Του Ηλία Προύφα
Ισχυρό μήνυμα αποτροπής από το Διοικητή του Γ’ΣΣ, Αντιστράτηγο Αναστάσιο Σπανό.
Έχοντας το Τρίτο Σώμα Στρατού της Ηπείρου και της Μακεδονίας, σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα, όπως διαπιστώθηκε στην ΤΑΜΣ ”ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ” και απευθυνόμενος στα στελέχη και τους οπλίτες του, αναφέρθηκε στη φράση της Καλλιόπης Λύκα, γνωστή και ως ”Μάνα του Στρατιώτη” λέγοντας χαρακτηριστικά ότι, “Όπου υπάρχει στρατός υπάρχει και ελεύθερη πατρίδα”, ενώ κλείνοντας το χαιρετισμό του στο παρατηρητήριο της 33 Ταξιαρχίας, τόνισε με νόημα ότι, ως Γ’ΣΣ θυμόμαστε, τιμούμε, ευγνωμονούμε και είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να πολεμήσουμε”.
Ποια ήταν η Καλλιόπη Λύκα που το Γ’ΣΣ, τιμώντας της μνήμη της, έδωσε το όνομά της στο νέο Βρεφονηπιακό Σταθμό Θεσσαλονίκης.
Γεννημένη στην Άρτα το 1889 πέθανε στα Γιάννινα το 1982.
Κατατάχτηκε μεταξύ των πρώτων στο Τμήμα Εθελοντριών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού που ιδρύθηκε το 1939 στα Γιάννινα, ειδικεύτηκε στη Νοσηλευτική και με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, περισσότερη γνώση και με αυξημένη υπευθυνότητα, ευαισθησία και στοργή ήταν δίπλα σε κάθε άνθρωπο που την είχε ανάγκη.
Η κορύφωση της προσφοράς της ήρθε μετά την 28η Οκτωβρίου, κατά το έπος του 1940. Από την πρώτη στιγμή
της επίθεσης των Ιταλών βρέθηκε στα Νοσοκομεία και στα Ορεινά Χειρουργεία. Τα όσα έζησε εκεί, δεν περιγράφονται.
Ακολούθησε τη νικηφόραπορεία του Στρατού μας στη Βόρειο Ήπειρο. Στο Αργυρόκαστρο ο τότε βασιλιάς Γεώργιος Β΄ την ονόμασε «Μάνα του Στρατιώτου».
Στις 31 Δεκεμβρίου 1940, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος, ανάμεσα στους πολλούς τραυματίες που είχαν διακομιστεί στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων εντόπισε και το γιο της, τον Ανθυπολοχαγό Γεώργιο Λύκα.
Η γενναία Ελληνίδα Μητέρα αφού περιποιήθηκε στοργικά το τραύμα του, τον έστειλε να πάρει αμέσως φύλλο πορείας για να επιστρέψει το γρηγορότερο στη θέση του στο μέτωπο.
Ο Διευθυντής του Νοσοκομείου θέλησε να τον κρατήσει μια μέρα για ιατρική παρακολούθηση. Εκείνη όμως αντιτάχθηκε λέγοντας:
«Το κρεβάτι έχω να το δώσω σε άλλον, που είναι βαρύτερα τραυματισμένος και εκεί επάνω στο μέτωπο η θέση του είναι άδεια!». Η Καλλιόπη Λύκα δεν ξεχώριζε τους φαντάρους.
Η Καλλιόπη Λύκα επικαιροποίησε και προσάρμοσε και πάλι το καθήκον της προς τις νέες απαιτήσεις. Εκτός από τα Νοσοκομεία και τους στρατώνες που επισκεπτόταν για να περιποιείται τραυματίες και ανήμπορους στρατιώτες, έτρεχε και προς τις «παιδοπόλεις» για να προσφέρει στοργή, αγάπη και θάλπη στα ορφανά παιδάκια.
Η αείμνηστος Καλλιόπη Λύκα υπήρξε πρότυπο Ελληνίδας. Σύζυγος ήρωα, μητέρα ήρωα, λεοντόκαρδη αγωνίστρια η ίδια, αλλά και στοργική νοσοκόμα, διακεκριμένη Ερυθροσταυρίτισσα, πάντα στο πλευρό του τραυματία, του ανήμπορου και του κατατρεγμένου.
Ανάλαφρη η ψυχή της πέταξε πάνω από την Πίνδο, από τα άγρια βουνά της Βορείου Ηπείρου και της Ελλάδος για να συναντήσει εκεί ψηλά τις ψυχές και αμέτρητων άλλων αφανών ηρωίδων.
