ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
της Επισμηναγού (ΑΤΜ) Παπασωτηρίου Αμαλίας
Ταμία της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών (Π.Ο.Ε.Σ.) και
Αναπληρώτριας Γενικής Γραμματέως της
Ένωσης Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Βορείου Τομέα Αθηνών (Ε.Σ.ΠΕ.Ε.Β.Τ.Α.)
ΠΡΟΣ: κ. Υπουργό Εθνικής Άμυνας
Κύριε Υπουργέ.
Η ετυμολογία του όρου ακριβής(υπό + έργο). Βρίσκεστε «υπό των έργων». Διοριστήκατε από τον πρώτο των Υπουργών (Πρωθυπουργό) για έναν και μόνο σκοπό. Να υπηρετείτε τις/τους στρατιωτικούς και την Εθνική Άμυνα. Όσον αφορά δε τις/τους πρώτους, τις/τους στρατιωτικούς, υποχρεούστε να αφουγκράζεστε τις ανάγκες τους, να επεξεργάζεστε τις προτάσεις όπως τούτες σας υποβάλλονται από την Πανελλαδική Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών (Π.Ο.Ε.Σ.), και να αποκαθιστάτε τις αδικίες που συντελούνται σε βάρος τους.
Άπειρες οι προσπάθειες των εν ενεργεία στρατιωτικών. Άπειρα τα διαβήματα. Άπειρες οι προτάσεις μέσω κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Ως Υπουργός, υπό των έργων, οφείλατε να έρχεστε σε επαφή με το προσωπικό σας και να ασκείτε πίεση τόσο στο Υπουργείο Οικονομικών όσο και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό για τη δικαίωση αιτημάτων των στρατιωτικών.
Αυτός είναι ο ρόλος σας. Η ηθική και οικονομική στήριξη των στελεχών και των οικογενειών τους. Των στελεχών που συμβάλλουν καθοριστικά στην ασφάλεια και στην άμυνα αυτού του τόπου.
Μέσα σε πλαίσια φτωχοποίησης αναμένετε ισχυρό στράτευμα, πλήρως προσηλωμένο στα καθήκοντά του;
Μέσα σε συνθήκες οικονομικού πανικού, χωρίς ελπίδα στον ορίζοντα, αναμένετε στρατιωτικούς με υψηλό φρόνημα;
Μα πως μπορεί να συμβεί αυτό όταν τα στελέχη κοιμούνται και ξυπνούν με μια έννοια, αυτή της επιβίωσης; Κοιμούνται και ξυπνούν με άγχος για την επόμενη μέρα. Για το εάν τα παιδιά τους θα πάνε ασφαλή στα σχολεία τους, εάν θα έχουν ένα ζεστό πιάτο φαΐ, εάν η/ο στρατιωτικός γονέας τους δεν θα γυρνά από το στρατόπεδο, θα ‘’πετά’’ τη στολή του και θα ετοιμάζεται για τη δεύτερη ή τρίτη εργασία του, γιατί η/ο σύζυγός της/του είναι άνεργη, εξαιτίας των πολλών μεταθέσεών της/του;
Η φτώχεια, η στέρηση και η ανασφάλεια που διαπερνά την Ελληνική κοινωνία (πλην ελαχίστων) λόγω της αύξησης του κόστους ζωής, που έχει καταστεί δυσβάσταχτο, αφορά και τις/τους στρατιωτικούς.
Είμαστε μέρος αυτής της κοινωνίας. Είμαστε η κοινωνία. Βιώνουμε τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες αγωνίες με τις/τους Ελληνίδες/Έλληνες πολίτες. Έχουμε παιδιά και εγγόνια, αδέλφια, γονείς, συγγενείς που δίνουν την καθημερινή τους μάχη για αξιοπρέπεια και επιβίωση. Αγκομαχούμε καθημερινά μαζί τους, με αγωνία, για την επίλυση προβλημάτων τροφής, στέγασης, κίνησης, θέρμανσης, ένδυσης, υγείας, παιδείας κ.λ.π., λες και αυτός ο άκαρπος αγώνας επιβίωσης δίχως τέλος, μας αξίζει.
Ο σκοπός της ένταξης του ανθρώπου σε κοινωνικό σύνολο είναι η ελάφρυνση της καθημερινότητάς του και η εξέλιξη.
Η σημερινή ζωή μας είναι θηλιά στον λαιμό μας.
Πώς θα λύσετε αυτόν τον κόμπο κ. Υπουργέ;
Πώς θα δώσετε ανάσα στους ανθρώπους που οριστήκατε να υπηρετείτε;
Πώς θα επιτελέσετε το χρέος σας στην πατρίδα, με προσωπικό στα όρια της φτώχειας – εξαθλίωσης;
Μην κωφεύετε στις εκκλήσεις του προσωπικού, που αποζητά αξιοπρεπή διαβίωση.
Ως Υπουργός, είστε υπό των έργων, αλλά ποιων έργων;
Η μη καταβολή της αποζημίωσης της νυχτερινής εργασίας των στρατιωτικών, που εκκρεμεί από το 2017, η μη καταβολή της υπερωριακής εργασίας των στρατιωτικών, που πεισματικά αρνείται να νομοθετήσει η πολιτεία, η άρνηση αποκατάστασης της μισθολογικής προαγωγής των Εθελοντών Μακράς Θητείας(ΕΜΘ) και όχι «Διαρκείας», όπως ανέφερε δύο φορές ο Πρωθυπουργός και αναγράφηκε σε ανακοίνωση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, η μη καταβολή επιδομάτων στους συναδέλφους μας Οπλίτες Βραχείας Ανακατάταξης (ΟΒΑ), όπως οι λοιποί στρατιωτικοί εισπράττουν,μη αύξηση των πλεύσιμων στο ΠΝ, όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός εξήγγειλε, η μη επαναφορά των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος αδείας, όπως χαρακτηριστικά αρνείται η Πολιτεία, τείνουν να αποκατασταθούν με 6 Ημέρες Εκτός Έδρας (ΗΕΕ) που μεταφράζονται σε 150 ευρώ περίπου.
Με τέτοιες ενέργειες δεν υποτιμάται η νοημοσύνη των στελεχών;
Το τελευταίο γεγονός προκαλεί θλίψη, απόγνωση και αγανάκτηση στην στρατιωτική κοινότητα.
Ως στρατιωτικοί, διεκδικούμε τον ανάλογο της προσφοράς μας σεβασμό και την επίλυση των οικονομικά δυσβάσταχτων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Προβλήματα τα οποία, εμείς οι στρατιωτικοί, δεν δημιουργήσαμε. Και οφείλουμε να μην τα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές των συναδέλφων μας. Θα είστε μαζί μας ή απέναντί μας;