Σάββατο, 17 Δεκεμβρίου 2022
Ομιλία Θοδωρή Δρίτσα, Τομεάρχη Εθνικής Άμυνας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση (Παρασκευή 16/12/2022) του σ/ν του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2023».
ΑΔΙΟΡΘΩΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συζητούμε σήμερα και αύριο θα ψηφιστεί ο τελευταίος προϋπολογισμός της κυβερνητικής θητείας της Νέας Δημοκρατίας. Μπορώ να κάνω μετά λόγου γνώσεως και χωρίς καμία υπερβολή την εκτίμηση ότι δεν θα είναι απλά ο τελευταίος προϋπολογισμός της κυβερνητικής θητείας, αλλά θα είναι ο προϋπολογισμός του τέλους της θητείας της Νέας Δημοκρατίας ως κυβέρνησης, μια και όποιος δεν κινείται σε γυάλα μπορεί να καταλάβει πια τους τελευταίους μήνες ολοένα και περισσότερο την κοινωνική κινητικότητα, την κοινωνική ανησυχία αλλά και την κοινωνική προσδοκία για μία δημοκρατική πολιτική αλλαγή. Προς αυτήν την κατεύθυνση εμείς είμαστε όχι απλώς αισιόδοξοι, αλλά συγκροτημένα καλούμε και ενθαρρύνουμε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις αυτού του τόπου προς μία αλλαγή που θα θέσει τέρμα σε καθεστώτα προσωποπαγή, αυταρχικά, διεφθαρμένα σε μεγάλο βαθμό και διαπλεκόμενα, που έχουν ως κορώνα της πολιτικής τους την αύξηση των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, την κερδοσκοπία και την κερδοφορία και πάνω σε αυτό κτίζουν την περιβόητη ανάπτυξη της χώρας. Δεν θα συνεχίσω ιδιαίτερα.
Θέλω να μιλήσω για την άμυνα. Κύριε Υπουργέ φεύγετε. Αν δεν μπορείτε να μείνετε, μη μείνετε. Καταλαβαίνω ότι έχετε βαρύ πρόγραμμα ακόμα και το βράδυ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εθνικής Άμυνας): Θα σας ακούσω.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Θα μιλήσω, όχι μόνο γιατί έχω την ευθύνη και την αρμοδιότητα του τομεάρχη εθνικής άμυνας από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, αλλά και γιατί σήμερα θέλω να μιλήσω για την άμυνα αποτίοντας φόρο τιμής στη μνήμη ενός ανθρώπου, ενός αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού, που χθες το βράδυ ξαφνικά και απρόβλεπτα έφυγε από τη ζωή, του αντιναυάρχου εν αποστρατεία Γιάννη Παξιβανάκη, μέλους του ΣΥΡΙΖΑ τώρα πια και πολύτιμου συμβούλου στις επεξεργασίες μας, αλλά πρώην υπαρχηγού ΓΕΕΘΑ κι ακόμα πιο πριν υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. Και επειδή ήταν ένας άνθρωπος ήπιος, έξυπνος και έμπειρος, μαζί στοχαζόμασταν πάρα πολλές φορές για το τι είναι η άμυνα και πώς μπορεί πραγματικά η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί σε αυτές τις τεράστιες ευθύνες και υποχρεώσεις. Γιατί το πιστεύω, χωρίς να μειώνω κανέναν, ότι η Δεξιά δεν είναι κατάλληλη, για να εγγυηθεί την άμυνα της χώρας, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί είναι δέσμια εξαρτήσεων, εσωτερικών και διεθνών, που δεν της επιτρέπουν να φτάσει μέχρι τέλους.
Πώς είναι δυνατόν να μιλήσεις για την άμυνα και να μην σου έρθει σήμερα, χθες, αύριο που θα ψηφίζεται ο προϋπολογισμός, ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας το ερώτημα εάν η ΕΥΠ παρακολουθεί τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων ή όχι, αρνείται να το απαντήσει ενώπιον του Κοινοβουλίου, ενώπιον της ελληνικής κοινωνίας. Πώς να μιλήσεις για την άμυνα; Πώς να εμπιστευτείς αυτούς που χειρίζονται τώρα τα θέματα της άμυνας -και δεν εννοώ τον κύριο Υπουργό- γιατί η διαχείριση και της άμυνας -το ζήσαμε τριάμισι χρόνια τώρα- είναι απολύτως προσωποπαγής και αδιαφανής, από το κέντρο του επιτελικού κράτους. Πώς να μιλήσεις για την άμυνα;
Κι όμως πρέπει να μιλήσουμε. Και η Αριστερά ξέρει πολύ καλά και το απέδειξε πολλές φορές ιστορικά, αλλά και πρόσφατα στη δική μας διακυβέρνηση και στην πράξη ότι η ανεξαρτησία της χώρας, η εδαφική ακεραιότητα, η κυριαρχία είναι ζητήματα αδιαπραγμάτευτα στην ιστορική πορεία της Αριστεράς, με αίμα και θυσίες, χωρίς να αποδέχεται άνευ όρων τις εκ των πραγμάτων και μέσα από τις διεθνείς συνθήκες ισχυρές τάσεις εξάρτησης και προσπαθώντας πάντα η αγάπη για την ανεξαρτησία, την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και το ενδιαφέρον να μην σημαίνει μίσος για τις πατρίδες των άλλων. Κι αυτό είναι η πιο γνήσια κατοχύρωση των εθνικών συμφερόντων. Είναι η πορεία της πολυδιάστατης, ενεργού, φιλειρηνικής εξωτερικής πολιτικής που σ’ αυτήν έρχονται και κουμπώνουν οι επιλογές της επαρκούς άμυνας και της επαρκούς αποτροπής.
Για παράδειγμα, μέσα στη δίνη του δημοσιονομικού στραγγαλισμού που επέβαλαν λόγω της χρεοκοπίας, επιτέλους αυτή η παράταξη που κυβερνάει σήμερα την Ελλάδα θα απολογηθεί κάποτε, να εξηγήσει στον ελληνικό λαό γιατί η ευημερούσα Ελλάδα χρεοκόπησε στα χέρια της; Δεν έχει υποχρέωση να μιλήσει για τη χρεοκοπία; Κι αρχίζει την αφήγηση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας από το 2015 για να πει πόσο καταστροφική ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
Ε, αυτή η καταστροφική Κυβέρνηση, λοιπόν, πολύ γρήγορα κι όταν μπόρεσε, από το 2017 και μετά, επέλεξε την αναβάθμιση των F-16 σε Viper. Αυτό το δρομολόγησε με τους καλύτερους όρους. Το προχώρησε και το είχε έτοιμο και το παρέδωσε. Ξέρετε πότε το ξαναξεκίνησε η νέα κυβέρνηση, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη; Μετά από ενάμιση χρόνο. Σήμερα τα F-16 Viper θα ήταν σχεδόν τελειωμένα ή τα μισά τουλάχιστον.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Υπουργός Εθνικής Άμυνας): Τι λέτε; Τον Δεκέμβρη του 2019…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος): Παρακαλώ, κύριε Υπουργέ.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Το θυμόμαστε. Τα έχουμε ζήσει, κύριε Υπουργέ.
Ίδια σύλληψη για την ανάγκη επαρκούς άμυνας με την ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού με φρεγάτες ανοικτής θάλασσας και υψηλών δυνατοτήτων. Κι αυτό το προχωρήσαμε.
Μας είπε, όμως, ο Υπουργός «τα καθηλωμένα Mirage». Όταν αποκτήθηκαν τα Mirage επί των ημερών των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας ήταν το υπερόπλο της εποχής. Και καθηλώθηκαν γιατί οι συμβάσεις δεν προέβλεπαν συντήρηση, αναβάθμιση, ανταλλακτικά και οι Γάλλοι -και η Dassault και οι κυβερνήσεις- εκβίαζαν και δεν έδιναν τα ανταλλακτικά και την αναβάθμιση. Γιατί δεν ήξεραν τα ελληνικά εργοστάσια να την κάνουν. Δεν είχαν αποκτήσει την τεχνογνωσία ούτε το δικαίωμα. Το ίδιο με τα άρματα Leopard. Ήταν επτά χρόνια χωρίς πυρομαχικά. Κυριολεκτικά play mobile.
Λέω μερικά ενδεικτικά. Είναι πάρα πολλά για το ποια είναι η διαφορά της λογικής και της συνέπειας και της ευθύνης της Αριστεράς απέναντι στην άμυνα της χώρας. Όχι σε βάρος των δημοσιονομικών αντοχών, όχι σε βάρος των υπολοίπων αναγκών του ελληνικού λαού, όχι σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και όχι με τη μεγαλύτερη δυνατή μάλιστα εξασφάλιση της ανεξαρτησίας.
Σήμερα, υποταγμένη στο δόγμα των δύο στρατοπέδων μετά την άθλια, εγκληματική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η ελληνική Κυβέρνηση τροφοδοτεί με όπλα την Ουκρανία, τα οποία λείπουν από τις Ένοπλες Δυνάμεις και θα τα αντικαταστήσει με κόστος που κανείς δεν ξέρει.
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Δίνω απλά μερικά στοιχεία.
Για το δε προσωπικό, που υποτίθεται όλοι λένε ότι είναι ο πολλαπλασιαστής ισχύος, όχι, 800 εκατομμύρια μειωμένος είναι φέτος ο προϋπολογισμός για το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Είναι 800 εκατομμύρια μειωμένος, που θα μπορούσαν σε συνδυασμό και με τα άλλα Υπουργεία να υπάρξει και στους γιατρούς και στους εκπαιδευτικούς και στους στρατιωτικούς και εδώ μια ενίσχυση σοβαρή, ακριβώς γιατί είναι το ανθρώπινο δυναμικό πολλαπλασιαστής ισχύος και το ίδιο ισχύει και για τα Μετοχικά Ταμεία Στρατού κι όλα αυτά.
Υποκλίνομαι, Γιάννη Βαξεβανάκη! Αιώνια η μνήμη σου!