Του Κωνσταντίνου Μπουκουβάλα
Εφ. Ανθλχου
Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Γιατί όποιος ζητάει λαβαίνει κι όποιος ψάχνει βρίσκει κι όποιος χτυπά του ανοίγεται. Κατά Ματθαίον 7:7-8.
Δεν υπάρχει ίσως καλύτερη φράση από αυτή την περίφημη βιβλική ρήση για να περιγράψει, τα γεγονότα και τις εμπειρίες του τελευταίου δεκαοκταμήνου, μιας πορείας που ξεκίνησε από ένα απλό τηλεφώνημα και ολοκληρώθηκε με μια οικογενειακή φωτογραφία στα σκαλοπάτια της Σχολής. Το πρώτο ερέθισμα, η διαδικτυακή μετεκπαίδευση. Μια κλήση μετά από αρκετά χρόνια. Μετά από την οικονομική κρίση 2010-2019, μετά την υγειονομική πρόκληση 2020-2021. Το ξάφνιασμα. Κύριε Ανθυπίλαρχε, τα πήγατε πολύ καλά! Πρωτεύσατε. Συγχαρητήρια!
Το επόμενο βήμα. Ενεργοποίηση. Για την ακρίβεια, αυτανάφλεξη! Αναμνήσεις ανακατεμένες με επιστολές της σήμερον, προτάσεις, ιδέες για το μέλλον. Μια πυξίδα στον ορίζοντα. Λ.ΕΦ.ΕΔ. – Λέσχη Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων. Εκπαίδευση, εκπαίδευση, εκπαίδευση. Ξανά στρατιώτης, ξανά μαθητής. Τι θα πει τεθωρακισμένος, τι θα πει πεζικάριος, τι θα πει πυροβολικάριος. Όλοι είναι – είμαστε – πάνω απ’ όλα μαχητές, μάχιμοι ηγήτορες. Όλοι φοράμε την ίδια εξάρτυση, όλοι ακολουθούμε τον ίδιο κανονισμό, διανθισμένο με παραλλαγές ανάλογα της αποστολής.
Παναγία Σουμελά. Πρώτο crash test. Crash κυριολεκτικό και μεταφορικό. Αν δεν φας και λίγο τα μούτρα σου δεν θα μάθεις, δεν θα θυμηθείς αυτά που ξέρεις αλλα τα ξέχασες.
Μακεδονομάχος. Δεύτερο checkpoint. Δεύτερη θέση! Ένα ασημένιο μετάλλιο που όμως μοιάζει σε όλο το περίπολο να ‘ναι χρυσό. Μεγάλο Σχολείο και με όνομα βαρύ.
Συνέχεια και συνέπεια. Γυμναστική. 2023, Έτος Υγείας και Άθλησης. Στόχος, η επαναφορά στο ΒΜΙ, όσο μακρινός και αν φαίνεται.
Καλοκαίρι, Έβρος. Επισκέψεις στις μονάδες. Το χτύπημα της πόρτας έγινε. Άσκηση στο βουνό για ακόμα μια φορά.
…σιωπή…
…αναμονή…
και το τηλέφωνο χτυπά.
Ξαφνικά με δυο φύλλα πορείας στα χέρια. Ο,τι ζήτησες σου δόθηκε Ανθλχε! Ώρα να αποδείξεις τι αξίζεις. Εμπρος λοιπόν. Μετά από 10 χρόνια ενταγμένος στη μονάδα σου πρέπει “να κάνεις αυτό που πρέπει, για να μη χρειαστεί να κάνεις αυτό που πρέπει”! Μετά από αυτό, να δείξεις ότι όντως έχεις τις γνώσεις για να ανταποκριθείς στο επόμενο κάλεσμα, όταν και όπου αυτό σε βρεί. Ήλθε η ώρα, μετά από έντεκα χρόνια να γυρίσεις στο πατρικό σου. Να γυρίσεις πίσω στην ΠΙΣΙΝΑ όπου ΑΝΑΒΑΠΤΙΣΤΗΚΕΣ. Στη πισίνα που ΔΕΝ ΠΕΡΠΑΤΑΝΕ ΑΛΛΑ ΤΡΕΧΟΥΝ.
Την ώρα που περνάς την πύλη σε πιάνει μια ανατριχίλα. Θυμάσαι ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Την πρώτη μέρα Α, τις πορείες, τον ιδρώτα, τα συνθήματα, τις υπηρεσίες, την ανάληψη καθηκόντων Β, την ορκομωσία σου. Τώρα με άλλους συμμαθητές που έχουν τις ίδιες αναμνήσεις όμως, ο καθένας της δικής του σειράς. Αλλά πλέον εμπλέκεστε, ανακατεμένοι λοιπόν, σαν ένα υφαντό, το οποίο δημιουργεί ακλόνητους δεσμούς στα νήματα.
ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ ξανά. Ένα αίσθημα αγαλλίασης σε κυριεύει. Είναι φθινόπωρο αλλά εσύ νιώθεις πως είναι άνοιξη. Δεν είναι μόνο ο ζεστός καιρός, είναι τα πάντα που συμβάλλουν σε αυτό.
Συμπληρώνεις το δελτίο γνώμης, υποβάλλεις τις αναφορές σου και τις προτάσεις σου για το μέλλον.
Η Εφεδρεία στην Ελλάδα αλλάζει, προχωράει.
Πάρε το τρένο τώρα! Για να μην χρειαστεί να ανέβεις βιαστικά, όταν αυτό καταστεί αναγκαίο.
Γιατί… Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία!
Καλό Χειμώνα