Πρώτα συντάσσεται η Έκθεση Σκοπιμότητας , εν συνέχεια προσδιορίζονται με ακρίβεια κριτήρια τα τεχνικά χαρακτηριστικά των πλοίων που θα ικανοποιούν τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού, και πριν βγουν στο παζάρι για έρευνα αγοράς, γνωρίζουν τα οικονομικά όρια που μπορούν να κινηθούν.
Στην περίπτωση όμως της αγοράς των φρεγατών ξεκίνησαν εσπευσμένα και ανάποδα εν μέσω της ελληνοτουρκικής κρίσης. Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό – για την ακρίβεια η ελληνική κυβέρνηση- βγήκε στο παγκόσμιο παζάρι κραδαίνοντας 5 δις για αγορά φρεγατών χωρίς να έχει προσδιορίσει με σαφήνεια τις απαιτήσεις. Δυστυχώς το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό μοιάζει με τον χωρικό που έχει προσέλθει στο πολύβουο παζάρι και αναγκάζεται να αγοράσει «γουρούνι στο σακί» γιατί μέσα στην βαβούρα και τον συνωστισμό δεν έχει τον χρόνο και την δυνατότητα να ζητήσει από τον ζωέμπορο να βγάλει το γουρούνι από το σακί για να το δει πριν του δώσει τους παράδες…
Ο ερασιτεχνισμός και η προχειρότητα που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες ως προς την επιλογή και την αγορά των καινούργιων φρεγατών δίνει την δυνατότητα σε αδαείς ( πχ πολιτικούς ) και επιτήδειους (πλασιέδες και νταραβεριτζήδες) να εξάγουν εσφαλμένα συμπεράσματα θεωρώντας ότι είναι εύκολο να πουλήσουν «ότι να ναι» στο Πολεμικό Ναυτικό.
Ας το καταλάβουν : Είναι εντελώς διαφορετικό να πλασάρεις βιβλία απ´ ότι πλοία και μάλιστα πολεμικά…
Για παράδειγμα τον Άδωνι που εμπλέκεται στα εξοπλιστικά λόγω αρμοδιότητος στα ναυπηγεία και την ΕΑΒ, τον έχουν στο κλισιοσκόπιο Ναύαρχοι (εν ενεργεία – απόστρατοι) και αντιπολίτευση (αξιωματική και ελάσσων)…
Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό έχει ιστορία ως προς την επιλογή των οπλικών του συστημάτων. Δεν επιδέχεται εξωεπιτελικές παρεμβάσεις και τα κριτήρια που θέτει είναι αυστηρά και παραμένουν πρωτοποριακά σε βάθος δεκαπενταετίας από την αγορά τους.
Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό με καμία κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν πρόκειται να επιλέξει πλοία που δεν έχει εντάξει στην δύναμη του το Πολεμικό Ναυτικό της χώρας που τα κατασκεύασε ή που αρνήθηκε να τα παραλάβει λόγω εντοπισμού τεχνικών προβλημάτων.
Τα τεχνικά κριτήρια για τα πλοία του ΠΝ τα προσδιορίζει η ελληνική ανοιχτή θάλασσα και οι κυματισμοί της και όχι ο οποιοσδήποτε άβρεχτος και αγεωγράφητος τεχνοκράτης από το μακρινό Ντάλας… Η Ελλάδα χρειάζεται γερά σκαριά και όχι καρυδότσουφλα. Φρεγάτες που να καλύπτουν την αεράμυνα περιοχής με ενσωματωμένους εκτοξευτές βλημάτων μεγάλου βεληνεκούς και με σταθερό sonar.
Τα διπλωματικά κριτήρια μια τόσο μεγάλης αγοράς προσδιορίζονται από την στάση της κατασκευάστριας χώρας σε ότι αφορά την ελληνο-τουρκική αντιπαράθεση.
– Πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να παραγγείλει φρεγάτες στην Ισπανία, όταν η Τουρκία της έχει παραγγείλει αεροπλανοφόρο;
Σαφώς και τα διπλωματικά κριτήρια σε συνδυασμό με τα τεχνικά καθορίζουν την λήψη πολιτικής απόφασης στα μείζονα εξοπλιστικά προγράμματα.
Εκείνο που ενδιαφέρει τον Έλληνα πολίτη σε κάθε εξοπλιστική αγορά είναι να πληροί τα τεχνικά κριτήρια των Επιτελείων, φυσικά το κόστος αλλά και η Ελληνική Προστιθέμενη Αξία. Αποτελεί βασική προϋπόθεση η ανάπτυξη του συγκεκριμένου μείζονος εξοπλιστικού ναυτικού προγράμματος να εκτελεστεί σε ελληνικά ναυπηγεία. Και αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση. Με «όχημα» το εξοπλιστικό πρόγραμμα των φρεγατών να εκδηλωθεί επενδυτικό ενδιαφέρον για τα ελληνικά ναυπηγεία. Ενδιαφέρον από ορίτζιναλ επενδυτές και όχι από “κοράκια” που σκοπός τους είναι όχι η επένδυση και το μέλλον της ελληνικής ναυπηγικής ζώνης αλλά τα 5 δις του συγκεκριμένου εξοπλιστικού προγράμματος.
Όλα τα υπόλοιπα , η μάρκα των πλοίων και η εταιρία που έχει την πατέντα, ενδιαφέρει πρωτίστως τους πλασιέδες, τους νταραβεριτζήδες και τους πάσης φύσεως επιτήδειους που «έχουν να λαμβάνουν»…
Τον Έλληνα πολίτη δεν τον ενδιαφέρει εάν οι επόμενες φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού είναι Αμερικανικές ή Γαλλικές, Γερμανικές ή Ολλανδικές, Ιταλικές ή Ισπανικές. Τον ενδιαφέρει να είναι αξιόμαχες, να μην είναι υπερτιμολογημένες και να κατασκευαστούν στα ελληνικά ναυπηγεία που θα δώσουν δουλειά στα παιδιά του και που θα κρατήσουν τα μυαλά (ναυπηγούς , ηλεκτρονικούς, τεχνίτες ) στον τόπο τους.
Ο Έλληνας πολίτης δεν ζητάει πολλά αλλά ούτε και λίγα ! Ζητάει αξιόμαχη επιλογή και σωστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Ζητάει σεβασμό στην νοημοσύνη του…
(Ο Δήμος Βερύκιος είναι δημοσιογράφος)
ΠΗΓΗ: https://www.ieidiseis.gr