Κύριος στόχος ενός κράτους, και ειδικά ενός όπως η Ελλάδα, που γεννήθηκε και αναγεννήθηκε μέσα από πολέμους, επαναστάσεις και καταστροφές, πρώτος και κυρίαρχος σκοπός είναι η επιβίωση και η θωράκιση του, από υπαρκτούς και δυνητικούς κινδύνους που απειλούν την ύπαρξη του. Όλοι θα θέλαμε να έχουμε γειτονικές χώρες τη σύγχρονη Ελβετία, το Βέλγιο, τη Δανία, το Σαν Μαρίνο ή το Μονακό, δυστυχώς όπως η γεωγραφία και η ιστορία μας τοποθέτησε σε μια «πιο άγρια γειτονιά».
Για το λόγο αυτό ακριβώς, η χώρα δεν μπορεί να πλέει ανέμελα ως «κρουαζιερόπλοιο αγάπης και ραστώνης στο Νείλο, υπό τους ήχους της μουσικής του Ραβέλ», η Ελλάδα αντιμετωπίζει εξόφθαλμες και υπαρξιακές απειλές που υπονομεύουν την ασφάλεια και τη σταθερότητα της, δυνητικά όμως απειλούν την ίδια της την επιβίωση στο άμεσο μέλλον. Η χώρα μας δεν δύναται να απολαμβάνει την πολυτέλεια να ζει αενάως σε κατάσταση νιρβάνα, και να αγνοεί τα μαύρα σύννεφα που συγκεντρώνονται στον ορίζοντα και απειλούν το παραδεισένιο ελληνικό καλοκαίρι.
Η Τουρκία συνεχίζει να αυξάνει τον πληθυσμό της και να εξοπλίζεται σαν αστακός, εκμεταλλευόμενη την όποια διεθνή κρίση και αστάθεια για να προωθήσει τις θέσεις της και τα εθνικά της συμφέροντα. Κάποια που προσπαθούν να κρίνουν τους Τούρκους και τον Ερντογάν με ευρωπαϊκά και δυτικά ορθολογικά κριτήρια κάνουν λάθος, η Τουρκία και η πολιτική της τάξη έχει περάσει πλέον σε άλλο πολιτισμικό παράδειγμα, και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δεν ενδιαφέρεται πια να ενταχθεί στη Δύση οργανικά, το μόνο που επιθυμεί είναι να την «αρμέγει» οικονομικά, και να «προωθεί επικερδή παίγνια» με τις μεγάλες δυνάμεις, στις οποίες πιστεύει ότι συγκαταλέγεται.
Παράλληλα στο εσωτερικό της χώρας μας, μια μερίδα της πολιτικής τάξης και της ακαδημαϊκής κοινότητας, κυρίως λόγω ιδεολογικών προκαταλήψεων, «ζει στο δικό της γαλαξία», και συσκοτίζει τη διεθνή πραγματικότητα στα μάτια του πολίτη στο όνομα μιας φερόμενης πολιτικής ορθότητας, που κανείς δεν γνωρίζει ποιον πραγματικά εξυπηρετεί, με αποτέλεσμα οι πολίτες κάθε φορά που υπάρχει μια δυσάρεστη εξέλιξη στα διεθνή και εθνικά σύννεφα να «πέφτουν από τα σύννεφα». Όλοι μας θα θέλαμε η ζωή να είναι ένα γαλήνιο λιβάδι στρωμένο με λουλούδια, δίπλα όμως στο λιβάδι, συνήθως είναι το δάσος όπου καραδοκούν άγρια θηρία, κλέφτες, εγκληματίες και καμιά φορά και δολοφόνοι.
Όλοι πρέπει να κοιτάξουν την αλήθεια κατάματα, η Ελλάδα, η ασφάλεια της, η σταθερότητα, η θέση της στο διεθνές στερέωμα απειλείται από εξελίξεις που λαμβάνουν διαστάσεις χιονοστιβάδας. Γι’ αυτό και όλοι από τη θέση που βρίσκονται, από τον απλό πολίτη ως τους εφοπλιστές, από τον απλό υπάλληλο ως τους διπλωμάτες και τον κλήρο, οι πολιτικοί, όλοι πρέπει να συμβάλλουν με πράξεις και ηθική υποστήριξη, σε βαθμό εθνικού συναγερμού, στην προσπάθεια ενίσχυσης και εξοπλισμού των ενόπλων δυνάμεων. Από τη στιγμή που η χώρα ξεπεράσει τα συμπλέγματα που παρεμποδίζουν τον εξοπλισμό της, όλα θα προχωρήσουν όπως αρμόζει. Όταν υπάρχει η πολιτική βούληση, τα επιτελεία γνωρίζουν τις ανάγκες και τις ορθές λύσης. Όλοι δε πρέπει να θορυβηθούν από το γεγονός, ότι παρά τα τεράστια οικονομικά της προβλήματα, η Τουρκία υλοποιεί και διευρύνει το εξοπλιστικό της πρόγραμμα και τις διεκδικήσεις της σε όλα τα μέτωπα.
ΠΗΓΗ: https://meaculpa.gr