Γράφει ο Δημήτρης Ε. Θωμάς.
Η ελληνική κυβέρνηση αλλά και όλες οι κυβερνήσεις σίγουρα έχουν στόχο, και κάποιες θα έπρεπε να έχουν διακαή επιθυμία, την επανέναρξη της λειτουργίας των επιχειρήσεων, κλείνοντας τα αυτιά σε αυτούς που χαιρετίζουν και απολαμβάνουν την παρούσα κατάσταση και το κλείσιμο τον επιχειρήσεων, ως μια ευπρόσδεκτη δοκιμή «σοσιαλιστικής διακυβέρνησης δια το κορωνοϊού» με απώτερο σκοπό τη διάλυση της ελεύθερης αγοράς και την κρατικοποίηση των πάντων, «δια των δημεύσεων και επιτάξεων εν ονόματι του κοινωνικού συμφέροντας και της δημόσιας υγείας».
Οι επιχειρήσεις δεν δύνανται να επαναλειτουργήσουν με δική τους απόφαση καθώς έχουν επιβληθεί κρατικές απαγορεύσεις, ενώ η ελληνική κυβέρνηση αλλά και όλες οι κυβερνήσεις που επιθυμούν την ανάπτυξη και την προώθηση της ευημερίας, οφείλουν να μην επιτρέψουν την περαιτέρω επιβολή αυστηρότερων μέτρων και ελέγχων από πρόθυμους γραφειοκράτες, που τις περισσότερες φορές εξυπηρετούν κυρίως τα δικά τους και τα ευρύτερα κρατικά συμφέροντα, και όχι τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου, τις επιχειρήσεις, τις επενδύσεις και την οικονομική ανάπτυξη.
Η δημιουργία κρατικών ή κρατικοδίαιτων μονοπωλίων, πιθανότατα να οδηγήσει σε οικονομική καταστροφή, ελλείψεις στην αγορά και υπονόμευση της καινοτομίας αλλά και της παραγωγικότητας, κάτι που πρέπει να κατανοήσουν οι κυβερνώντες. Όλοι πρέπει να αντιληφθούν ότι το αποκεντρωμένο σύστημα λήψης αποφάσεων και παραγωγής προϊόντων είναι το μοναδικό που μπορεί να διασφαλίσει τις ομαλές διαδικασίες παραγωγής και εφοδιασμού της αγοράς, λόγω τις ευελιξίας στη λήψη αποφάσεων και την εφαρμογή της στρατηγικής των επιχειρήσεων.
Οι κυβερνήσεις οφείλουν να λαμβάνουν τις όποιες αποφάσεις για κλείσιμο των επιχειρήσεων επ ωφελεία της δημόσιας υγείας, αυτές όμως θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα και την ευελιξίας να επαναλειτουργήσουν, εφόσον αυτό μπορεί να γίνει με ασφάλεια για την υγεία όλων. Ο επιθυμητός στόχος πρέπει να είναι να κλείσουν όσο το δυνατόν λιγότερες επιχειρήσεις λόγω της πανδημίας, και όσες έκλεισαν να ανοίξουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Διαφορετικά οι επιπτώσεις τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία θα είναι τεράστιες.
Οι εντολές να διαχωριστούν τα προϊόντα που παράγονται σε ουσιαστικά και μη ουσιαστικά, αγνοούν την πραγματικότητα ότι όλες οι επιχειρήσεις είναι αλληλένδετες και αλληλεξαρτώμενες. Για παράδειγμα τα νοσοκομεία και οι βιομηχανίες παραγωγής τροφίμων χρειάζονται προϊόντα από άλλες βιομηχανίες, όπως πλαστικά, μέταλλα, χαρτί, χημικά, ενέργεια, προγράμματα λογισμικού και μεταφορές, το διευρυμένο και μακράς διαρκείας κλείσιμο επιχειρήσεων και τομέων της οικονομίας θα δημιουργήσει ελλείψεις που οι γραφειοκράτες και οι πολιτικοί δεν μπορούν να προβλέψουν.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ προτείνει μια προσέγγιση που θα περιορίζει την εξάπλωση του ιού, αλλά στοχευμένα θα επιτρέπει στους ανθρώπους να εργάζονται και να εξασκούν τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Η τακτική αυτή σύμφωνα με το Χάρβαρντ απαιτεί μαζικά τεστ για να αντιμετωπιστούν φορείς και ασθενείς, αυστηρή και μαζική εφαρμογή του social distancing, και τη χρήση συσκευών και εξοπλισμού προστασίας από τον κορωνοϊό.
Η κυβέρνηση και όλες οι κυβερνήσεις πρέπει να επιτύχουν να ανακαλύψουν τη χρυσή τομή και να δημιουργήσουν ένα ρεαλιστικό σχέδιο που θα αποτρέψει τη μετατροπή της υγειονομικής σε οικονομική καταστροφή, που θα κοστίσει ακόμη περισσότερες ζωές. Η κυβέρνηση οφείλει να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο το κλείσιμο των επιχειρήσεων και ενισχύσει της παροχή δημιουργικών λύσεων στον ιδιωτικό τομέα που πρέπει να επιβιώσει και να ανακάμψει. Πρέπει να βάλει φρένο, δια της στήριξης των επιχειρήσεων, στην προπαγάνδα εκείνων που ονειρεύονται νέα Οκτωβριανή επανάσταση, δημεύσεις, επιτάξεις, συσσίτια, κατασχέσεις, χρεωκοπείες και άλλα αγαθά ως προάγγελους ενός «σοσιαλιστικού παραδείσου», που θα επέλθει με «άγγελο τον κορωνοϊό».