Είμαι στέλεχος της Πολεμικής Αεροπορίας. Δεν θα αναφερθώ στο αν είμαι αξιωματικός ή υπαξιωματικός, ιπτάμενος ή μηχανικός, γιατρός ή νοσηλευτής , εν ενεργεία ή απόστρατος. Για εμένα όλα αυτά δεν μετράνε, γιατί όλοι είμαστε ένα και όλοι πρέπει να είμαστε ενωμένοι, δυνατοί και να διεκδικούμε αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν.
Δεν θα είχα πρόβλημα να σας αποκαλύψω την ταυτότητα μου και την θέση μου, αλλά για ευνόητους λόγους δεν θα το κάνω. Έχω αφιερώσει και συνεχίζω να αφιερώνω την ζωή μου όπως και πολλοί άλλοι σαν εμένα στην υπηρεσία της Πολεμικής Αεροπορίας και στα ιδανικά της, αλλά αισθάνομαι προδομένος από αυτήν.
Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δεχτεί αλλεπάλληλες μειώσεις στους μισθούς μας. Η οικονομική αυτή κρίση έχει επηρεάσει την ασφάλεια μας αλλά και την αποτελεσματικότητά μας, μιας και υπάρχουν τρομαχτικές ελλείψεις σε βασικά υλικά. Παρόλα αυτά, εμείς συνεχίζουμε και κάνουμε απτόητοι το καθήκον μας προς την πατρίδα. Πλέον, η μοναδική μας διέξοδος μετά τον δύσκολο χειμώνα που περάσαμε όλοι μας με τον Κορωναϊό, είναι τα θέρετρα της ΠΑ καθώς δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να πάμε κάπου αλλού. Όμως, αυτά παραμένουν κλειστά για τους δικαιούχους επισκέπτες, με πρόσχημα τον COVID 19.
Τις τελευταίες μέρες συζητιέται πολύ έντονα το θέμα των θερέτρων της πολεμικής αεροπορίας και συγκεκριμένα του ΚΕΔΑ/Ζούμπερι. Κοντεύουμε να φτάσουμε στα μέσα του καλοκαιριού και η Πολεμική Αεροπορία συνεχίζει να έχει κλειστό το θέρετρο. Η υπεύθυνη Πολεμική Αεροπορία ενδιαφερόμενη για την υγεία των στελεχών της, τους πετάει έξω από τα θέρετρα, ενώ ταυτόχρονα αφήνει υπονοούμενα για ανευθυνότητα από πλευράς ΣΞ και ΠΝ που λειτουργούν τα θέρετρα τους άψογα και με οργάνωση για όλους τους δικαιούχους, τηρώντας παράλληλα και όλα τα προβλεπόμενα μέτρα πρόληψης του COVID 19.
Σήμερα είναι τα ΚΕΔΑ, αύριο τι? Δεν μας αξίζει κάτι τέτοιο. Ποιος μπορεί να απαγορεύσει στην γυναίκα, στα παιδιά, στην μάνα του κάθε νεκρού αεροπόρου που θυσιάστηκε για την πατρίδα του, να μπουν στο θέρετρο? Καλό θα είναι οι εκάστοτε ηγεσίες, να μην ξεχνάνε όλα αυτά που μας ανήκουν και είναι πληρωμένα με τις υπερωρίες μας, τον ιδρώτα μας, το αίμα μας, αλλά και την ζωή μας. Επίσης, να θυμούνται ότι δεν θα έχουν τις θέσεις αυτές για πάντα και να μην αναρωτιούνται όταν αποστρατευτούν ότι δεν θα τους μιλάει κανένας.
Η αεροπορία μας πέταξε από τα θέρετρα για να έχει μέσα “άλλους”, ξέρει αυτή. Κάνουμε έκκληση στον Στρατό Ξηράς και το Πολεμικό Ναυτικό να δεχτούν κάποιους από εμάς στα θέρετρά τους, μιας και είμαστε διωγμένοι. Ευχαριστούμε πάρα πολύ την Πολεμική Αεροπορία, που για μία ακόμα φορά, δείχνει πόσο πολύ ενδιαφέρεται και νοιάζεται για τα στελέχη της. Η αγάπη της μας συγκινεί.
Υ.Γ. Ένας μετανιωμένος αεροπόρος, που αν είχε τα μυαλά που έχει σήμερα, θα είχε επιλέξει Στρατό ή Ναυτικό και ΟΧΙ αεροπορία.