Μια σειρά από ερωτήματα για την διαφαινόμενη αποστασιοποίηση της
Ελλάδας από τη δεύτερη φάση του προγράμματος NGRC (Next
Generation Rotorcraft Capability) του ΝΑΤΟ θέτει προς τον αρμόδιο
υπουργό ο βουλευτής και τομεάρχης Εθνικής Άμυνας του ΠΑΣΟΚ-
Κινήματος Αλλαγής Μιχάλης Κατρίνης, επισημαίνοντας την κρισιμότητα
του ζητήματος για την αμυντική ισχύ της χώρας.
Όπως αναφέρει ο βουλευτής, το πρόγραμμα NGRC (Next Generation
Rotorcraft Capability) του ΝΑΤΟ, το οποίο στοχεύει στην αντικατάσταση
περίπου 1.000 ελικοπτέρων πολλαπλών ρόλων από το 2035 και μετά,
ξεκίνησε το 2020, έχοντας προσελκύσει τη συμμετοχή έξι κρατών-μελών
του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, αποβλέπει στην
ανάπτυξη ενός νέου ελικοπτέρου που θα είναι πλήρως συμβατό με τις
ανάγκες των συμμάχων και τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις. Στη
φάση της μελέτης εξετάζονται λύσεις που αφορούν την υβριδική-
ηλεκτρική προώθηση, τις ανοιχτές αρχιτεκτονικές συστημάτων και άλλες
τεχνολογικές καινοτομίες, ώστε να προσφέρει μια κοινή,
πολυλειτουργική πλατφόρμα για μια ποικιλία αποστολών, από την
έρευνα και διάσωση έως τις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Ωστόσο η χώρα μας, αν και αρχικά ήταν μέρος αυτής της
πρωτοβουλίας, φαίνεται να αποστασιοποιείται από την επόμενη φάση
του προγράμματος που ξεκινά το 2026, εφόσον δεν έχει υπογράψει το
Μνημόνιο Κατανόησης για τη συνέχιση της ανάπτυξης του νέου
ελικοπτέρου, σε αντίθεση με άλλες χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η
Ιταλία, η Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο Μιχάλης Κατρίνης, επισημαίνοντας τη στρατηγική σημασία της
συμμετοχής της χώρας μας σε προγράμματα ανάπτυξης νέων
αμυντικών τεχνολογιών και τον ρόλο που διαδραματίζουν αυτά στην
ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας μας ζητά, μεταξύ άλλων, από τον
υπουργό Άμυνας να αναφέρει τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα
δεν έχει υπογράψει το Μνημόνιο Κατανόησης και αποφεύγει τη
συμμετοχή στη φάση σχεδιασμού του προγράμματος NGRC, καθώς και
εάν υπάρχει πρόθεση για συμμετοχή σε επόμενες φάσεις του
προγράμματος.
Επιπλέον, καλεί τον αρμόδιο υπουργό να δηλώσει, ποια είναι η
στρατηγική της Ελλάδας για την απόκτηση νέων μέσων αεροπορικής
ισχύος και πώς αξιολογείται η σημασία της συμμετοχής σε τέτοια
προγράμματα για την ενίσχυση των εθνικών αμυντικών ικανοτήτων.
Τέλος, θέτει το ερώτημα, εάν υπάρχουν άλλοι παράγοντες που
οδήγησαν την Ελλάδα να αποστασιοποιηθεί από αυτό το πρόγραμμα
και, αν ναι, ποιοι είναι αυτοί.