Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020 ξεκίνησαν κατά χιλιάδες να κινούνται προς όλο το μήκος των χερσαίων συνόρων μας μη νόμιμοι μετανάστες οδηγούμενοι από τις Τουρκικές αρχές. Οι Έλληνες συνοριοφύλακες από την πρώτη στιγμή βρισκόταν επί του ποταμού για να μπορέσουν να αναχαιτίσουν στην πρώτη γραμμή όλο αυτό το μεταναστευτικό κύμα.
Τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας περί ώρα 03:00 μια ομάδα αστυνομικών βρισκόταν στην παραποτάμια περιοχή του Έβρου στο ύψος των Φερών για επιχείρηση αποτροπής εισόδου εκατοντάδων ατόμων στην χώρα μας. Δύο από τους αστυνομικούς – χειριστές θερμικής κάμερας πραγματοποιούσαν κατόπτευση της ευρύτερης περιοχής. Κάποια στιγμή καθώς έστρεψαν το βλέμμα τους προς το ελληνικό έδαφος, σε μια απόσταση 30-40 μέτρων από το σημείο που βρισκόταν, είδαν μέσα σε πυκνή βλάστηση μια σπίθα σαν αυτή που δημιουργείται από έναν αναπτήρα. Αμέσως ενημέρωσαν δύο άλλους συναδέλφους τους να κινηθούν προς το συγκεκριμένο σημείο για να σβήσουν την φωτιά που ενδεχομένως θα δημιουργούνταν γιατί υπήρχε κίνδυνος εξάπλωσής της. Εκείνοι φθάνοντας ακριβώς στο σημείο που τους υπέδειξαν, διαπίστωσαν πως δεν υπήρχε φωτιά και ενημέρωσαν τους συναδέλφους τους που τους είχαν στείλει στο σημείο, με τους πρώτους αστυνομικούς να επιμένουν ότι είδαν τον σπινθήρα. Οι δύο συνάδελφοι τους αφού κοίταξαν και πάλι σχολαστικά την γύρω περιοχή δεν είδαν κάτι οπότε θεώρησαν πως έχει γίνει κάποιο λάθος και επέστρεψαν στις αρχικές τους θέσεις.
Οι αστυνομικοί που ήταν βέβαιοι ότι είχαν δει τη φλόγα, επέστρεψαν στο σημείο δύο μέρες μετά. Αυτή τη φορά πρωί. Προς έκπληξη όλων βρήκαν την περιοχή που επέμεναν εκείνο το βράδυ οι χειριστές της κάμερας ότι υπήρχε φωτιά, καμένο! Προσεγγίζοντάς το, αντίκρισαν κάτι που τους άφησε άφωνους.
Ακουμπισμένη σε όρθια θέση επάνω σε έναν καμένο κορμό ενός δέντρου βρισκόταν μια ξύλινη εικόνα του Αγίου Ραφαήλ σε παράσταση μαζί με τον Άγιο Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη! Όλη η γύρω περιοχή ήταν πλήρως καμένη και η εικόνα είχε επάνω της μόνο κάποιες στάχτες και λίγες λάσπες!
Την επόμενη ημέρα σε μεταξύ τους συνομιλία οι αστυνομικοί καθώς περιέγραφαν το γεγονός σε όλα τα μέλη της ομάδας, ένα μέλος το οποίο δεν βρισκόταν στο περιστατικό είπε χαρακτηριστικά: «Θα αστειεύεστε… Εγώ αυτούς τους Αγίους τους είδα πριν από λίγο καιρό στον ύπνο μου». Κάθισαν λοιπόν 20 άνθρωποι που γνωρίζουν την περιοχή σαν την παλάμη τους να δώσουν μια λογική εξήγηση για το πως μπορεί να βρέθηκε η συγκεκριμένη εικόνα στο σημείο. Μας ανέφεραν με σιγουριά πως στο τραπέζι της συζήτησης έπεσε ό,τι σενάριο μπορούμε να φανταστούμε. Λογική απάντηση δεν μπόρεσαν να δώσουν. Το εν λόγω σημείο που βρέθηκε η εικόνα είναι δύσβατο και προσεγγίσιμο μόνο με τα πόδια, όπως επίσης δεν υπήρχαν άλλα ίχνη πρόσφατης ανθρώπινης παρουσίας πέραν της δικής τους στην γύρω περιοχή.
Το περιστατικό έχει θεωρηθεί θετικό σημάδι και η ομάδα των συνοριακών φυλάκων, έχει ράψει αντίγραφο της εικόνας στις στολές της. Μάλιστα έχει αγοραστεί κι ένα εκκλησάκι, το οποίο το επόμενο διάστημα θα τοποθετηθεί πιθανώς κοντά στο σημείο όπου εντοπίστηκε η εικόνα ή σε ασφαλέστερη από τα καιρικά φαινόμενα (πλημμύρες) περιοχή.
Βάσει όλων αυτών οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως έχει γίνει κάποιου είδους θαύμα. Σίγουρα πολλοί από εσάς θα αμφισβητήσετε την γνησιότητα του άρθρου. Οι αστυνομικοί μας ανέφεραν χαρακτηριστικά πως ότι μας μετέφεραν είναι εντίμως η αλήθεια, συν του ότι δεν έχουν να κερδίσουν κάτι από αυτό. Αρχικά είχαν συμφωνήσει να μην δημοσιευτεί κάτι για το συγκεκριμένο γεγονός για ευνόητους λόγους, κατέληξαν όμως στο συμπέρασμα πως τώρα που έχει περάσει και ένα εύλογο χρονικό διάστημα, οφείλουν να μοιραστούν την εμπειρία τους με όλους εμάς διότι σίγουρα πολλοί είναι αυτοί που θα πάρουν θάρρος, δύναμη και αισιοδοξία. Ο καθένας λοιπόν ας κρίνει με τα δικά του κριτήρια και ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Δοθείσης της ευκαιρίας θέλησαν να μας μεταφέρουν τα εξής:
Σεβόμαστε τους απέναντι γείτονες μας, σε καμία όμως περίπτωση δεν τους φοβόμαστε. Είμαστε μέσα στο ποτάμι μέρα-νύχτα και πέραν της αποτροπής που πραγματοποιούμε στις μεταναστευτικές ροές, δηλώνουμε την παρουσία μας ως χώρα, ορθώνοντας το ανάστημα μας σε όσους τολμούν να αμφισβητήσουν την ακεραιότητα των συνόρων μας. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για όλη την στήριξη που έχουμε λάβει το τελευταίο διάστημα σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που θέλουμε από εσάς είναι μια προσευχή. Πιστέψτε το, μας δίνει δύναμη. Να είστε σίγουροι πως θα συνεχίσουμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός μας, όπως έχουμε ορκιστεί. Ο Έβρος είναι όρθιος και θα συνεχίσει να είναι όρθιος όσο υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που στις φλέβες του ρέει αίμα Ελληνικό.
Ποιος ήταν ο Άγιος Ραφαήλ. Σας παραθέτουμε ένα κομμάτι της αυτούσιο όπως την παρουσιάζει η παρακάτω πηγή όπου μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη:
http://www.saint.gr/214/saint.aspx
Λίγα χρόνια πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, περί το έτος 1450 μ.Χ., ο Άγιος βρέθηκε μετά από περιπλανήσεις στην περιοχή της Μακεδονίας και μόναζε εκεί.
Κοντά στον Άγιο Ραφαήλ βρισκόταν εκείνο το διάστημα ο Άγιος Νικόλαος ως υποτακτικός. Ο Νικόλαος εκάρη μοναχός και στη συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος. Θεωρείται Θεσσαλονικεύς στην καταγωγή, αν και αναφέρεται ότι γεννήθηκε στους Ράγους της Μηδίας της Μικράς Ασίας. Ωστόσο μεγάλωσε και ανδρώθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Μόλις έπεσε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι εισέβαλαν ορμητικά στη Θράκη και καταλύθηκε οριστικά η βυζαντινή αυτοκρατορία, ο φόβος για γενικούς διωγμούς κατά των Χριστιανών στάθηκε ως αφορμή να καταφύγει ο Άγιος Ραφαήλ με την συνοδεία του από το λιμάνι της Αλεξανδρουπόλεως, στη Μυτιλήνη. Εκεί εγκαταστάθηκε μαζί με άλλους μοναχούς στην παλαιά μονή του Γενεσίου της Θεοτόκου, η οποία στο παρελθόν ήταν γυναικεία και ήταν χτισμένη στο λόφο Καρυές, κοντά στο χωριό Θέρμη. Ηγούμενος της μονής εξελέγη στην συνέχεια ο Άγιος Ραφαήλ.
Έπειτα από μερικά χρόνια, το έτος 1463 μ.Χ., η Λέσβος έπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι σε μια επιδρομή τους στο μοναστήρι, συνέλαβαν τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο, τη Μεγάλη Πέμπτη του ιδίου έτους. Ακολούθησαν σκληρά και ανηλεή βασανιστήρια και ο Άγιος Ραφαήλ μαρτύρησε διά σφαγής με πολύ σκληρό τρόπο. Τον έσυραν βιαίως τραβώντας τον από τα μαλλιά και την γενειάδα, τον κρέμασαν από ένα δένδρο, τον χτύπησαν βάναυσα, τον τρύπησαν με τα πολεμικά τους όργανα, αφού προηγουμένως τα πυράκτωσαν σε δυνατή φωτιά και τελικά τον έσφαξαν πριονίζοντάς τον από το στόμα.
Σε μερικές εμφανίσεις του ο Άγιος Ραφαήλ φαίνεται να συνοδεύεται από πολλούς, δορυφορούμενους τρόπον τινά, οι οποίοι διάνυσαν πριν από αυτόν τον ασκητικό βίο στη μονή των Καρυών, όπως είπε σε εκείνους που τα έβλεπαν αυτά. Αποκάλυψε επίσης, ότι η μονή αυτή, η οποία είναι γυναικεία, υπέστη επιδρομή από τους αιμοχαρείς πειρατές κατά το έτος 1235 μ.Χ. Κατά την επιδρομή εκείνη αγωνίσθηκε μαζί με τις άλλες μοναχές τον υπέρ του Χριστού καλό αγώνα η καταγόμενη από την Πελοπόννησο ηγουμένη Ολυμπία και η αδελφή της Ευφροσύνη. Η Ολυμπία τελειώθηκε αθλητικώς στις 11 Μαΐου του έτους 1235 μ.Χ., εμφανίσθηκε δε μαζί με τον μεγάλο και θαυματουργό Άγιο Ραφαήλ.
Ο Άγιος Νικόλαος πέθανε μετά από βασανισμούς, από ανακοπή καρδιάς, δεμένος σε ένα δένδρο.
ΠΗΓΗ: thrakinea.gr