Αξιότιμοι συντάκτες του kranosgr καλησπέρα σας. Με αφορμή την πρόσφατη ανάρτηση της παρακάτω εγκυκλίου απο τον ΕΦΚΑ θα ήθελα να κάνω γνωστό σε όλα τα Στελέχη των ΕΔ τον διαφορετικο και υποδεέστερο τρόπο που μας αντιμετωπίζει η Πολιτεία για ακόμη μια φορά σε σχέση με άλλους Δημόσιους λειτουργούς .
Στην Εγκύκλιο 11/2021 του ΕΦΚΑ Δημοσιεύθηκε στις : [ 05-02-2021 ] με Θέμα : «Αναγνώριση, ως πλασματικού χρόνου ασφάλισης, του χρόνου για την απόκτηση διδακτορικού τίτλου, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 20 του Ν.4611/2019»που αφορά Μέλη διδακτικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού .
Στην παράγραφο (4)Αξιοποίηση Αναγνωριζόμενου χρόνου :σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 17 του Ν. 3865/2010 και της παρ. 6 του άρθρου 40 του Ν. 2084/1992, αναγνωρίζεται τόσο για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, όσο και για την προσαύξηση του ποσού της σύνταξης.
Ενω στην ίδια παράγραφο παρακάτω:
Σε περίπτωση μη εξαγοράς του, ο χρόνος πραγματοποίησης των διδακτορικών σπουδών συνυπολογίζεται μόνο για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος και όχι για τον προσδιορισμό του δικαιούμενου ποσού σύνταξης.
Εδώ λοιπόν γεννώνται και τα παρακάτω ερωτήματα και καλό θα ήταν να πάρει θέση η πολιτική ηγεσία Γιατί λοιπόν με όμοιο τρόπο δεν τακτοποιείται η αναγνώριση των (3) ετων μπόνους του αρθρο 22 του 3865/2010 .
Γιατί ζητείται αναγνώριση μόνο με καταβολή ποσών από 16.500 εως 24.000 ευρω?
Γιατί τα στελέχη δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τον παραπάνω χρόνο μόνο για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος?
Γιατί δεν μπορεί έτσι να αναγνωριστεί ο περίφημος τριπλασιασμός της μάχιμης πενταετίας.
Γιατί υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση των δημοσίων λειτουργών της χώρας μας?
Γιατί για τους άλλους πάντα υπάρχουν λύσεις ενω για τα στελέχη των ΕΔ ποτέ?
Μάλλον θεωρούν το Διδακτικό Προσωπικό των Πανεπιστημίων Πατρίκιους και τα Στελέχη των Ε.Δ της χώρας Πληβείους.
Με τιμή
Κ.Γ
(Φωτό αρχείου)