Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος ενημέρωσε ενδελεχώς, σήμερα Τετάρτη 13 Απριλίου 2022, τα μέλη της Διαρκούς Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Αμύνης περί των εξής Σχεδίων Νόμων του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης που κατατέθηκαν προς επεξεργασία και εξέταση:
Α. «Κύρωση του Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας της Τουρκίας (ενεργώντας εκ μέρους της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας), του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ρουμανίας σχετικά με την ίδρυση, διοίκηση και λειτουργία του Κέντρου Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας (Maritime Security Center of Excellence Operational Memorandum of Understanding)».
Β. «Κύρωση του Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας της Τουρκίας (ενεργώντας εκ μέρους της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας), του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας, του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ρουμανίας καθώς και του Στρατηγείου του Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή Μετασχηματισμού σχετικά με τη λειτουργική σχέση που αφορά στο Κέντρο Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας (Maritime Security Center of Excellence Functional Memorandum of Understanding)».
Γ. «Κύρωση της Συμφωνίας Ασφαλείας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης του Βασιλείου της Νορβηγίας σχετικά με την ασφάλεια για την ανταλλαγή και αμοιβαία προστασία διαβαθμισμένων πληροφοριών».
Μετά τις τοποθετήσεις που έκαναν οι εισηγητές των κομμάτων και μέλη της Επιτροπής, ο Υπουργός επισήμανε:
«Κυρίες και κύριοι,
Δεν θα ήθελα να μετατρέψω με την τοποθέτησή μου μία συζήτηση για την Κύρωση, τυπικά, όπως προβλέπεται κάποιων Διεθνών Συμφωνιών όπου συμμετέχει η χώρα στο πεδίο της Αμυντικής Συνεργασίας, σε μία τεράστια φιλοσοφική συζήτηση για το λόγο της ύπαρξης του ΝΑΤΟ ή για το λόγο της δικής μας συμμετοχής στο ΝΑΤΟ ή ακόμα ευρύτερα για την γεωπολιτική κατάσταση η οποία ούτως ή άλλως είναι γνωστή.
Απλά αυτό που θα ήθελα να πω, είναι ότι υπάρχουν κάποια δεδομένα τα οποία, είτε μας αρέσουν, είτε όχι, δεν αλλάζουν, εκτός αν θέλουμε εμείς να κάνουμε κάτι για να τα αλλάξουμε όσον αφορά τη δική μας στάση και θέση. Δεν υπάρχει όμως τέτοια πρόθεση αυτή τη στιγμή εξ όσων γνωρίζω από την κυβέρνηση για τη χώρα, αλλά τα επιχειρήματα που άκουσα, εκτός από το ό,τι σε κάποιες περιπτώσεις φαντάζουν εξωφρενικά. Για παράδειγμα, άκουσα τον κ. Κατρούγκαλο ότι φέραμε αυτό το Μνημόνιο Κατανόησης για τη δημιουργία του Κέντρου Αριστείας Ναυτικής Ασφαλείας στην Τουρκία επειδή μας το είπε η κ. Νούλαντ, Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, που μας επισκέφτηκε πριν από μία εβδομάδα.
Μα, ξέρετε πολύ καλά ότι αυτές οι συνθήκες ακόμα και με τη συνήθη κοινοβουλευτική διαδικασία, δεν προωθούνται στους χρόνους που υπελόγισε ο αξιότιμος συνάδελφος.
Υπάρχουν πάρα πολλές διεθνείς συνθήκες σε εκκρεμότητα για Ψήφιση από το Σώμα και είπαμε να προωθήσουμε κάποιες από αυτές, δεδομένου ότι κατά παγία τακτική οι ενστάσεις από μέρη της Αντιπολίτευσης έχουν να κάνουν με την καθυστέρηση στην Ψήφιση αυτών των συνθηκών, είπαμε να προωθήσουμε κάποιες από αυτές. Έρχονται κι άλλες οκτώ αν δεν κάνω λάθος τον αριθμό. Θα έρθουν στο επόμενο διάστημα για να κυρωθούν από το Σώμα, καθώς αυτό αποτελεί απαραίτητο στάδιο της διαδικασίας ενσωμάτωσης τους στο ημεδαπό Δίκαιο και επομένως θέσης αυτών σε ισχύ.
Μεταξύ 2015 και 2019, το επαναλαμβάνω, ψηφίστηκαν όσον αφορά στις συμφωνίες αρμοδιότητας Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, μία συμφωνία το 2015, δώδεκα το 2016, τρεις το 2017, τέσσερις το 2018, υπεγράφησαν 61 τον αριθμό Διεθνείς Συμφωνίες, επομένως απομένει γι’ αυτές να Κυρωθούν νομοθετικά μέσα από την παρούσα διαδικασία. Κι επομένως έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας, εκκρεμεί η κύρωση όλων αυτών από τη Βουλή των Ελλήνων.
Την περίοδο 2020-2022 υπεγράφησαν άλλες δεκαεπτά Διεθνείς Συμφωνίες, πάλι πρέπει να κυρωθούν νομοθετικά. Υπήρχαν τα γνωστά προβλήματα κατά την περίοδο του “Covid” όπου έγινε μία προτεραιοποίηση των Νομοθετικών Κειμένων που θα έπρεπε να έρθουν στη Βουλή. Αυτόματα αυτό σήμαινε περιορισμό ή μάλλον καθυστέρηση δρομολόγησης στην Ψήφιση αυτών των -ας πούμε- ήσσονος σημασίας συγκριτικά πάντα σε σχετική βάση Νομοθετικών Κειμένων, δηλαδή τις Διεθνείς Συμφωνίες περί την Αμυντική συνεργασία.
Και γι’ αυτό το λόγο έχουμε αυτές τις καθυστερήσεις, δεν υπάρχει καμία διασύνδεση με διεθνείς εξελίξεις, καμία διασύνδεση με επισκέψεις Αξιωματούχων ξένων Κυβερνήσεων. Είναι η συνήθης νομοθετική διαδικασία.
Η συγκυρία, λένε κάποιοι, δεν είναι η σωστή. Μα έχουμε να κάνουμε όπως σας είπα με μία Συμφωνία για τη δημιουργία ενός συγκεκριμένου Κέντρου Αριστείας και τη συμμετοχή της χώρας σε αυτό. Δηλαδή οι σχέσεις με την Τουρκία ήταν ρόδινες όταν πριν από δύο μήνες ήρθαμε και εισηγηθήκαμε την Ψήφιση της δημιουργίας Κέντρου Αριστείας Αντιπυραυλικής Άμυνας στην Κρήτη με τη συμμετοχή Τούρκου Αξιωματούχου, επειδή όπως είπαμε και τότε πρόκειται για ΝΑΤΟϊκή οντότητα, όχι ΝΑΤΟϊκή δομή, αλλά συναφή με το ΝΑΤΟ οντότητα κι εκεί θα είχαμε και συμμετοχή της Τουρκίας, που όπως και να το κάνουμε μας αρέσει – δεν μας αρέσει, το θέλουμε – δεν το θέλουμε είναι χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ κι επομένως διέπεται από το πλέγμα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων από τη θέση της αυτή;
Δεν ήταν πριν από τρεις – τέσσερις μήνες ρόδινες οι σχέσεις με την Τουρκία. Αντιθέτως ο καιρός της έντασης ήταν πιο κοντά χρονικά πριν από τρεις – τέσσερις μήνες. Κι αν οι γεωπολιτικές εξελίξεις άλλαξαν λίγο τον τρόπο με τον οποίον πολλοί Σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ βλέπουν τη θέση της Τουρκίας. Αν αυτό ισχύει, τότε αυτό ενδεχομένως θα μπορούσε να συνηγορήσει για έναν ακόμα λόγο υπέρ της σύναψης και της προώθησης από τη Βουλή αυτής της Συμφωνίας. Ξέρετε δεν είναι η καλύτερη εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Διότι αυτήν την εποχή οι Σύμμαχοι είτε το θέλουμε – είτε όχι, είτε μας αρέσει – είτε όχι, θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η Τουρκία παραμένει προσδεμένη στο άρμα του ΝΑΤΟ.
Αν παραβλέπουν κάποιες συμπεριφορές της Τουρκίας, φερ’ ειπείν η αγορά των ρωσικών πυραύλων S-400 ή όχι είναι δικό τους ζήτημα να αξιολογήσουν. Εμείς θα λέμε αυτά που έχουμε να λέμε, θα αιτιολογούμε τις ενστάσεις μας, τις επιφυλάξεις μας. Θα ζητούμε πάντα να μεταβάλει η Τουρκία προς το καλύτερο στοιχεία συμπεριφοράς της, λιγότερη προκλητικότητα, λιγότερη επιθετικότητα, λιγότερες εμπρηστικές δηλώσεις, λιγότερες συμπεριφορές όπως οι παραβιάσεις του εναερίου μας χώρου ή οι υπερπτήσεις που αυτό το διάστημα ήταν και πολλές από μέρους τους. Θα ζητούμε πάντα τα ίδια. Από εκεί και πέρα όμως, όπως σας είπα, υπάρχει και η γενικότερη εικόνα.
Επομένως ας πω επιγραμματικά κάποια πράγματα για να αιτιολογήσω γιατί, όπως πολύ ορθά κάλυψε όλο το αντικείμενο ο εισηγητής μας, θα πρέπει να ψηφιστεί από το Σώμα, από την Επιτροπή σήμερα και το Κέντρο Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας και βέβαια η Συμφωνία Ασφάλειας μεταξύ Ελλάδας και Νορβηγίας σχετικά με την ασφάλεια για την ανταλλαγή και Αμοιβαία Προστασία Διαβαθμισμένων Πληροφοριών. Εδώ δεν υπήρξαν, δεν ακούστηκαν τόσες πολλές ενστάσεις όπως στα άλλα δύο.
Πρώτον, Κέντρα Αριστείας! Αποτελούν ΝΑΤΟϊκές οντότητες με χαρακτήρα διεθνούς στρατιωτικού οργανισμού. Και με συγκεκριμένη αποστολή να παρέχουν συγκεκριμένες υπηρεσίες υπέρ του ΝΑΤΟ, υπέρ των συνολικών συμφερόντων της Συμμαχίας στο πλαίσιο του στρατιωτικού μετασχηματισμού του ΝΑΤΟ, είναι η μετάβαση στις νέες συνθήκες και τρόποι ανταπόκρισης στις νέες προκλήσεις ασφαλείας πολυσύνθετες και διαφορετικές από τις παλιές συμβατικές προκλήσεις ασφαλείας που υπήρχαν κάποτε.
Τα Κέντρα Αριστείας δεν αποτελούν τμήμα της διοικητικής δομής του ΝΑΤΟ αλλά συμμετέχουν σε ένα διευρυμένο διεθνές δίκτυο υποστήριξής του. Το γεγονός αυτό τα καθιστά καταλληλότερα να συνεργαστούν με οντότητες όπως διεθνείς ή Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς, ακαδημαϊκά ινστιτούτα ή βιομηχανικούς φορείς. Όλα επιτρέπονται. Θα ξεχώριζα την κατηγορία των ακαδημαϊκών ινστιτούτων. Είναι, θα έλεγα, μελετητικά κέντρα πάνω σε συγκεκριμένο εξειδικευμένο αντικείμενο και ως προς τούτο, η συνεργασία με ακαδημαϊκά ινστιτούτα είναι πρόσφορη.
Η έδρα του, γι’ αυτό το Κέντρο Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας, εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη διότι η Τουρκία είναι το έθνος-πλαίσιο για αυτό το Κέντρο Αριστείας και από εκεί και πέρα έχουμε και τα υποστηρίζοντα έθνη. Ανάμεσα στα υποστηρίζοντα έθνη, τις υποστηρίζουσες χώρες είναι η Ελλάδα όπως και η Ρουμανία. Εκδήλωση ενδιαφέροντος να συμμετάσχουν έχουν κάνει η Πορτογαλία, η Ισπανία, το Αζερμπαϊτζάν και η Γεωργία, για να μπουν σε αυτό το σχήμα.
Επομένως υπάρχει ένα διευρυμένο διεθνές ενδιαφέρον από χώρες που θεωρούν ζήτημα υψηλού ενδιαφέροντος τη Ναυτική Ασφάλεια δεδομένου ότι έχουν ναυτική παρουσία όλες αυτές οι χώρες. Κι ας μην απορούμε για το Αζερμπαϊτζάν γιατί έχει ναυτική πρόσβαση στην Κασπία Θάλασσα. Η Ρουμανία έχει πρόσβαση στην Μαύρη Θάλασσα. Δείτε και τα θέατρα του ενδιαφέροντος, τους θαλάσσιους χώρους δηλαδή που έχουν συνάφεια με τις επιδιώξεις ή τις φιλοδοξίες κάθε κράτους να αποκομίσει κάποια ενδιαφέροντα πορίσματα ή συμπεράσματα από τα ζητήματα τα γενικότερα της Ναυτικής Ασφάλειας. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα με την έντονη ναυτική παρουσία της, ασφαλώς και η Πορτογαλία με τη δική της πολύ έντονη ναυτική παρουσία, αλλά και η Ισπανία.
Αποστολή του Κέντρου είναι η ενίσχυση συμμαχικής ικανότητας στη διεξαγωγή επιχειρήσεων Ναυτικής Ασφάλειας παρέχοντας εμπειρογνωμοσύνη σε συναφή θέματα. Κατά το 2ο Ιδρυτικό Συνέδριο του υπ’ όψιν Κέντρου, που έλαβε χώρα το Μάιο του 2019 στην Κωνσταντινούπολη και με συμμετοχή ελληνικής αντιπροσωπείας, η Ελλάδα προέβη στη δήλωση συμμετοχής. Παράλληλα, κατά τις διεργασίες αυτού του 1ου Ιδρυτικού Συνεδρίου, διατυπώθηκαν από τη χώρα μας τα επιχειρήματα που έπρεπε να εκφρασθούν ώστε να μην υπάρχει το ζήτημα που ευλόγως τίθεται, αλλά να μην ανησυχεί κανείς, της επικάλυψης με τη λειτουργία του ΚΕΝΑΠ, του Κέντρου Ναυτικής Αποτροπής, στην Κρήτη. Γι’ αυτό έγιναν αυτές οι διεργασίες. Και στο κείμενο της Συμφωνίας δηλώθηκε ότι ασφαλώς και η λειτουργία αυτού του Κέντρου Αριστείας δεν είναι σε βάρος, δεν αποβαίνει σε βάρος του ΚΕΝΑΠ στην Κρήτη.
Η συμμετοχή της Ελλάδας θεωρούμε ότι είναι επωφελής και ουσιώδης διότι τα θέματα της θαλάσσιας ασφάλειας και ο τρόπος χειρισμού τους από το Κέντρο, έχουν να κάνουν και άμεσα και έμμεσα με τα εθνικά μας συμφέροντα. Η αποστολή και η διαρκής στελέχωση που με προσωπικό της χώρας μας θα λάβει χώρα στο Κέντρο Αριστείας, θα συμβάλει -κι εδώ θεωρώ ότι αυτό έχει ενδιαφέρον- στον καλύτερο έλεγχο των διαδραματιζομένων εντός του Κέντρου. Επομένως, δεν υπάρχει λογική να είμαστε έξω από αυτά τα Κέντρα Αριστείας και όλες αυτές τις δομές. Αντιθέτως, υπάρχει άμεσο συμφέρον να είμαστε μέσα, όπως επέλεξε η Τουρκία να συμμετάσχει στο Κέντρο Αριστείας της Αντιπυραυλικής Άμυνας στην Κρήτη, στην ίδια λογική, στην ίδια βάση, να είμαστε μέσα στο παιχνίδι κι όχι έξω από αυτό, επιλέγουμε και εμείς να είμαστε μέσα δια της συμμετοχής μας με δύο στελέχη, εκ των οποίων το ένα θα είναι και ο Υποδιοικητής αυτού του Κέντρου Αριστείας.
Επομένως, δεν είναι υποβαθμισμένος ο ρόλος της Ελλάδας. Με αυτή τη θέση προκύπτει ότι η Ελλάδα είναι, να το πω έτσι, διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στη λειτουργία αυτού του Κέντρου.
Ένας άλλος λόγος που για την προφανή ωφέλεια προς τα εθνικά μας συμφέροντα αυτής της συμμετοχής στο Κέντρο Αριστείας είναι ότι, όπως σας είπα, οι διορθώσεις επί του concept (δηλαδή της βασικής ιδέας και των Μνημονίων Κατανόησης αυτού του Κέντρου Αριστείας, σε συνδυασμό με την κατανομή στη χώρα μας δύο θέσεων ευθύνης), θα εξασφαλίσουν ζητήματα αποφυγής επικάλυψης δραστηριοτήτων με το ΚΕΝΑΠ και θα μειώσουν στο μέγιστο δυνατό στις επιπτώσεις σε αυτό.
Άλλος λόγος είναι ότι τα θέματα αντιμετώπισης των θαλασσίων κινδύνων και απειλών. Αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά μέσω συνεργασίας με άλλους περιφερειακούς οργανισμούς ασφάλειας της ναυσιπλοΐας, όπου μέσω των διδαγμάτων και των εμπειριών του υπόψη Κέντρου και των δυνατοτήτων Άμυνας, προκύπτει η συμβολή τόσο στην επιβολή της νομιμότητας, όσο και στην ουσία σε ένα ασφαλέστερο θαλάσσιο περιβάλλον.
Επίσης, η εμπειρία συμμετοχής μέσα σε αυτό το Κέντρο, αναμφίβολα θα αποτελέσει πηγή άντλησης νέων πληροφοριών και εμπειριών και θα προσδώσει στη χώρα μας ακόμα περισσότερα στην εκπαίδευση που υλοποιείται σε αυτήν.
Επιπλέον και τελικά η μεταφορά νέων γνώσεων και εμπειριών από το υπόψη Κέντρο, συμβάλει και στην περαιτέρω αναβάθμιση της εκπαίδευσης και στην αποφυγή προφανώς περιστατικών με ανθρώπινα θύματα σε τυχόν μελλοντική αντιμετώπιση συναφών ασύμμετρων απειλών, που όπως και να το κάνουμε, έχουν να κάνουν και με την εσωτερική ασφάλεια της χώρας, καθώς το Κέντρο δύναται να αποτελέσει πλατφόρμα για διαλειτουργική διοργανική προσέγγιση στην εκπαίδευση κατά της πειρατείας στη Μεσόγειο, πριν από την ανάπτυξη ναυτικών δυνάμεων. Επομένως μπορεί όλα αυτά να ακούγονται θεωρητικά και αόριστα, έχουν στην ουσία όμως μία συγκεκριμένη λογική και η λογική αυτή κατατείνει στο ότι η συμμετοχή της χώρας ή εν πάση περιπτώσει η μη απουσία της χώρας, γιατί κι αυτό έχει τη σημασία του, είναι επιβεβλημένη για τους λόγους που εξήγησα.
Τέλος, θα πω δυο-τρία λόγια σχετικά και με την τρίτη Συνθήκη, δηλαδή τη Σύμβαση με τη Νορβηγία και θα πω το εξής: Εδώ πρέπει να είμαστε πάνω απ’ όλα ουσιαστικοί και πρακτικοί. Το ζήτημα είναι να συμμετέχεις ή να μη συμμετέχεις; Είσαι στο ΝΑΤΟ, στο ΝΑΤΟ είναι κι άλλες χώρες. Υπάρχει μία, να το πω έτσι, υπερβολική τάση να λέμε ότι αφού είμαστε στο ΝΑΤΟ, είναι και η Τουρκία στο ΝΑΤΟ και η Τουρκία ασφαλώς κι έχει απειλητικές διαθέσεις ή έχει επιδείξει μια συγκεκριμένη παραβατική συμπεριφορά, να μην συναινούμε σε τίποτα εις το οποίο θα είναι μέρος και η Τουρκία. Δεν θεωρώ ότι παρέχει καλές υπηρεσίες στο εθνικό συμφέρον αυτή η τακτική.
Όπου είναι η Τουρκία, αντιθέτως, πρέπει το εθνικά επιβεβλημένο είναι να είμαστε κι εμείς μέσα και να είμαστε μέσα με ισχυρή, την ισχυρότερη κατά το δυνατόν συμμετοχή. Διότι αν δεν είμαστε μέσα, αν λάμπουμε διά της απουσίας μας, το κενό που θα δημιουργηθεί ακόμα και στην επικοινωνία των θέσεών μας στο πλαίσιο αυτής της συγκεκριμένης δομής. Όπου αυτή δημιουργείται, θα καλύπτεται από άλλους. Λοιπόν, η λογική του «δεν τα έχουμε καλά με τους Τούρκους, άρα απέχουμε» νομίζω ότι δεν είναι χρήσιμη, αντιθέτως χρήσιμη είναι η απόλυτη και πλήρης συμμετοχή.
Τα Κέντρα Αριστείας δεν είναι Στρατιωτικές Βάσεις, δεν είναι Στρατηγεία, δεν είναι Κέντρα Εκπαίδευσης, είναι Μελετητικά Κέντρα και τα πορίσματά τους -όπως σωστά είπε ο κ. Δρίτσας- παράγουν πολιτική ή θα μπορούσαν να παράξουν πολιτική. Στην παραγωγή αυτής της πολιτικής συμμετοχή πρέπει να έχουμε κι εμείς, πρέπει να έχει και η χώρα μας. Αντιθέτως αν δεν είναι η χώρα μας μέσα, πολύ φοβούμαι ότι τότε τα αποτελέσματα της παραγόμενης πολιτικής θα μπορούσαμε να τα βρούμε μπροστά μας με αρνητικό τρόπο και να αναρωτιόμασταν ή να αναρωτιούνται άλλοι, έξω από εδώ ή έξω στην κοινή γνώμη, γιατί άραγε η Ελλάδα δεν είχε τίποτα να πει στο «χ,ψ,ω» πόρισμα οποιουδήποτε Κέντρου Αριστείας. Δεν είχε τίποτα να πει γιατί επέλεξε να μην είναι μέσα.
Άμα θέλεις να παλέψεις, αν θέλεις να υποστηρίξεις τα εθνικά δίκαια, αν θέλεις να καταδείξεις συμπεριφορές ανάρμοστες κάποιου Συμμάχου λόγω ιδιότητας χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ, τότε πρέπει να είσαι μέσα και να επιχειρηματολογείς. Με προσοχή, με περίσκεψη, με υπευθυνότητα αλλά με συμμετοχή. Νομίζω αυτή είναι η επιβεβλημένη στάση. Ο Έλληνας Υποδιοικητής θα είναι ένα στέλεχος που θα επιλεγεί από την Ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και θεωρώ ότι θα έχει όλα τα προσόντα για να επιτελέσει αυτό τον εθνικά ωφέλιμο ρόλο.
Αυτά τα Κέντρα Αριστείας -όπως και άλλα πριν απ’ αυτά- προφανώς εντάσσονται σε ένα ευρύτερο δίκτυο υποστήριξης διά της παροχής συγκεκριμένων υπηρεσιών του ΝΑΤΟ. Όπως πριν από δυο μήνες κάνοντας συζήτηση για το Κέντρο Αριστείας στην Κρήτη ετέθη ο προβληματισμός τι θα κάνουμε που θα έρθουν εδώ και Τούρκοι αξιωματικοί, αντιστοίχως έτσι στέλνουμε και εμείς Έλληνες αξιωματικούς στο Κέντρο Αριστείας για τη Ναυτική Ασφάλεια στην Κωνσταντινούπολη γιατί αυτά επιβάλει, αν θέλετε, η ιδιότητά μας ως χώρας-μέλους Συμμάχου του ΝΑΤΟ. Αν κάποιος θέλει να πει ότι εξαιτίας όλων αυτών η χώρα δεν πρέπει να είναι στο ΝΑΤΟ, διότι προφανώς αν δεν είναι στο ΝΑΤΟ θα απολαμβάνει περισσότερα πλεονεκτήματα όσον αφορά τη διασφάλιση της Εθνικής Άμυνας και της Ασφάλειας, τότε δεν έχει παρά να βγει να το πει ανοιχτά χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
Και βέβαια πραγματικά όπως σας είπα απορρίπτω το επιχείρημα ότι όλα αυτά σας τα επιβάλουν οι Αμερικανοί, στους οποίους έχετε δώσει πάρα πολλά χωρίς να αντλείτε τα αντίστοιχα ανταλλάγματα. Καμία κ. Νούλαντ δεν ήρθε να συζητήσει τη συμμετοχή μας στο κέντρο Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας στην Κωνσταντινούπολη. Μπορεί να ήρθε με μια άλλη ατζέντα πιο (να το πω έτσι) «προσαρμοσμένη στις τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις», αλλά για το Κέντρο Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας, σας διαβεβαιώνω, δεν συζητήσαμε. Κι αν ήταν αυτή η προτεραιότητα των Αμερικανών θα μπορούσαν κάλλιστα να ρίξουν το βάρος στην MDCA, τη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ η οποία επίσης αναμένεται να έρθει προς κύρωση στη Βουλή των Ελλήνων. Αυτό για τους Αμερικανούς, σε απόλυτη σημασία, θα ήταν θέμα μεγαλύτερης, υψηλότερης προτεραιότητας να περάσει προς Ψήφιση από την Βουλή των Ελλήνων. Αυτό όμως δηλώνω αναρμόδιος, είναι θέμα του Υπουργείου Εξωτερικών. Δεν ξέρω, υποθέτω σε σύντομο χρόνο θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε και όλα αυτά.
Η χρηματοδότηση έχει να κάνει με το πολύ τεχνικό ζήτημα διασφάλισης της λειτουργίας του Κέντρου, δηλαδή έξοδα Διοίκησης, έξοδα για την δημιουργία υποδομών και παροχή υπηρεσιών, έξοδα μετακίνησης των στελεχών και για έξοδα της λειτουργίας της παραγωγής έργου του Κέντρου. Αυτό είναι όλο. Συνήθως χρηματοδοτείται από το “sponsoring nation”, δηλαδή τη χώρα υποδοχής, σε μεγάλο ποσοστό και κάπου συμβάλλουν, σε μικρότερο ποσοστό και οι λοιπές χώρες που συμμετέχουν.
Όσον αφορά Στη Συμφωνία Ασφαλείας με τη Νορβηγία. Ο σκοπός είναι η δημιουργία ενός συνολικού πλαισίου προστασίας κατά την ανταλλαγή διαβαθμισμένων πληροφοριών. Υπάρχει ή κρίθηκε ότι υπάρχει ένα κενό ως προς τη διαδικασία, τους όρους και τις απαιτούμενες προϋποθέσεις σε σχέση με την ανταλλαγή και αμοιβαία προστασία διαβαθμισμένων πληροφοριών.
Κατ’ αυτό τον τρόπο με την υπογραφή και την Κύρωση αυτής της Συμφωνίας παρέχεται, θα έλεγα, μία συμβολή και στην εδραίωση της Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής Ασφαλείας η οποία τόσο έχει διασαλευτεί μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Κι επιβάλλεται (αν επιβαλλόταν χθες, επιβάλλεται πολύ περισσότερο και με πολύ κατεπείγοντες όρους σήμερα) αυτή η νέα Ευρωπαϊκή Αρχιτεκτονική Ασφαλείας, να επισπευστεί και οι χώρες, οι οποίες έχουν να αναπτύξουν σχέσεις στο πεδίο αυτό της Αμυντικής Συνεργασίας και με μία συμφωνία ανταλλαγής διαβαθμισμένων πληροφοριών να προχωρήσουν πιο γρήγορα στην υλοποίηση αυτών των σχεδιασμών. Προφανώς είναι επωφελής η ανωτέρω συμφωνία διότι έτσι προάγονται επιδιώξεις Στρατιωτικής Διπλωματίας αλλά και της Εξωτερικής Πολιτικής της χώρας. Επίσης ενισχύονται οι διμερείς σχέσεις με μία άλλη χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ, τη Νορβηγία. Και μάλιστα ικανοποιείται ένα ενδιαφέρον που έχει εκφραστεί στο παρελθόν αρκετές φορές από τη συγκεκριμένη χώρα για σύσφιξη των σχέσεων σε διμερείς σε επίπεδο, στον τομέα της Αμυντικής Συνεργασίας και τώρα υλοποιείται με αυτή τη Συμφωνία.
Επομένως, γι’ αυτούς τους λόγους θεωρώ ότι είναι επωφελής η σύναψη και αυτής της Συμφωνίας Ασφαλείας μεταξύ Ελλάδας και Νορβηγίας και εισηγούμαι στο Σώμα την υπερψήφισή της. Τώρα, τα υπόλοιπα, εφόσον υπάρχουν αυτές οι επιφυλάξεις, ασφαλώς κι είμαστε πάντα ανοιχτοί να συζητήσουμε κ. Πρόεδρε, είτε με τους συναδέλφους κατ’ ιδίαν, παρότι αυτή δεν είναι η διαδικασία που προβλέπεται, είτε στην Ολομέλεια, όποτε αποφασιστεί να έρθουν αυτές οι συμφωνίες στην Ολομέλεια. Δεν είναι δικό μου θέμα.
Είμαι στη διάθεσή σας όποτε έρθουν, να έρθουμε και να τις συζητήσουμε για να προχωρήσουμε στην τελική Ψήφισή τους. Θεωρώ ότι δεν είναι το μείζον ζήτημα και δεν θα έπρεπε να δημιουργείται καν ζήτημα από τη συμμετοχή της Ελλάδας στα Μνημόνια Κατανόησης για τη δημιουργία Κέντρου Αριστείας για τη Ναυτική Ασφάλεια που θα δημιουργήσει η Τουρκία.
Θεωρώ ότι δεν διασαλεύεται η Εθνική Ασφάλεια από μία τέτοια κίνηση. Θεωρώ ότι είναι υπερβολική η αντίδραση να διατυπώνονται τέτοιου είδους ενστάσεις καλόπιστα ή κακόπιστα. Καλόπιστα θέλω να πιστεύω από παρατάξεις της αντιπολίτευσης για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο Κέντρο Ναυτικής Ασφάλειας. Είναι η πεπατημένη, είναι ο τρόπος που λειτουργεί σε αρκετά μεγάλο ποσοστό, συνηθισμένη διαδικασία στους ΝΑΤΟϊκούς κόλπους και στους ΝΑΤΟϊκούς κόλπους όπως σας είπα, είτε μας αρέσει – είτε δεν μας αρέσει, καλούμεθα να συνυπάρξουμε με την Τουρκία.
Παρά τις διαφορές μας σε διμερές επίπεδο, παρά τις συμπεριφορές που αμφισβητούν εθνικά μας δίκαια, κυριαρχικά μας δικαιώματα από πλευράς της Τουρκίας, στις οποίες δίνουμε τις κατάλληλες απαντήσεις.
Ναι, βεβαίως, συνεχίζουμε την προσπάθεια τόνωσης της αποτρεπτικής ισχύος συνολικά των Ενόπλων Δυνάμεών μας. Συνεχίζονται τα εξοπλιστικά προγράμματα τα οποία έχουμε σχεδιάσει, όχι γιατί έτσι αποφασίσαμε χωρίς καμία προηγούμενη σκέψη ή περίσκεψη ή ελαφρά τη καρδία, δεδομένου του μεγάλου οικονομικού κόστους, αλλά όπως συνηθίζω να λέω και του ανυπολόγιστου εθνικού οφέλους αυτών των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Από εκεί και πέρα όμως πρέπει να καλύπτουμε όλες τις υποχρεώσεις της χώρας όσον αφορά σε συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς, ιδίως στην Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Η Ελλάδα είναι χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ είναι μία Στρατιωτική Συμμαχία με αμυντικό προσανατολισμό. Ο αμυντικός προσανατολισμός θα έλεγα ότι επανεπικαιροποιείται αυτές τις μέρες με όσα συμβαίνουν στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και στο πλαίσιο αυτής της κινητοποίησης, νομίζω καλό είναι η Ελλάδα να κινητοποιείται και να ανεβάζει κι αυτή ρυθμούς, όσον αφορά στη συμμετοχή της σε όλα τα δρώμενα. Ένα από αυτά τα δρώμενα είναι και η συμμετοχή σε αυτό το Κέντρο Αριστείας και ως εκ τούτου αποφασίζουμε να συμμετάσχουμε και θεωρώ ότι η συγκυρία είναι ικανή για να ανεβάσουμε στροφές.
Κι η φωνή της Ελλάδας, τα επιχειρήματα της Ελλάδας, οι ενστάσεις της Ελλάδας όπου υπάρχει λόγος να διατυπωθούν, θα διατυπώνονται σε όλα τα φόρα, σε όλα τα επίπεδα, προς όφελος και όχι για να υπάρξει βλάβη των εθνικών μας συμφερόντων.
Σας ευχαριστώ».