Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας , εκπροσώπησε σήμερα, Κυριακή 13 Απριλίου 2025, τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της 199ης Επετείου της ηρωικής Εξόδου των Ελευθέρων Πολιορκημένων, στην Ιερά Πόλη του Κωνσταντίνου Μεσολογγίου, παρουσία του Προεδρείου.
Τον Υπουργό συνόδευσε ο Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Γεώργιος Κωστίδης .
Παρέστησαν, επίσης, ο Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Κώστας Καραγκούνης , εκπρόσωποι της Βουλής, των Κομμάτων, της Περιφερειακής και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, φορέων, Αρχών και διπλωματικών αντιπροσωπειών.
Ο κ. Ο Δένδιας παρακολούθησε τη Δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος, στην οποία χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Δαμασκηνός .
Εν συνεχεία, στον Κήπο των Ηρώων ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας παρέστη στο τρισάγιο προς τιμήν των Αθάνων Νεκρών, στην κατάθεση στεφάνου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Τασούλα στον Τύμβο των Ηρώων και στην απονομή βραβείων στις νικήτριες και στους νικητές του 77ΥΘΟΥ «ΔΥΡΟ».
Στον χαιρετισμό του κατά την τελετή, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας ανέφερε:
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Κυρίες και κύριοι,
Αποτελεί μέγιστη τιμή να παριστώ όχι μόνο ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, αλλά και ως απλός Έλληνας πολίτη, στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου, στην 199η Επέτειο της Εξόδου.
Ο Διονύσιος Σολομός, με την ποιητική του μεγαλοφυία απέδωσε στους Υπερασπιστές του Μεσολογγίου τον λεκτικό αντιφατικό, αλλά βαθύτατα πραγματικό χαρακτηρισμό των «Ελεύθερων Πολιορκημένων». Με τον χαρακτηρισμό αυτό, διήλθαν την πύλη της εθνικής μνήμης, της εθνικής αλήθειας. Γιατί αλήθεια στα ελληνικά είναι η άρνηση της λήθης, της λησμονιάς. Είναι η διατήρηση της μνήμης στο σήμερα και κυρίως στο αύριο.
Κυρίες και κύριοι,
Η «Έξοδος του Μεσολογγίου» δεν τιμάται ως ένα απλό σημαντικό ιστορικό γεγονός. Δεν μνημονεύεται μόνο ως αυτό που κυρίως μοχλούσε τον Φιλελληνισμό. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις Φιλέλληνες που πολέμησαν εδώ.
Το γεγονός όμως έχει ευρύτερη, πολύ μεγαλύτερη σημασία. Αφορά την εδραία πίστη στην ελευθερία του ανθρώπου.
Η κοφτή, χωρίς μεγαλοστομίες, από κοινού απάντηση των λιμοκτονούντων, στην αγγλική διαμεσολάβηση που υπηρέτησε το ψωμί, φάρμακα και αμνηστία έναντι της παράδοσης, αποτελεί παρακαταθήκη αξιοπρέπειας: «Έχομεν διοίκησιν της οποίας ακολουθούμε τας διαταγάς, χρεωστούντες και να πολεμήσουν και να αποθνήσκουν».
Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι κατέβαλαν ενσυνειδήτως και αγογγύστως υπέρτατο φόρο. Ως αντίτιμο εισόδου, «μετά δάφνης», στην αιωνιότητα της συλλογικής μνήμης του ελληνικού έθνους.
Με πλήρως διαφορετική διαδρομή ζωής, την ίδια επιλογή εξέφρασε ιδίως με τον θάνατό του στο Μεσολόγγι, ο Λόρδος Βύρων (Byron). Ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές παγκοσμίως, ίσως ο κύριος εκφραστής του κινήματος του Ρομαντισμού.
‘The land of honorable Death is here’ («Η γη του έντιμου Θανάτου είναι εδώ»), διακηρύσσει στο ποίημα του «On this day I Complete my Thirty Sixth Years» (αυτή την ημέρα συμπληρώνω τα 36 μου χρόνια), προφητικά στις 22 Ιανουαρίου 1824, λίγους μήνες πριν από την πεθάνει, στις 14 Απριλίου.
Πέθανε εδώ, στο Μεσολόγγι, στου Μάρκου το χώμα, όπου βγήκε η Μεγάλη του Μπάιρον ψυχή, όπως γράφει στο Α’ σχεδίασμα των Ελευθέρων Πολιορκημένων ο μέγας Σολωμός.
Κύριε Πρόεδρε,
Απευθύνομαι στους νέους Έλληνες. Αυτών η γνώμη και η γνώση έχουν κυρίως σημασία για το μέλλον της χώρας. Κατανοώ πλήρως την κόπωση, ίσως και την αποστροφή που διακατέχει τη νέα γενιά από τους κενόδοξους, ανούσιους πανηγυρικούς που ακούνε από τα σχολικά τους χρόνια. Κατανοώ πλήρως την απομυθοποίηση και αποιεροποίηση των πάντων που προκαλούν συμβαίνοντα στην ελληνική κοινωνία. Παρακαλώ όμως θερμά τις νέες Ελληνίδες και τους νέους Έλληνες, παρακαλώ να δουν μέσα από την ομίχλη του σήμερα. Παρακαλώ να δουν τα μάτια της ψυχής τους, διότι μόνο έτσι διαφαίνεται αυτό που ο Ελύτης περιγράφει ως «Μακρινή Πατρίδα · Ρόδο μου Αμάραντο».
Παρακαλώ να καταδυθούν στο γενετικό τους υλικό, να συνδιαλλαγούν, να συνομιλήσουν με το ελληνικό και το χριστιανικό παρελθόν τους, να αγαπήσουν, να συντηρήσουν με πάθος, να διαγνώσουν τους νέους Έλληνες το ηχηρό παράδειγμα που προσέφεραν οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι.
Οι Μεγάλοι Νεκροί μιλούν και αν θέλει κανείς μπορεί να τους ακούσει, είχε πει ο Κωνσταντίνος Τσάτσος στην πατρίδα μου, την Κέρκυρα, μιλώντας σε εκείνη την περίπτωση, για έναν άλλον «άγιο» του Ελληνισμού, την Ιωάννη Καποδίστρια.
Οι μαχόμενοι εδώ στο Μεσολόγγι δεν υπήρξαν αποδέκτες της οιασδήποτε κρατικής παροχής. Άλλωστε δεν υφίστατο κράτος. Υπήρξαν πολίτες της Ελλάδας προ της ύπαρξης της ελληνικής Πολιτείας. Αμόρφωτοι οι πλείστοι, ασθενείς οι πλείστοι, τραυματισμοί οι πλείστοι, περιδείξεις, λιμοκτονούντες, εξαθλιωμένοι οι πάντες, βρέθηκαν προ του μεγάλου πελάγους υπαρξιακής επιλογής.
Και ηρέμως και ελευθέρως επέλεξαν. Επέλεξαν με το αίμα των ιδίων, και ακόμη δυσκολότερα, επέλεξαν με το αίμα των οικογενειών τους. Επέλεξαν υπέρ Επανάστασης που έπνεε τα λοίσθια. Επέλεξαν υπέρ Πατρίδας που υπήρχε μόνο στην ψυχή τους. Επέλεξαν υπέρ εν τη γενέσει εθνικού αφηγήματος που υπήρχε μόνο στην καρδιά τους. Επέλεξαν να δώσουν για μια μελλοντική Πατρίδα τα πάντα, χωρίς την παραμικρή ελπίδα να λάβουν οτιδήποτε.
Έτσι οι αμόρφωτοι, οι ασθενείς, οι τραυματίες, οι εξαθλιωμένοι, οι περιδεείς, οι λιμοκτονούντες, κατέστησαν Άνθρωποι με Α κεφαλαίο. Εκ του «Άνω Θρώσκω», που σημαίνει κοιτάω ψηλά. Κατέστησαν Έλληνες με Ε κεφαλαίο. Πριν καν υπάρξει η νέα Ελλάς.
Έπεδειξαν και απέδειξαν ότι η Πατρίδα δημιουργείται και επιβιώνει μόνο με ανιδιοτελή προσφορά αίματος. Ως οι αμνοί του σύγχρονου Ελληνισμού, διότι από τη θυσία τους προήλθε η επέμβαση στο Ναβαρίνο που έσωσε την Επανάσταση.
Η Επανάσταση του ’21 συγχρόνως με τη γενναιότητα και τη θυσία εμπεριέχει ιστορίες ταπεινές, διαφθορά, εμφύλιους, ιστορίες ντροπής. Η Ιστορία της Ελλάδας εμπεριέχει ακραίες αντιφάσεις. Το ύψος και το βάθος. Την εθνική αρετή και την εθνική μειοδοσία.
Την εθνική προσφορά και την ακραία διαφθορά. Μέσα από τις διαχρονικές ακραίες αντιλήψεις ως δωρική στήλη υψώνεται προς τον ουρανό η Μνήμη των Ελευθέρων Πολιορκημένων για να δηλώσει έναν ευγενέστερο δυνητικό προορισμό για τους Έλληνες.
Για τον λόγο αυτό, «Των Ελλήνων αυτών των Ελευθέρων Πολιορκημένων το Μέγα Μνημόσυνον», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Γεώργιος Βλάχος στην Καθημερινή της 9ης Απριλίου 1933, δεν ήταν από τη συγκυρία που ευρίσκει τους Έλληνες όλους, τους αληθινούς, τους υγιείς, τους κληρονόμους των εθνικών προμηθειών τους.
Όσα χρόνια και αν παρέλθουν, όσος καιρός και αν περάσει, αυτοί που εκπροσωπούν την Ελλάδα θα έρθουν εδώ με φύλλα δάφνης, αυτά που θα συλλέγουν από την ελεύθερη γη ευγνώμων η ψυχή των Ελλήνων, για να τα καταθέσουν εδώ την Επέτειο της Εξόδου, εις το χώμα που επέβαλαν τα τιμιώτερα αίματα που είχαν. δόξασε η πιο τρομακτική θυσία, εις το χώμα το οποίο αγίασε η πλέον κεντρική αρετή, εις το χώμα των Επισκόπων Ιωσήφ και Πορφυρίου, εις το χώμα του Ραζή, του Κίτσου Τζαβέλλα, του Μάρκου Μπότσαρη. Εις το χώμα του Λόρδου Βύρωνα, εις το χώμα των Ελευθέρων Πολιορκημένων, εις το χώμα της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.
Σας ευχαριστώ».
