Κάθετα αντίθετη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία στην Ελλάδα – Το χαρακτηρίζουν όπλο στρατηγική σημασίας με δεδομένη την τουρκική απειλή – Τι γίνεται όμως αν δεν μπορούν να συντηρηθούν; Πού θα βρει τα απαραίτητα ανταλλακτικά η χώρα μας, όταν οι σχέσεις με τη Ρωσία είναι στον «πάγο»; Τι εξετάζει η Αθήνα και τι συζητά με τους δυτικούς συμμάχους.
Είναι γεγονός πως από την πρώτη μέρα του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας, η Ελλάδα πήρε σαφή θέση στο πλευρό των αγωνιζόμενων Ουκρανών, εκφράζοντας σταθερά και έμπρακτα μέχρι και σήμερα την αλληλεγγύη της.
Στις 19 Οκτωβρίου, ο υπουργός Εξωτερικών, κ. Νίκος Δένδιας επισκέφθηκε την Ουκρανία και είχε κατ’ ιδία συνάντηση με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και τον ομόλογό του, Ντμίτρο Κουλέμπα, οι οποίοι ευχαρίστησαν δημοσίως την Ελλάδα για την πολύμορφη στήριξή της, σημειώνοντας πως «το πιο σημαντικό είναι ο οπλισμός που τώρα παραδίδεται από την Ελλάδα στην Ουκρανία για να έχει η χώρα την ευκαιρία να προστατεύσει την ακεραιότητα της».
Στη συνέχεια ανακοίνωσε πως «ξεκίνησε η παράδοση των τεθωρακισμένων ΒΜP-1». Επιπλέον όμως, οι Ουκρανοί δεν παρέλειψαν να θέσουν θέμα «ενίσχυσης της ουκρανικής αεράμυνας», αναφερόμενοι προφανώς στη συζήτηση για αποστολή των ελληνικών S-300 από την Κρήτη στην Ουκρανία.
Ακολούθησε η επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου με τον υπουργό Άμυνας κ. Νίκο Παναγιωτόπουλο στην Ουκρανία, οι οποίοι επίσης έγιναν δέκτες του έντονου ενδιαφέροντος της ουκρανικής ηγεσίας για τα ρωσικής κατασκευής όπλα που διαθέτει η χώρα μας και ειδικά για το πυραυλικό σύστημα των S-300. Τόσο ο Ζελένσκι όσο και ο υπουργός άμυνας Ρεζνίκοφ τόνισαν στον κ. Παναγιωτόπουλο την ανάγκη να λάβει η χώρα τους ρωσικά όπλα, τα οποία γνωρίζουν να χειρίζονται οι Ουκρανοί.
Ο Έλληνας υπουργός ωστόσο, επέμεινε στην πάγια και σταθερή θέση της Ελλάδας, ότι το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα είναι άκρως απαραίτητο για την ελληνική αεράμυνα, με δεδομένη βεβαίως την τουρκική απειλή, η οποία επιβεβαιώνεται και από τις καθημερινές παραβιάσεις από drones και μαχητικά.
Ωστόσο, το υπουργείο Άμυνας θα συζητούσε το ενδεχόμενο παραχώρησης των S-300 στην Ουκρανία, μόνο αν οι δυτικοί σύμμαχοί τα αντικαθιστούσαν με ανάλογης ισχύος όπλα, όπως οι πανίσχυροι αμερικανικοί Patriot – που ήδη έχει στη φαρέτρα της η χώρα μας – ή ακόμα και οι γαλλικοί Aster 30. Άλλωστε, με τις σχέσεις Αθήνας – Μόσχας να έχουν μπει στον πάγο, η εύρεση ακόμα και του πιο μικρού ανταλλακτικού για τους S-300 είναι εξαιρετικά δύσκολη, πόσω μάλλον να μιλάμε για εκσυγχρονισμό τους.
Σαφώς και τα ρωσικά οπλικά συστήματα που διαθέτει η χώρα μας είναι στρατηγικής σημασίας και ενισχύουν κατακόρυφα την αποτρεπτική ισχύ της χώρας μας, ωστόσο, αν η συντήρησή τους καθίσταται αδύνατη, τότε θα πρέπει να σκεφτούμε εναλλακτικές λύσεις. Αυτός προφανώς είναι και ο λόγος που η Αθήνα, ναι μεν διαμηνύει ότι οι S-300 παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αεράμυνα της χώρας μας, εντούτοις, αν υπάρχει οπλικό σύστημα των δυτικών, ανάλογων δυνατοτήτων, που μπορεί να τους αντικαταστήσει, τότε μπορεί και να συζητήσει το ενδεχόμενο αποστολής τους στην Ουκρανία.
ΠΗΓΗ: https://www.newsbomb.gr