Οι τελευταίες δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου δεν είναι μια ακόμα απλή προκλητική δήλωση του επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας για εσωτερική κατανάλωση, όπως συνήθως εκλαμβάνονται και ερμηνεύονται οι δηλώσεις από την άλλη πλευρά του Αιγαίου. Συνιστά μια επικίνδυνη και ανησυχητική κλιμάκωση της επιθετικής ρητορικής της Τουρκίας, που γίνεται δεκτή στην Αθήνα με πολύ μεγάλο προβληματισμό.
Γιατί αυτή τη φορά ο κ. Τσαβούσογλου δεν αρκέστηκε μόνο στη σύνδεση της κυριαρχίας των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου με την αποστρατικοποίησή τους, αλλά προανήγγειλε και διεθνή εκστρατεία ενημέρωσης, καταγγέλλοντας την παραβίαση των συνθηκών της Λωζάννης και των Παρισίων.
Η Αθήνα απορρίπτει φυσικά τις τουρκικές αιτιάσεις ως άκυρες, μακριά από την κοινή λογική και το διεθνές Δίκαιο, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει σοβαρός προβληματισμός για το πού το πάει η Τουρκία και ποια θα είναι η κλιμάκωση. Οι ισχυρισμοί της Τουρκίας έχουν ως βάση το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο ενώ την εκστρατεία “ενημέρωσης” της Αγκυρας θα συντονίσει το υπουργείο Εθνικής Αμυνας που παραθέτει στοιχεία για δήθεν παραβιάσεις των συνθηκών από την Ελλάδα. Και οι δήθεν παραβιάσεις δεν είναι άλλο, από τις μετακινήσεις ενστόλων από και προς τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, για την άμυνά τους.
Εκβιασμός της Αγκυρας: Φιλανδοποίηση ή ακρωτηριασμός
Την σοβαρότητα και την επικινδυνότητα των νέων διεκδικήσεων της Τουρκίας επισημαίνει στην ανάλυσή του στο capital.gr και ο Κώστας Ράπτης, επισημαίνοντας ότι “δεν πρόκειται για ελληνοτουρκικές διαφορές ή έστω για συγκεκριμένες διεκδικήσεις από πλευράς της Άγκυρας. Πρόκειται για μία ανοιχτού ορίζοντα αναθεωρητική ατζέντα, η οποία σε τελική ανάλυση θέτει την Ελλάδα ενώπιον του εκβιασμού “φινλανδοποίηση ή ακρωτηριασμός”.
Και προσθέτει ότι αυτές πλέον οι δηλώσεις και οι διεκδικήσεις, πρέπει να προβληματίσουν πολύ σοβαρά την ελληνική ηγεσία, αφού επαναφέρουν την έμμεση απειλή πολέμου και συνιστούν μια απροκάλυπτη αμφισβήτηση της ελληνική κυριαρχίας επί των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Οι τελευταίες δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου σχετικά με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, καίτοι διατυπώθηκαν σε ανεπίσημο πλαίσιο, ήτοι σε συνέντευξη στο τουρκικό κρατικό κανάλι TRT- σημειώνει ο Κώστας Ράπτης- δεν παύουν να προέρχονται από τον επικεφαλής της διπλωματίας της γείτονος και άρα να αντιμετωπίζονται με κάθε σοβαρότητα – χωρίς ελαφρυντικά του τύπου της “εγχώριας κατανάλωσης”.
Πόσο μάλλον που ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών με τις δηλώσεις του αυτές έφερε κάτι νέο στη συζήτηση: την έμμεση απειλή πολέμου. Η ήδη γνωστή θέση της Άγκυρας (η οποία τον Ιούλιο πήρε και τη μορφή επιστολής προς τον ΟΗΕ, για να απαντηθεί λίγο μετά από την ελληνική αντιπροσωπεία) ότι τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου έχουν στρατιωτικοποιηθεί παρανόμως, συνδέθηκε από τον περασμένο Σεπτέμβριο με την αμφισβήτηση της κυριαρχίας τους, όπως τη διατύπωσε ο Τούρκος υπηρεσιακός υφυπουργός Εξωτερικών Φεριντούν Σινιρλίογλου, σε επιστολή του προς τον Αντόνιο Γκουτέρες.
Οι τελευταίες προειδοποιήσεις
Η ρητορική της Αγκυρας, σημειώνεται, συνοδεύεται και από ευθείες απειλές για “τελευταίες προειδοποιήσεις”.
Αναφερόμενος στις συνθήκες της Λωζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947 (για την παραχώρηση της Δωδεκαννήσου στην Ελλάδα) ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου υποστήριξε: “Στην επιστολή που γράψαμε αναφέραμε πως η Ελλάδα παραβιάζει τους όρους των συνθηκών, αυτά τα νησιά δόθηκαν υπό όρους, και σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν αλλάξει στάση τότε είναι συζητήσιμη η κυριαρχία των νησιών αυτών. Διότι παραβιάζονται οι όροι. Στείλαμε τις επιστολές μας. Θα παρακολουθούμε το ζήτημα αυτό. Αν χρειαστεί θα κάνουμε τις τελευταίες μας προειδοποιήσεις και μετά ξεκινάει αυτή η συζήτηση”. Το τι είδους μπορεί να είναι αυτές οι “τελευταίες προειδοποιήσεις” και η μετέπειτα “συζήτηση”, μένει ανοικτό στη φαντασία, σημειώνει ο Κώστας Ράπτης.
Πρόκειται για αποφασιστικό βήμα σε μία τακτική η οποία θυμίζει το “πείραμα του βατράχου σε ζεστό νερό”: εάν η άνοδος της θερμοκρασίας είναι αργή και σταδιακή, δεν γίνεται αντιληπτή από το θύμα της μέχρι να είναι πια αργά. Εν προκειμένω, τα ζητήματα που εγείρει η Άγκυρα τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, πληθαίνουν, συσσωρεύονται και επιδεινώνονται, μέσα από διαδοχικά βήματα, κανένα εκ των οποίων δεν μπορεί απομονωμένο να δικαιολογήσει μείζονα κρίση.
Σαφής κλιμάκωση της επιθετικότητας
Από την υφαλοκρηπίδα στα χωρικά ύδατα και από την αμφισβήτηση των γραμμών βάσης των τελευταίων (βλ. γκρίζες ζώνες) μέχρι την αμφισβήτηση της κυριαρχίας μεγάλων, κατοικούμενων από ελληνικό πληθυσμό νησιών, η κλιμάκωση μέσα στα χρόνια είναι σαφής. Όπως άλλωστε είναι σαφής και στο στρατιωτικό πεδίο λ.χ. από τις παραβάσεις κανόνων εναέριας κυκλοφορίας στις παραβιάσεις εθνικού εναέριου χώριου και εκείθεν στις υπερπτήσεις.
Μικρή σημασία έχει η επιχειρηματολογία σε επίπεδο διεθνούς δικαίου (λ.χ. με την υπενθύμιση των όσων συνεπάγεται κατ’ αναλογίαν για τα νησιά η επαναστρατιωτικοποίηση των Στενών με τη Συνθήκη του Μοντρέ το 1936 που αναθεώρησε τη Συνθήκη της Λωζάνης) ή η επισήμανση λογικών αντιφάσεων: π.χ. του γεγονότος ότι ο Τσαβούσογλου αποκρούει ως ελληνική δολιότητα την επίκληση τουρκικής απειλής για τα νησιά – ενώ ταυτοχρόνως αξιολογεί ως εξ ορισμού αναποτελεσματική απέναντι στην προβαλλόμενη απειλή την ελληνική στρατιωτική παρουσία.
Είναι βέβαιο ότι η Τουρκία έχει καταλλήλως προετοιμάσει τον διπλωματικό της φάκελο για το νέο μέτωπο που ανοίγει. Όμως το κρίσιμο είναι ότι μιλά τη γλώσσα της ισχύος: επιδιώκει να εκβιάσει από την Αθήνα μια συνθήκη μειωμένης κυριαρχίας σε τμήματα της επικράτειάς της και το εγχείρημα αυτό δεν έχει νόημα δίχως υπόρρητη απειλή βίας σε περίπτωση μη συμβιβασμού.
Το συνοδεύει δε αυτό με την καινοφανή θεωρία ότι οι θεμελιώδεις προβλέψεις της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία όρισε μέχρι σήμερα τα σύνορα των δύο χωρών, τίθενται 100 χρόνια μετά υπό την αίρεση της εκπλήρωσης οποιουδήποτε άλλου όρου της. Με άλλα λόγια, ότι η ελληνική επικράτεια έχει τις διαστάσεις που γνωρίζουμε υπό “προϋποθέσεις” που εναπόκειται στην Άγκυρα να αναδεικνύει. Πρόκειται για πραγματικό ασκό του Αιόλου.
Ερντογάν: Απολίτιστη χώρα η Ελλάδα
Η επιθετική ρητορική της Αγκυρας όσον αφορά το καθεστώς των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου πρέπει να συνδυαστεί και με τους εξαιρετικά υψηλούς τόνους που χρησιμοποιεί η Τουρκία και μάλιστα ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν για το μεταναστευτικό. Καθώς επιχειρούν να εμφανίσουν την Ελλάδα σαν το μαύρο πρόβατο της περιοχής, με την ανοχή της Ευρώπης, που σκοτώνει μετανάστες, τους αφήνει να πνίγονται (αν δεν τρυπάει σκόπιμα τις βάρκες τους) ή τους αφήνει σκοπίμως να πεθάνουν από το κρύο στα σύνορα στον Εβρο.
“Το να βλέπεις 12 ανθρώπους να πεθαίνουν από παγωνιά δεν είναι κάτι που μπορεί να το χωνέψεις εύκολα. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που βιώνουμε αυτή την στάση της Ελλάδας, δήλωσε πρόσφατα ο Ταγίπ Ερντογάν.
Μάλιστα, δεν ήταν λίγοι οι άνθρωποι, των οποίων τρύπησαν τις βάρκες, και καταδικάστηκαν στο θάνατο”, πρόσθεσε και κατηγόρησε την Ελλάδα για έλλειψη πολιτισμού. Για μια απολίτιστη χώρα…
“Η βύθιση αυτών των φουσκωτών και η καταδίκη των ανθρώπων στο θάνατο είναι πολύ σημαντικά και δείχνουν ποια είναι η στάση της Ελλάδας απέναντι στους ανθρώπους. Δυστυχώς, αυτός είναι ο δείκτης του ελληνικού πολιτισμού. Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρέμενε πάντα σιωπηλή σε αυτό το θέμα, όπως κι ο κόσμος το ίδιο. Δεν νομίζω ότι είναι πιθανό να αλλάξουν τις συνήθειές τους”.
ΠΗΓΗ: https://www.thetoc.gr