Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος απηύθυνε ομιλία, σήμερα 4 Μαρτίου 2021, στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του Σχεδίου Νόμου: «Για τον εκσυγχρονισμό, την απλοποίηση και την αναμόρφωση του ρυθμιστικού πλαισίου των δημοσίων συμβάσεων, ειδικότερες ρυθμίσεις προμηθειών στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας και άλλες διατάξεις για την ανάπτυξη και τις υποδομές».
Παρών κατά την ομιλία ήταν και ο Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Αλκιβιάδης Στεφανής. Ο κ. Παναγιωτόπουλος τόνισε τα εξής:
«Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι ,
Μόλις άκουσα μεταξύ άλλων, έναν αρκετά τοξικό λόγο, έντονο και φορτισμένο από τη μόλις κατελθούσα του βήματος συνάδελφο. Θα μου επιτρέψετε δύο σχόλια, το ένα συναφές με αυτά που ακούστηκαν και ακούγονται αυτές τις μέρες στο δημόσιο λόγο.
Το πρώτο σχόλιο είναι ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δίνουν και πάλι το «παρών» δίπλα στους υπόλοιπους κρατικούς φορείς, για την υποστήριξη και την αρωγή της τοπικής κοινωνίας στην ευρύτερη περιοχή της Ελασσόνας που δοκιμάζεται και υποφέρει βιώνοντας τον αντίκτυπο και στην καθημερινότητά της από τον μεγάλο χθεσινό σεισμό. Πάντοτε, και σε καιρό ειρήνης, οι Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται στο πλευρό της κοινωνίας στα δύσκολα, με πράξεις, με έργα, με μεγάλη δραστηριότητα υποστήριξης.
Το δεύτερο σχόλιο είναι ότι θεωρώ πως η χώρα επιτέλους πρέπει να πάει μπροστά. «Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός», όπως λέει ο ποιητής.
Ο ιός βρίσκεται σε έξαρση. Η χαλάρωση ενός μέρους του πληθυσμού ως προς την τήρηση των μέτρων οδηγεί σε περαιτέρω έξαρση, άρα η περαιτέρω έξαρση οδηγεί στην αναγκαιότητα επιβολής νέων μέτρων. Η αναγκαιότητα επιβολής νέων μέτρων όχι μόνο αναβάλλει τη λήξη του συναγερμού, όχι μόνο μετακινεί προς τα πίσω τη γραμμή τερματισμού, αλλά προκαλεί ακόμα περισσότερο εκνευρισμό, κόπωση, κούραση και θυμό. Τα νεύρα είναι τεντωμένα. Υπάρχει κόπωση, ανασφάλεια εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής αβεβαιότητας. Οι ισορροπίες είναι λεπτές.
Με αυτές τις συνθήκες, το τελευταίο που χρειάζεται αυτή την ώρα ο δημόσιος βίος είναι περισσότερο δηλητήριο, περισσότερο τοξικό λόγο. Δεν θα κάνω λόγο για τις δημόσιες πρόσφατες, εξωφρενικές θα έλεγα, δηλώσεις του κυρίου Δρίτσα. Έχουν ειπωθεί πάρα πολλά πάνω σε αυτά. Νομίζω ότι κι ο ίδιος έχει κινηθεί για να ανασκευάσει την αρχική εντύπωση. Έχουν ειπωθεί πάρα πολλά, αλλά θα πω μόνο τούτο: Τέτοιου είδους δηλώσεις και η αναπαραγωγή τους ευρύτερα ρίχνουν αχρείαστο δηλητήριο στο δημόσιο βίο.
Εκτρέπουν τη συζήτηση από τις μείζονες ρυθμικές προκλήσεις, πάνε τη χώρα πίσω και η χώρα πρέπει να πάει μπροστά. Και για να πάει μπροστά ο δημόσιος βίος χρειάζεται, λιγότερο Λιγνάδη, λιγότερο Κουφοντίνα και περισσότερο Ιάκωβο Τσούνη.
Αναφέρομαι στον Έλληνα ευπατρίδη, ο οποίος βραβεύτηκε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας προ ημερών, παρασημοφορήθηκε. Νωρίτερα, πριν από μερικούς μήνες, τού είχε απονεμηθεί και από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ο βαθμός του Υποστρατήγου ε.τ. για τη συνολική προσφορά του στην ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο άνθρωπος αυτός που διέθεσε με απόφαση που περιλαμβάνεται στη δημόσια διαθήκη του -εκτός όλων των άλλων όσων έχει κάνει μέχρι τώρα για την υλική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων- το σύνολο της περιουσίας του στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Αποτελεί ένα σπουδαίο φωτεινό παράδειγμα επιφανούς πατριώτη σαν αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ. Σαν τους ανθρώπους που δεν μετρούν κάθε μέρα τη ζωή τους αναλογιζόμενοι και αναρωτώμενοι «τι μπορεί να κάνει η Πατρίδα για αυτούς, αλλά τι μπορεί να κάνουν εκείνοι για την Πατρίδα». Τέτοια παραδείγματα χρειαζόμαστε. Στη βάση αυτή λοιπόν, του τι μπορεί να κάνουμε εμείς για την Πατρίδα, επιτρέψτε μου την αναγωγή αναλογικά στη δική μας ταπεινότερη ασφαλώς περίπτωση.
Οι συζητούμενες μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις που επισπεύδονται από το Υπουργείο στο χώρο των προμηθειών του αμυντικού εξοπλισμού δεν είναι καθόλου αμελητέα ποσότητα. Αποτελούν μια μεγάλη και χρηστική βελτίωση του θεσμικού πλαισίου στα όρια του επιτρεπτού. Εδώ, το επιτρεπτό είναι το όριο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας από το πνεύμα της οποίας δεν μπορούμε να απομακρυνθούμε, όμως μπορούμε να κάνουμε κάποιες ειδικές στοχευμένες βελτιώσεις, όπου για πολύ καιρό άπαντες, διαπαραταξιακά, διαπιστώναμε την ανάγκη για αυτές τις μεταρρυθμίσεις πλην όμως δεν κάναμε τίποτα γι’ αυτές. Ερχόμαστε σήμερα, λοιπόν, και κάνουμε κάτι.
Το νομοσχέδιο που συζητείται σήμερα ενσωματώνει και ολοκληρώνει τις αναγκαίες παρεμβάσεις στον κρίσιμο χώρο των Δημοσίων Συμβάσεων εν γένει. Στόχος είναι η βελτιστοποίηση και επιτάχυνση των διαδικασιών προγραμματισμού, εκτέλεσης και σύναψης των Δημοσίων Συμβάσεων, η εδραίωση της ασφάλειας δικαίου και εν τέλει η επίτευξη του πολυπόθητου σχεδιασμού ταχύτητας, αποτελεσματικότητας, αλλά και διαφάνειας.
Η ανάγκη βελτίωσης του θεσμικού πλαισίου για τις Δημόσιες Συμβάσεις στον τομέα της Άμυνας έχει εκφραστεί πολλάκις και ποικιλοτρόπως, τόσο στους κόλπους των Ενόπλων Δυνάμεων (κυρίως όσον αφορά στους εμπλεκόμενους με τη διαδικασία σύναψης και εκτέλεσης των συμβάσεων στρατιωτικού εξοπλισμού, τους ανθρώπους δηλαδή που βιώνουν στην καθημερινότητά τους τη δυσκολία, την πολυπλοκότητα και την αρτηριοσκλήρωση -θα έλεγα- στη ταχεία διεκπεραίωση αυτών των συμβάσεων), όσο και στο πλαίσιο του Σώματος από τους συναδέλφους της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, αλλά και της Επιτροπής Εξοπλιστικών.
Ο στρατηγικός σχεδιασμός της Κυβέρνησης για την ενίσχυση αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων στηρίζεται στην έγκαιρη υλοποίηση του εξοπλιστικού προγράμματος, όπως αυτό εγκρίνεται κάθε φορά από τα θεσπισμένα όργανα των Ενόπλων Δυνάμεων και της Βουλής.
Βασικό εργαλείο για την υλοποίηση αυτού του εξοπλιστικού προγραμματισμού αποτελεί ένα σύγχρονο, συνεκτικό και αποτελεσματικό κανονιστικό πλαίσιο Δημοσίων Συμβάσεων. Η προτεινόμενη, λοιπόν, μεταρρύθμιση της νομοθεσίας που διέπει τον προγραμματισμό της σύναψης και την εκτέλεση των Δημοσίων Συμβάσεων στον τομέα της Άμυνας κινείται προς αυτή την κατεύθυνση της μακροπρόθεσμης ενίσχυσης, της διαθεσιμότητας και της αποτελεσματικότητας των οπλικών συστημάτων της χώρας. Αν εξασφαλίσουμε αυτή τη δυνατότητα, τότε θα παρέχονται τα απαιτούμενα εχέγγυα για τη στήριξή του ανθρώπινου δυναμικού των Ενόπλων Δυνάμεων στην εκτέλεση της αποστολής τους, αλλά και η δυνατότητα αποτελεσματικής στρατηγικής διαχείρισης της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας.
Εδώ λοιπόν, το δεύτερο μέρος του Σχεδίου Νόμου περιλαμβάνει τις μεταρρυθμιστικές αλλαγές στις Δημόσιες Συμβάσεις προμηθειών, υπηρεσιών και έργων στον τομέα της Άμυνας που προκρίναμε ως άμεσες και αναγκαίες. Για τη διαμόρφωση του νέου θεσμικού πλαισίου λήφθηκαν υπόψη απόψεις και προτάσεις των αρμοδίων φορέων του Υπουργείου, αλλά και η ανάγκη υποστήριξης της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι γινόταν μέχρι σήμερα, υπό τους όρους και τις δυνατότητες θεμιτού ανταγωνισμού που παρέχει το Εθνικό και Ενωσιακό Δίκαιο. Σε κάθε περίπτωση δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία στην τήρηση των απαιτήσεων ελέγχου, διαφάνειας και αποτελεσματικότητας κατά τη διοικητική διαδικασία υλοποίησης των συμβάσεων στρατιωτικού εξοπλισμού.
Τα αναλύσουμε εκτενώς κατά τη διήμερη συζήτηση στην Επιτροπή. Λήφθηκαν υπ’ όψιν παρατηρήσεις και παρεμβάσεις συναδέλφων. Εκτιμώ ότι ήταν εποικοδομητική η διαδικασία διότι όλοι κατ’ αρχήν δέχτηκαν το αναγκαίο της μεταρρύθμισης, συντάχθηκαν θετικά ως προς αυτό και συνεισέφεραν ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία και με τις δικές του παρατηρήσεις -πολλές από τις οποίες λήφθηκαν υπ’ όψιν- στο τελικό αποτέλεσμα αυτής της νομοθετικής παρέμβασης.
Πραγματοποιείται λοιπόν στοχευμένη τροποποίηση Διατάξεων του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου των Δημοσίων Συμβάσεων. Γνώμονας η αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ των απαιτήσεων της αναθέτουσας Αρχής και των σύγχρονων υλικών στην αγορά και στη Δημόσια Διοίκηση.
Η βασική διάρθρωση του εν λόγω μέρους αποτελείται από τρεις θεματικές ενότητες, οι οποίες αντιστοιχούν σε κάθε φάση προμήθειας στρατιωτικού εξοπλισμού:
Ø Η πρώτη έχει να κάνει με τον προγραμματισμό αυτής της διαδικασίας στα πρώτα άρθρα. Αφορά στις διαδικασίες προσδιορισμού των απαιτήσεων και της ένταξής τους σ’ ένα ενιαίο επιχειρησιακό και χρηματοδοτικό προγραμματισμό έως την απόφαση για την υλοποίηση της προμήθειας.
Ø Η δεύτερη έχει να κάνει με το στάδιο σύναψης της σύμβασης που αφορά στις διαγωνιστικές διαδικασίες οι οποίες οδηγούν στην επιλογή οικονομικού φορέα ως αναδόχου και τη σύναψη της σχετικής σύμβασης.
Ø Η τρίτη έχει να κάνει με το στάδιο εκτέλεσης της σύμβασης αυτής και αφορά στις διαδικασίες παρακολούθησης και ελέγχου για την ομαλή εκτέλεση σύμβασης έως την ολοκλήρωσή της.
Το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, αυτό που ερχόμαστε να βελτιώσουμε για τις συμβάσεις στον τομέα της Άμυνας, συνέβαλε οπωσδήποτε σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, αλλά όχι εντελώς στην αποτελεσματική ικανοποίηση αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων. Κατά την εφαρμογή των Διατάξεων της νομοθεσίας διαπιστώθηκαν αδυναμίες και καθυστερήσεις, κενά και ανακολουθίες, ως προς τις σύγχρονες συνθήκες αγοράς, τα οποία απαγόρευσαν αυτό που κάνουμε σήμερα την προωθούμενη μεταρρυθμιστική παρέμβαση. Δεν θα φτάσω στο σημείο να πω ότι το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο αποτελεί (όπως λένε κάποιοι) «Νόμο μη – Προμηθειών», διότι προμήθειες γίνονται και πολλές φορές όταν το απαιτεί η ανάγκη και οι συγκυρίες, όπως οι παρούσες. Οι συνθήκες κατέστησαν αναγκαίες κάποιες προμήθειες εκτός του υφισταμένου ρυθμιστικού πλαισίου και το κάναμε, αλλά από κει και πέρα, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και νομίζω ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης.
Σε ό,τι αφορά λοιπόν στον προγραμματισμό προμήθειας Αμυντικού Εξοπλισμού, οι υφιστάμενες προβλέψεις για την εκπόνηση του μακροπρόθεσμου και του κυλιόμενου προγραμματισμού δεν εφαρμόστηκαν ως ένα βαθμό λόγω εννοιολογικών ασαφειών, ως προς το εύρος ή τη χρηματοδότησή του μεταξύ άλλων, οδηγώντας σε μεμονωμένες ενεργοποιήσεις των προγραμμάτων με επανάληψη των κύκλων έγκρισης, άρα προστέθηκε διοικητικό και γραφειοκρατικό κόστος για κάθε πρόγραμμα ξεχωριστά, Εκτός από τον αποσπασματικό χαρακτήρα των παρεμβάσεων, δηλαδή, όταν κρίναμε ότι έπρεπε να προχωρήσουμε στην έγκριση ενός συγκεκριμένου εξοπλιστικού υποπρογράμματος, αυτό δεν ήταν στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού όπως επέτασσε το Μακροπρόθεσμο Πρόγραμμα Αμυντικών Εξοπλισμών.
Ο Νόμος 3978/11 που ενσωμάτωσε την Ευρωπαϊκή Οδηγία στην Εθνική έννομη τάξη και ρυθμίζει ζητήματα διαγωνιστικής διαδικασίας και σύναψης των συμβάσεων, προέβλεπε ορισμένες υπέρμετρες απαιτήσεις και ενέργειες από τους οικονομικούς φορείς. Καθ’ υπέρβαση των προβλέψεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αποτέλεσμα να παρατηρηθεί μειωμένη προσέλευση οικονομικών φορέων στις διαγωνιστικές διαδικασίες και αδυναμία ομαλής και αποτελεσματικής διεκπεραίωσης διαγωνισμών για εξοπλισμούς. Με δεδομένο ότι αυτή η διαδικασία καθορίζεται κυρίως από την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν υπήρξαν περιθώρια ευρείας αλλαγής των διατάξεων. Οι προτεινόμενες παρεμβάσεις αφορούν σε ρυθμίσεις του Εθνικού νομοθέτη και κυρίως σε όσες δρουν αρνητικά στην προσέλκυση των οικονομικών φορέων τόσο Ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων όσο και εύρος των εταιρειών της αλλοδαπής.
Για να μην μακρηγορήσω επειδή δεν υπάρχει και χρόνος, επαναλαμβάνω τη διάρθρωση και τέσσερα – πέντε βασικά στοιχεία των παρεμβάσεων μας: Στο Μέρος Β’ περιέχονται τα άρθρα 143-199. Στο πρώτο κεφάλαιο εντάσσονται τα Άρθρα 143-146 που αναφέρονται σε θέματα προγραμματισμού των Δημοσίων Συμβάσεων στην Άμυνα. Το δεύτερο κεφάλαιο περιλαμβάνει τα Άρθρα 147-166 και αφορά σε θέματα σύναψης των Δημοσίων Συμβάσεων στην Άμυνα. Το τρίτο κεφάλαιο εκτείνεται στα άρθρα 167-176 και καθορίζει το πλαίσιο εκτέλεσης των Δημόσιων Συμβάσεων στην Άμυνα ενώ στο τελευταίο κεφάλαιο περιέχονται οι μεταβατικές διατάξεις. Καταλαβαίνετε την ανάγκη για λόγους ασφάλειας και ενοποίησης του Δικαίου, αυτές οι διατάξεις συμπεριλαμβάνονται στο μεγάλο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης για τις Δημόσιες Συμβάσεις και αντιλαμβάνεστε την αλληλουχία από τον προγραμματισμό και το σχεδιασμό, μέχρι την τελική εκτέλεση Δημοσίων Συμβάσεων στην Άμυνα.
Σημαντικότερες τροποποιήσεις, όσον αφορά στον προγραμματισμό και τη διαδικασία ενεργοποίησης των συμβάσεων, πρώτα άρθρα 143 έως 146:
Ø Αναλυτική περιγραφή των μερών του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Αμυντικών Εξοπλισμών και του Κυλιομένου Προγράμματος.
Ø Αναφορά στις πηγές χρηματοδότησης των Εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Ø Μείωση του ορίου των συμβάσεων μείζονος οικονομικής αξίας τα 30 εκατομμύρια ευρώ για λόγους διαφάνειας με ταυτόχρονη επίσπευση των διαδικασιών για όλες τις υπόλοιπες, με εξαμηνιαία απολογιστική ενημέρωση της Βουλής, (σημαντικό) αντί τις διαδικασίες εισαγωγής του θέματος για λήψη απόφασης από το ΚΥΣΕΑ και διατύπωση γνώμης από την αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή.
Διαχωρίζοντας τις εισαγόμενες προς έγκριση συμβάσεις, ανάλογα με το χρηματικό όριο, επισπεύδουμε τη διαδικασία καταθέτοντάς της άπαξ στη Βουλή, μαζί με το Μακροπρόθεσμο Πρόγραμμα Αμυντικών Εξοπλισμών ώστε να μην φέρουμε αποσπασματικά υποπρογράμματα εδώ και εκεί, με ότι αυτό συνεπάγεται στην καθυστέρηση.
Άλλη διάταξη: Δυνατότητα χρήσης συμφωνιών-πλαίσιο ως συμβάσεων εν συνέχεια υποστήριξης όταν δεν μπορούν εκ των προτέρων να συμφωνηθούν λεπτομερειακά οι όροι (κάτι που συμβαίνει στην πράξη συνεχώς), με την περιγραφή ουσιωδών όρων και τη μετέπειτα εξειδίκευση των όρων διά της σύμβασης, των κατ’ ιδίαν εκτελεστικών συμβάσεων που ακολουθούν τη συμφωνία – πλαίσιο. Αυτό το κάναμε πέρυσι με ειδική νομοθετική πρόβλεψη στην εν συνεχεία υποστήριξη των «Μιράζ» 2000-5. Το περάσαμε με ειδικό Νόμο και όπως καταλαβαίνετε αυτό τώρα καθίσταται δυνατόν να γίνεται αυτομάτως αφού το περιέχει πλέον αυτή η μεταρρύθμιση, άρα το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο.
Άλλη σημαντική μεταρρύθμιση είναι η εισαγωγή του ενιαίου ευρωπαϊκού εγγράφου σύμβασης στη διαγωνιστική διαδικασία με το άρθρο 160: Εδώ η αξιοσημείωτη αυτή τροποποίηση επέρχεται με την πρόβλεψη για χρήση του νέου ευρωπαϊκού εγγράφου σύμβασης, και επίσης με τη χρήση του τυποποιημένου εντύπου υπεύθυνης δήλωσης με τα Ευρωπαϊκά Πρότυπα. Όπως καταλαβαίνετε εξοικονομείται πολύς χρόνος, ο οποίος αναλίσκετο μέχρι πρότινος σε γραφειοκρατικές διαδικασίες και διοικητικό φόρτο καθότι η κάθε εταιρεία ξεχωριστά συνέλεγε τα πιστοποιητικά, χρησιμοποιούσε διαφορετικούς τύπους εγγράφων για τις συμβάσεις αυτές. Τώρα θα υπάρχει ένας ενιαίος τύπος εγγράφου που προβλέπεται και στο Δίκαιο της Ε.Ε..
Από εκεί και πέρα υπάρχει η σημαντική πρόβλεψη για τις εγγυητικές επιστολές και τροποποιήσεις των συμβάσεων και συμφωνιών – πλαίσιο κατά τη διάρκειά τους. Προχωρούμε σε μείωση του ύψους των εγγυητικών επιστολών όσον αφορά στην εγγύηση συμμετοχής από 5% σε 2%, όσον αφορά στην εγγύηση καλής εκτέλεσης από 10% σε 5%. Έτσι θα καταστεί ευχερέστερη η έκδοση των εγγυητικών από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στα οποία καταφεύγουν οι οικονομικοί φορείς και θα είναι ευκολότερο και γι’ αυτούς να παράσχουν εγγυητικές επιστολές, άρα να συμμετέχουν πιο εύκολα κι επομένως να τονωθεί ο ανταγωνισμός κατά την προκαταρκτική, διαγωνιστική, διαδικασία. Τονώνεται λοιπόν ο ανταγωνισμός και καθίσταται οικονομικά ευχερέστερο για περισσότερους οικονομικούς φορείς να συμμετάσχουν.
Θα ήθελα να κάνω ένα ακόμα σχόλιο σχετικώς με το άρθρο 159 που αφορά στην προσθήκη προϋποθέσεων και τις διαδικασίες προσφυγής του άρθρου 346 της Συνθήκης της Λισσαβόνας, σύμφωνα με το οποίο, τα Κράτη-Μέλη κατ’ εξαίρεση από όσα ορίζονται στην Ευρωπαϊκή Νομοθεσία για προμήθειες στο χώρο της Άμυνας μπορούν, αν κρίνουν ότι έτσι εξυπηρετούνται ζωτικά συμφέροντα Ασφαλείας τους, να κάνουν το δικό τους προγραμματισμό και το δικό τους σχεδιασμό όσον αφορά στις αμυντικές προμήθειες. Μέχρι σήμερα αυτό προβλεπόταν στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο, όμως υπήρχε ανασφάλεια Δικαίου, δηλαδή δεν εφαρμοζόταν ποτέ η καταφυγή σε αυτή την εξαίρεση ως προς το επίπεδο λήψης απόφασης για την επίκλησή της. Δηλαδή δύσκολα θα μπορούσε κάποιος, αφού το πλαίσιο ήταν ασαφές, να επικαλεστεί την εξαίρεση 346 της Συνθήκης της Λισσαβόνας για να καταρτιστεί μια σύμβαση κατά παρέκκλιση του ισχύοντος πλαισίου.
Τώρα προβλέπεται ρητά ότι η απόφαση εξαίρεσης μιας σύμβασης στρατιωτικού εξοπλισμού από τους κανόνες Ενωσιακής αγοράς λαμβάνεται από το ΚΥΣΕΑ, ύστερα από σύμφωνη γνώμη της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής των Ελλήνων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να ασκήσει τις αρμοδιότητες περιγράφονται στο άρθρο 348 της Συνθήκης της Λισσαβόνας έχοντας δυνατότητα να προσφύγει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά Κράτους-Μέλους, αν προκύψει καταχρηστική εφαρμογή ακριβώς αυτού του άρθρου. Όπως καταλαβαίνετε σε περιόδους κρίσης και εντάσεων, αυτή η δυνατότητα πλέον είναι ιδιαίτερα σημαντική για το συνολικό προγραμματισμό των Ενόπλων Δυνάμεων στα Εξοπλιστικά.
Κυρίες και Κύριοι,
οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διαδραματίζουν έναν ιδιαίτερα κρίσιμο και απαιτητικό ρόλο για τη διαφύλαξη ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας. Η κάλυψη των επιχειρησιακών και εφοδιαστικών απαιτήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων απαιτεί ένα κατάλληλο σύστημα Δημόσιων Συμβάσεων που παρέχει αφ’ ενός την αναγκαία ευελιξία και ταχύτητα της διαδικασίας ανάθεσης των συμβάσεων, αφ’ ετέρου όμως εξοικονόμηση χρόνου, διοικητικού και γραφειοκρατικού κόστους, καθώς και βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Είναι ζήτημα εξισορρόπησης ανάμεσα στην ταχύτητα, την αποτελεσματικότητα και τη διαφάνεια.
Η διασφάλιση της επιχειρησιακής ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων επιτρέπει στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να προβαίνει στο μέσο-μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την επόμενη μέρα της Εθνικής Άμυνας με νηφαλιότητα, σιγουριά και αυτοπεποίθηση ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ανά πάσα ώρα διαθέσιμες, αξιόπιστες, αποτρεπτικές και τελικά ισχυρές σε Εθνικό περιφερειακό Ευρωπαϊκό και Διεθνές επίπεδο.
Θεωρώ ότι το νομοσχέδιο αυτό και οι διατάξεις που εισάγει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας για τη βελτίωση του πλαισίου όσον αφορά στις Δημόσιες Συμβάσεις στο χώρο της Άμυνας είναι ένα σημαντικό – ίσως πιο σημαντικό απ’ όσο νομίζουμε – βήμα ώστε να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι για ισχυρότερες Ένοπλες Δυνάμεις. Ευχαριστώ πραγματικά τις παρατάξεις που έρχονται να υποστηρίξουν την αναγκαιότητα έγκρισης αυτής της σημαντικής μεταρρύθμισης.
Αν μου επιτρέπετε κύριε Πρόεδρε, επειδή ο κ. Κεγκέρογλου έχει καταθέσει μια τροπολογία και για να μην παίρνω το λόγο μετά, να τοποθετηθώ για 30 δευτερόλεπτα επ’ αυτού. Είναι προς την ορθή κατεύθυνση κατ’ αρχήν, κύριε συνάδελφε, η τροπολογία, πλην όμως έχει ρυθμιστεί από Υπουργικές Αποφάσεις.
Είναι η τροπολογία με γενικό αριθμό 784 και ειδικό 53. Κατατέθηκε σήμερα από Βουλευτές του «Κινήματος Αλλαγής» με θέμα «Αναβάθμιση ΓΔΑΕΕ και συμβουλίου Αμυντικής Έρευνας Τεχνολογίας και Βιομηχανίας, το λεγόμενο ΣΑΕΤΒ», επί της οποίας επισημαίνω τα παρακάτω:
Η προτεινόμενη αρμοδιότητα του ΣΑΕΤΒ εκτιμάται ότι καλύπτεται νομικά, τόσο από την παρ. 1 του Άρθρου 13 του Ν. 2919/01, σύμφωνα με την οποία το Συμβούλιο εισηγείται τις βασικές επιλογές κατά τον προγραμματισμό της Κυβερνητικής Πολιτικής στον τομέα της Αμυντικής Έρευνας και Τεχνολογίας, αλλά και στον τομέα της Αμυντικής Βιομηχανίας στο πλαίσιο της Εθνικής Αμυντικής και Βιομηχανικής Στρατηγικής, όσο και από την παρ. 2 του ίδιου άρθρου. Επομένως το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο καλύπτει αυτό που ορθώς προτείνετε.
Από κει και πέρα επιπλέον, η σύγκληση του Συμβουλίου Αμυντικής Έρευνας Τεχνολογίας και Βιομηχανίας δύο φορές ετησίως, καθώς και σε έκτακτες περιπτώσεις επίσης προβλέπεται. Έχει ήδη καθοριστεί στο Άρθρο 3 της Υπουργικής Απόφασης που έχει εκδοθεί από τις 16 Οκτωβρίου 2020 από το ΥΠΕΘΑ και επιπλέον, η σύγκληση του Συμβουλίου με άλλο τρόπο, δηλαδή κατόπιν εισήγησης ενός από τους φορείς εκπροσώπησης της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας, πρέπει να προκύπτει από την εν λόγω Υπουργική Απόφαση. Άμα κρίνεται σκόπιμο μπορεί να συγκληθεί το Συμβούλιο αυτό.
Ορθώς ζητείτε να γίνει αυτό, ενδεχομένως με μεγαλύτερη συνέπεια, με περιοδικότητα και συχνότητα, διότι αυτό το συμβουλευτικό όργανο προσθέτει στις δυνατότητες σχεδιασμού ιδίως στον χώρο της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας, αλλά αυτό έχει ήδη προβλεφθεί και υπάρχει ήδη στο γενικό Κανονιστικό Πλαίσιο, τόσο σε επίπεδο Νόμου, όσο και σε επίπεδο Υπουργικής Απόφασης. Επομένως, είναι ευπρόσδεκτη η τροπολογία, αλλά δεν γίνεται δεκτή διότι θεσμικά προβλέπεται αυτή η δυνατότητα. Σε κάθε περίπτωση όμως, επί της αρχής συμφωνούμε.
Σας ευχαριστώ».
