;
Αυτούς τους ίδιους πολίτες που κανονίζουν παράνομα κορωνοπάρτυ; Αυτούς
που κατέκλυσαν τα χιονοδρομικά κέντρα τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά,
κάνοντας τους ξενοδόχους να μιλάνε στα κανάλια για πληρότητα που έφτασε στο
100%; Μιλάμε πάντα για αυτούς τους πολίτες που έφτασαν μέχρι το Dubai για
να γιορτάσουν την αλλαγή του χρόνου χωρίς τους περιορισμούς που θα είχαν
αν έμεναν στη χώρα μας;
Μήπως λοιπόν η αδιαφορία είναι αυτό που κάνει τους πολίτες να μην δίνουν αίμα
και όχι ο κορονοϊός; Μήπως η ελλιπής ενημέρωση; Μήπως το κράτος έχει κλείσει τα
μάτια απέναντι μας και αδιαφορεί; Πού είναι η προσπάθεια να στηρίξει τους
πάσχοντες της Μεσογειακής αναιμίας;
Παντού τα τελευταία χρόνια ακούγεται η λέξη ευαισθητοποίηση. Για τον πλανήτη
που είναι το σπίτι μας και πρέπει να τον διαφυλάξουμε. Ευαισθητοποίηση για τα
αδέσποτα ζώα και όλα τα ζωντανά γιατί έχουν και αυτά ψυχή. Ευαισθητοποίηση για
τους ανθρώπους με διαφορετικότητα γιατί όλοι οι άνθρωποι στην κοινωνία πρέπει να
είναι ίσοι και αυτό είναι το σωστό. Όλα τα παραπάνω είναι σωστά. Ευαισθητοποίηση
για τη δική μου διαφορετικότητα που και εγώ γεννήθηκα με αυτήν, δεν υπάρχει;;;
Κάνω έκκληση λοιπόν στην ΠΟΜΕΝΣ να αναδείξει με τις δικές της δυνάμεις που
ξέρω ότι είναι μεγάλες και ευρύτερες, όχι για προβολή, ούτε για μια νέα καμπάνια που
θα παίξει στα κανάλια 10 μέρες κ θα ξεχαστεί, αλλά για ένα αποτέλεσμα.
Ζητάω από το κράτος και την κοινωνία να ενεργοποιηθούν ΑΜΕΣΑ. Να δοθούν
κίνητρα ώστε η αιμοδοσία να συνεχίσει να σώζει ζωές. Τη δική μου, ενός μικρού
παιδιού και όλων όσων έχουν ανάγκη. Γιατί αυτό κάνει ένα κράτος πρόνοιας.
Είμαι η “Ελένη”, σύζυγος στρατιωτικού, μητέρα ενός παιδιού και πάσχοντας της
Μεσογειακής αναιμίας..