Η απόφαση του ΚΥΣΕΑ για την παραμονή του αρχηγού της Πολεμικής Αεροπορίας, αντιπτεράρχου Μπλιούμη στη θέση του για άλλον έναν χρόνο, κλείνει το θέμα με την παραφιλολογία που αναπτυσσόταν το τελευταίο διάστημα για τη σύνθεση της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο τομέας αυτός είναι παραδοσιακά στην Ελλάδα πεδίον… καμαρίλας λαμπρόν, καθώς κάθε χρόνο την ίδια εποχή, αρχίζουν δημοσιεύματα, στην πλειοψηφία τους καταφανώς κατευθυνόμενα, με τα κίνητρα να αφορούν τους “πατεράδες” των διαρροών.
Φέτος η κατάσταση ήταν κάπως καλύτερη, κάτι το οποίο λογικά οφείλεται στον καλό μας γείτονα, τον Ερντογάν, ο οποίος έχει κατορθώσει με την αμετροέπειά του να συσπειρώσει… ακόμα και τους Έλληνες! Πέραν του θέματος που “συζητάμε” σήμερα, ποιός θα περίμενε ότι η μεταστροφή της ελληνικής κοινωνίας θα παρέσυρε και τον πολιτικό κόσμο;
Έχοντας διαπιστώσει την καταλυτική επιρροή στις εξελίξεις που είχε η αντίσταση στην απόπειρα διάσπασης του Έβρου από τον μεταναστευτικό όχλο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενισχύθηκε θεαματικά λόγω “εσωτερικής νομιμοποίησης” της πολιτικής στάσης που τήρησε.
Αυτό στη συνέχεια επιχειρήθηκε να μεταφερθεί και στο μέτωπο του Αιγαίου, όταν η Τουρκία, στο πλαίσιο της ίδιας στρατηγικής, επεχείρησε να ρίξει στο τραπέζι… τα άπαντα των διεκδικήσεών της και ξεκίνησε κύκλος πρωτοφανούς έντασης, με την απειλή πολεμικού επεισοδίου ή και γενικότερης σύρραξης να είναι πιθανότερη από ποτέ..
Η στάση των Ενόπλων Δυνάμεων δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνείας για το τι θα συνέβαινε εάν η κατάσταση εκτρεπόταν και προέκυπτε απόπειρα επιβολής τετελεσμένων, με σκοπό να συρθεί η Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις. Και είχε εμφανώς την υποστήριξη της πολιτικής ηγεσίας.
Η Τουρκία το αντελήφθη και συνέχισε να ποντάρει στο όφελος που θα είχε από τη φθορά, λόγω παρατεταμένης επιχειρησιακής ανάπτυξης, ιδίως του Πολεμικού Ναυτικού που διαθέτει γερασμένες μονάδες επιφανείας.
Η κλιμάκωση της στρατηγικής αυτής όμως, οδήγησε -με καθυστέρηση μιας δεκαετίας- στη συνειδητοποίηση ότι αν παρατάς το στράτευμά σου στην τύχη του, νομοτελειακά θα πληρώσεις το τίμημα. Αυτό προκάλεσε σοκ, καθώς πρόκειται για τους ίδιους που είτε… θεωρούσαν ότι είχαμε περιθώρια να ρισκάρουμε, ενώ όσοι προειδοποιούσαν ήταν πολεμοκάπηλοι, εθνικιστές και εθνοκάπηλοι.
Αποφασίστηκε λοιπόν με σχεδόν καθολική στήριξη του πολιτικού κόσμου, να εμπλακεί η χώρα σε ένα πρόγραμμα το δυνατόν ταχύτερου επανεξοπλισμού της χώρας, με σκοπό να δρομολογηθεί η μερική έστω αποκατάσταση της ισορροπίας δυνάμεων με την Τουρκία.
Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ…
Τούτων λεχθέντων και για να επιστρέψουμε στο κεντρικό θέμα του σημερινού σχολίου, η απόφαση παραμονής του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας μοιάζει λογική. Ενδεχομένως να ισχύει και το “ομάδα που κερδίζει -δεν χάνει για την ακρίβεια- δεν αλλάζει”.
Ως αποτέλεσμα, δημοσιεύματα που ήθελαν το Μέγαρο Μαξίμου δυσαρεστημένο με τον Α/ΓΕΕΘΑ και λιγότερο για το ενδεχόμενο αποστρατείας του Α/ΓΕΑ, αποδείχθηκαν εκ του αποτελέσματος από εικοτολογία έως αποκυήματα δημοσιογραφικής φαντασίας.
Σε τελική ανάλυση, ούτε φρόνιμο είναι οι αρχηγοί να αποστρατεύονται μόλις αποκτήσουν συνολική αντίληψη και να μπορέσουν να αφήσουν το αποτύπωμά τους πριν φύγουν, ούτε η μετακίνηση ενός ικανότατου επιχειρησιακά ανώτατου αξιωματικού στην “καρδιά” της Πολεμικής Αεροπορίας -για να αναλάβει Α/ΓΕΑ- θα ήταν συνετό σε αυτή τη συγκυρία.
Οι αλλαγές πρέπει να είναι καλύτερα προγραμματισμένες και μεθοδευμένες, ώστε να μειώνονται στο ελάχιστο οι “κραδασμοί” στα Επιτελεία και να εξασφαλίζεται η συνέχεια. Δηλαδή, αυτό που συνήθως γίνεται στα μέσα ενημέρωσης, να ασχολούμαστε σεναριολογώντας και να προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουμε είτε τη σκέψη της πολιτικής ηγεσίας είτε δημοσιεύματα με υπονοούμενα ή χωρίς, δεν είναι και ιδιαίτερα υγιές.
Η ηγεσία λοιπόν θα κληθεί σύντομα να διενεργήσει τις κρίσεις της ανώτατης ηγεσίας. Όλοι γνωρίζουν την παθογένεια του συστήματος, με τις πολιτικές ηγεσίες να αποδέχονται συχνά “ραβασάκια” πολιτικών για το ποιος θα παραμείνει και ποιος θα αποστρατευθεί. Στο παρελθόν, αυτό οδήγησε και σε παραίτηση αρχηγού Κλάδου. Αυτό όμως είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Αν δεν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
…ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟΙ “ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ” ΤΩΝ ΕΠΙΤΕΛΕΙΩΝ
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παλεύει σκληρά να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι είναι φορέας μιας “φρέσκιας” και πραγματικά “εκσυγχρονιστικής” νοοτροπίας. Γνωρίζει άραγε για τους “Ρασπούτιν” των Κλάδων, οι οποίοι μετά την αποστρατεία τους και για πολλά χρόνια, προσπαθούν με κάθε τρόπο να ασκήσουν επιρροή για να καθορίσουν από το παρασκήνιο τις προαγωγές και τις αποστρατείες; Σε μεγάλο βαθμό ναι και αυτό αποδεικνύεται…
Αυτοί οι ανώτατοι εν αποστρατεία, άλλοι με μικρότερη και άλλοι με μεγαλύτερη προσφορά, άπαντες όμως προϊόν του αρρωστημένου “συστήματος” που “καταπίνει” αξιότατους επιχειρησιακά και ηθικά αξιωματικούς, διότι αποδεικνύονται πολύ λίγοι στις δημόσιες σχέσεις με πολιτικούς και άλλους, επιλέγοντας να επικεντρώσουν στο έργο τους.
Δεν αποτελεί δα και μυστικό ότι μόνο εξαιρέσεις προχωρούν πέραν του βαθμού του Ταξιάρχου – Αρχιπλοιάρχου, εάν δεν έχουν τις κατάλληλες διασυνδέσεις. Και δεν αποτελεί αυτό κάποια υπέρτατη σοφία! Το ψιθυρίζουν άπαντες, όμως το αποδέχονται μοιρολατρικά.
Είναι δυνατόν όμως, ακόμα και πολλά χρόνια μετά την απομάκρυνσή τους, οι “Ρασπούτιν” των Επιτελείων να εξακολουθούν να επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις, ελέγχοντας ή/και χειραγωγώντας τους διαδόχους τους και στερώντας από τις Ένοπλες Δυνάμεις αξιότατα και ετοιμοπόλεμα στελέχη;
Αυτό γίνεται είτε για “προσωπικό γινάτι” με κάποιους, ή την επιθυμία να προωθήσουν το “περιβάλλον” που είχαν δημιουργήσει κατά τη διάρκεια της δικής τους ανέλιξης. Υπάρχουν και “τοπικιστικά” κυκλώματα! Ας μην μπει στον κόπο κανείς να ψάξει εάν η σημερινή αναφορά “φωτογραφίζει” κάποιο συγκεκριμένο Επιτελείο. Οι βυζαντινισμοί ουδέποτε εξαιρούσε οποιονδήποτε Κλάδο.
Στα χέρια του DP υπάρχουν εδώ και μερικούς μήνες συγκεκριμένες καταγγελίες για αρκετά – σημαίνοντα πρόσωπα και για απαράδεκτες καταστάσεις στα Επιτελεία. Για βιογραφικά ανωτάτων με κολοσσιαίες αποτυχίες και ανεπάρκειες στο ενεργητικό τους, που όμως η νοοτροπία της παρεούλας και της εξεύρεσης τρόπου αιτιολόγησης των πάντων τους διέσωζε, υποσκάπτοντας όμως την αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων.
Οι “Ρασπούτιν”, όπως πληροφορούμαστε, παραμένουν πολύ ενεργοί και επιχειρούν για μια ακόμη φορά να επηρεάσουν το Μέγαρο Μαξίμου και τις ισορροπίες στα Επιτελεία, προκαλώντας σοβαρή αναταραχή. Χωρίς να δίνουν σημασία στις επιπτώσεις σε έναν χώρο που τους εξασφάλισε τόσα για να φθάσουν αυτοί να ασχημονούν σε βάρος του. Άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο.
Αυτό γίνεται χρησιμοποιώντας τα γνωστά… καταλυτικά επιχειρήματα, “είναι καλό παιδί” και “αυτός είναι δικός μας”! Βέβαια, ο… πιστός πρώην ανώτατος που έχει μαζέψει και προωθεί ως ατζέντης ακόμα και απίστευτες περιπτώσεις που προσβάλλουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, συνήθωςτα είχε βγάλει πέρα μια χαρά και με τον πολιτικό αντίπαλο.
Στην περίπτωση με τη σεξουαλική παρενόχληση επικρατούσε “ομερτά”, διότι κανείς δεν πίστευε ότι κάτι μπορεί να οδηγήσει σε μαζικές καταγγελίες. Έτσι έφτασαν να ανησυχούν αλητήριοι αλλά προβεβλημένοι, δήθεν σεβάσμιοι και καταξιωμένοι στον χώρο τους, πασίγνωστοι καθηγητάδες, που όμως τα πανεπιστήμια και οι φοιτητές βοούσαν για τη δράση τους.
Τα ίδια και για πολιτικούς… Και για καθένα υποκείμενο που προέβαινε σε κατάχρηση εξουσίας, με τον ανίσχυρο να είναι απροστάτευτος απέναντι στην αυθαιρεσία. Όπως διαπιστώνουμε, οι αποκαλύψεις πλέον δεν μαζεύονται και μετατρέπονται σε “τσουνάμι“. Φροντίστε λοιπόν…
Επειδή υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι παρόμοιες διεργασίες υπάρχουν και στους κόλπους των Ενόπλων Δυνάμεων, ας φροντίσουν στην κυβέρνηση να δράσουν προληπτικά, πραγματοποιώντας αληθινές κρίσεις. Εάν έχουν οι υποψήφιοι προς παραμονή και προαγωγή κάνει όσα προβλέποντας στη διαδρομή τους και πόσο επιτυχώς ο καθένας. Δεν μπορεί πλέον να μείνει τίποτα κρυφό.
Ακόμα και σήμερα, εντός των Επιτελείων, οι συζητήσεις για τα “μαύρα πρόβατα” είναι τρομερές… Καταγγέλλονται αρκετοί, ότι μια ζωή κατάφερναν και την “έβγαζαν ζάχαρη” είτε αράζοντας σε αστικά κέντρα ενώ άλλοι ταλαιπωρούνταν να τα βγάλουν πέρα σε άκρως επιχειρησιακές και γεμάτες ευθύνες θέσεις στην παραμεθόριο και τώρα εφαρμόζουν παρόμοιες… στρατηγικές για να παραμείνουν ή/και να προχωρήσουν.
Άλλοι τα κατάφερναν… διακομματικά και πήγαιναν σε -πολύ καλά αμειβόμενες- θέσεις στο εξωτερικό, ενώ άλλοι, τα κορόιδα, “τραβούσαν το κάρο”. Επέστρεφαν και αντί να προσφέρουν την εμπειρία που υποτίθεται ότι απέκτησαν επεκτείνοντας τους ορίζοντές τους στην αλλοδαπή, σε λαμπρά πανεπιστήμια ή άλλες θέσεις (ΑΚΑΜ, ΝΑΤΟ κ.λπ.), έβρισκαν τη δικαιολογία και το κατάλληλο “βύσμα” να καταλάβουν θέσεις όπου παριστάνουν τους λόγιους και τους διπλωμάτες.
Μάλλον έχουμε ξεχάσει όλοι ότι δεν τους πληρώνουμε για τέτοιον ρόλο, αλλά για να μάθουν να πολεμάνε και να προστατεύσουν την πατρίδα, όχι το τομάρι τους. Κι έτσι τα χρόνια περνούσαν, αλλά η “θεά τύχη”, ή η “κατάλληλη νοοτροπία” και οι “ομαδούλες” για τις οποίες μιλήσαμε παραπάνω, αντί να τους έχουν στείλει σπίτι τους για… περισσότερη ξεκούραση, τους πλάσαραν και στα Ανώτατα Συμβούλια των Κλάδων.
Ευτυχώς, πάντα υπάρχουν “τα σκυλιά” που τραβούν το κάρο, οι θύλακες εκείνοι που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει οχτάωρο και Σαββατοκύριακο. Κάπως έτσι γίνονταν τα πράγματα πάντα. Όμως, αποτελεί δικαίωση στη θυσία τους -υπάρχουν αρκετοί και στους τρεις Κλάδους- το να καθαρίσει η κόπρος του Αυγεία. Για να μην ανοίξουν στόματα, διότι θα προκληθεί ζημία στις Ένοπλες Δυνάμεις και στην αποτρεπτική τους αξιοπιστία.
Θα δικαιώσει όμως και τη μακρά λίστα αξιωματικών, έστω και μετά θάνατον για κάμποσους, οι οποίοι αδικήθηκαν κραυγαλέα από την πατρίδα τους και δεν έτυχαν της εξέλιξης που θα έπρεπε στην ιεραρχία του Κλάδου τους, για παρεμφερείς με τους προαναφερθέντες λόγους. Ανώτατοι διαμάντια, που ήξεραν να λένε και όχι όταν αυτό επέβαλλε η γνώση και η εμπειρία τους.
Διότι γι’ αυτό ξόδεψε εκατομμύρια η πατρίδα σε κάθε λογής σχολεία, χερσαία, ναυτικά αεροπορικά, για να βγάλει στελέχη που θα έχουν τις προδιαγραφές να γράψουν την επόμενη χρυσή σελίδα στην Ιστορία της, εάν και όταν απαιτηθεί. Διότι έτσι εξυπηρετείται το συμφέρον τον Ενόπλων Δυνάμεων και της ίδιας της χώρας.
Είναι όμως τόσο άδικο και αποκαρδιωτικό να βλέπουν επιτήδειους, με “συμβάντα” (ακόμα και θανατηφόρα) στην πορεία του που κάποιες άλλες εποχές θα είχαν καθορίσει αυστηρά τη δυνατότητα εξέλιξής τους, να συνεχίζουν απτόητοι, χωρίς καν να έχουν αλλάξει την κάκιστη νοοτροπία τους. Γιατί να το κάνουν όμως όταν επιβραβεύονται για αυτήν; Ιδού η απορία…
Όλες οι πληροφορίες συντείνουν στο ότι οι πληροφορίες υπάρχουν για όλους τους Κλάδους και η κατάσταση έχει χαρτογραφηθεί. Τώρα θα φανεί εάν οι αρχηγοί θα σεβαστούν πρώτα από όλα τους ίδιους τους τους εαυτούς.
Διότι ξέρουν το περιεχόμενο του φακέλου ενός εκάστου από αυτούς που καλούνται να κρίνουν. Ξέρουν και τα πρόσωπα. Έχουν δώσει και όρκους… Ας πράξουν το σωστό και ας αποκαταστήσουν την ομαλότητα όπου αυτή έχει διαταραχθεί. Μια σωστή απόφαση, θα τη βρουν όλοι μπροστά τους. Κυρίως όμως η ίδια η χώρα.
ΠΗΓΗ: https://www.defence-point.gr