Στην επίθεση βγαίνει η Πανελλαδική Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών
(Π.Ο.Ε.Σ.) και ζητά να μπει φρένο στην οικονομική κατηφόρα που βιώνουν
οι στρατιωτικοί.
Με έγγραφό της η Ένωση Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Νήσων
Περιφέρειας Αττικής (Ε.Σ.ΠΕ.Ε.Ν.Π.Α.), μέσω της Π.Ο.Ε.Σ., καταδεικνύει
ότι οι αποζημιώσεις (για όσες εργασίες προβλέπεται αποζημίωση) των
στρατιωτικών κινούται στην αγοραστική αξία του 1999, χωρίς ουδόλλως να
έχουν αναπροσαρμοστεί τα ποσά ώστε να ανταποκρίνονται στη σημερινή
πραγματικότητα.
“Πρόκειται για ντροπιαστική συνειδητοποίηση, η αποζημίωση για εκτέλεση
υπηρεσίας για τα στελέχη να βασίζεται σε δεδομένα του 1999, με νόμισμα
δραχμές, όταν το κόστος ζωής έχει πολλαπλασιαστεί δυσανάλογα, με
αποκορύφωμα τους τελευταίους μήνες”, λέει χαρακτηριστικά η Π.Ο.Ε.Σ.
Και συνεχίζει: “Η ιδιότητα του στρατιωτικού δεν αναιρεί την ιδιότητα του
Έλληνα πολίτη. Το Σύνταγμα προβλέπει ισονομία και οι νόμοι δεν μπορούν
να έχουν διαφορετική ισχύ για τις/τους στρατιωτικούς. Ως εκ τούτου η
εργασία μας οφείλει να αμείβεται με βάση τα όσα προσφέρουμε. Με
πραγματική αμοιβή και όχι με ευχαριστίες, χειροκροτήματα ή κτυπήματα
στην πλάτη. Με αυτά δεν πας στο ταμείο. Δυστυχώς όμως, τα τελευταία
χρόνια επιχειρεί να καλλιεργηθεί μια αντίληψη ότι για τους στρατιωτικούς
δεν ισχύουν όλοι οι νόμοι. Κάτι τέτοιο συνέβη και το 2012 με περικοπές
που πετύχαμε να αναγνωριστούν από το ΣτΕ ως παράνομες,
αντισυ-νταγματικές και επομένως υποχρεωτικώς αχρεωστήτως καταβληθείσες.
Ακόμα και για την επιστροφή τους, απαιτήθηκε σειρά από νομικές ενέργειες
και, τελικώς, πολιτική βούληση (της προηγούμενης κυβέρνησης),
προκειμένου να υπάρξει συμμόρφωση της Πολιτείας με τις αποφάσεις ενός
Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου. Η Πολιτεία χρωστά πολλά χρήματα
στις/στους Ελληνίδες/νες στρατιωτικούς. Η επιδείνωση των καθημερινών
συνθηκών ζωής, πλέον, έχει εξαντλήσει και τα τελευταία αποθέματα
υπομονής. Οι στρατιωτικοί δεν ενδιαφέρονται να ακούσουν άλλες
δικαιολογίες με βάση τις οποίες τα δίκαια αιτήματά μας θα παραπεμφθούν
στις δημοσιονομικές καλένδες. Εάν υπάρχουν χρήματα ή όχι, εκτιμούμε ότι
όλοι το έχουν διαπιστώσει. Δεν κατανοούμε λοιπόν τους λόγους για τους
οποίους η Πολιτεία διαρκώς μας διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχουν για εμάς.
Δεν το δεχόμαστε.”
Διαβάστε τα σχετικά έγγραφα:
ΘΕΜΑ : Οικονομικά
α. Υπ΄ αρίθμ. πρωτ. 1488/2021 έγγραφο Ε.Σ.ΠΕ.Ε. Καστοριάς
β. Υπ΄ αρίθμ. πρωτ. 12/2022 έγγραφο Ε.Σ.ΠΕ.Ε. Ροδόπης
γ. Υπ΄ αρίθμ. πρωτ. 042/2022 έγγραφο Ε.Σ.ΠΕ.Ε. Νήσων Περιφέρειας Αττικής
Κύριε Υπουργέ.
Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι αντιδράσεις των στελεχών των ΕΔ
σχετικά με τις δικαιούμενες χρηματικές αποζημιώσεις για κάθε περίπτωση,
αντιδράσεις που δεν πρέπει να θεωρηθούν σημείο των καιρών και κατ’
επέκταση να υποβαθμιστούν ή να παρερμηνευθούν.
Σε πλήθος απαντήσεων, στο πλαίσιο ερωτημάτων κοινοβουλευτικού ελέγχου,
τα οικονομικά αιτήματα παραπέμπονται διαρκώς στις καλένδες, με διάφορες
αιτιολογίες που κατά την άποψή μας είναι αναιτιολόγητες. Η δε,
πραγματικότητα είναι ότι η Πολιτεία χρησιμοποιεί τους στρατιωτικούς
ολοένα και περισσότερο δίχως να ενδιαφέρεται ούτε για τα δικαιώματά
τους, ούτε για τις απολαβές τους, ούτε για τις συνθήκες εργασίας τους.
Δυστυχώς υπάρχουν πολλά παραδείγματα μη συμμόρφωσης της Πολιτείας με
τους νόμους που η ίδια ψήφισε, δίνοντας ένα παράδειγμα που, προφανώς,
δεν θα ήθελε και η ίδια να γίνει προς μίμηση.
Η Ε.Σ.ΠΕ.Ε. Νήσων Περιφέρειας Αττικής με πρόσφατο έγγραφό της [σχετικό
(γ)], το οποίο έρχεται να προστεθεί σε αντίστοιχα πρόσφατα των Ε.Σ.ΠΕ.Ε.
Καστοριάς και Ροδόπης [σχετικά (α) και (β)], παρουσιάζει με τον πλέον
τεκμηριωμένο τρόπο τη συνεχή υποβάθμιση των απολαβών των στελεχών του ΠΝ
και κατ΄ επέκταση όλων των στρατιωτικών.
Πρόκειται για ντροπιαστική συνειδητοποίηση, η αποζημίωση για εκτέλεση
υπηρεσίας για τα στελέχη να βασίζεται σε δεδομένα του 1999, με νόμισμα
δραχμές, όταν το κόστος ζωής έχει πολλαπλασιαστεί δυσανάλογα, με
αποκορύφωμα τους τελευταίους μήνες.
Ακόμη πιο εύστοχα, συνολικά με τα προαναφερθέντα έγγραφα επανέρχονται
ξανά στο προσκήνιο τα μείζονα θέματα και ειδικότερα:
α. Του μη ρεαλιστικού ύψους αποζημίωσης για εκτέλεση υπηρεσίας σε σχέση
με το τρέχον κόστος ζωής.
β. Της μη αναγνώρισης και αποζημίωσης της υπερωριακής εργασίας.
γ. Της μη αποζημίωσης των 24ωρων υπηρεσιών (πέραν της νυκτερινής
αποζημίωσης) συμπεριλαμβανομένων των αργιών.
δ. Της μη αναγνώρισης του χρόνου ετοιμότητας προς εργασία (stand by) και
της ανάκλησης προσωπικού, χρόνοι που επιβάλλεται επιτέλους να
θεσμοθετηθούν.
ε. Της ύπαρξης περιπτώσεων όπου δεν διαφαίνεται να προβλέπεται
αποζημίωση (πχ εκχιονισμός Αττικής Οδού).
στ. Της μη καταβολής δεδουλευμένων αποζημιώσεων (όπως της νυκτερινής
εργασίας ή της μισθολογικής αποκατάστασης των Ανθυπολοχαγών προελεύσεως
ΕΜΘ).
ζ. Του μη ρεαλιστικού ύψους των εξόδων μεταθέσεως σε σχέση με το τρέχον
κόστος ζωής.
η. Της ύπαρξης γραφειοκρατικών διαδικασιών που δυσχεραίνουν την
αποζημίωση του προσωπικού.
Κύριε Υπουργέ.
Η ιδιότητα του στρατιωτικού δεν αναιρεί την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη.
Το Σύνταγμα προβλέπει ισονομία και οι νόμοι δεν μπορούν να έχουν
διαφορετική ισχύ για τις/τους στρατιωτικούς. Ως εκ τούτου η εργασία μας
οφείλει να αμείβεται με βάση τα όσα προσφέρουμε. Με πραγματική αμοιβή
και όχι με ευχαριστίες, χειροκροτήματα ή κτυπήματα στην πλάτη. Με αυτά
δεν πας στο ταμείο.
Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια επιχειρεί να καλλιεργηθεί μια
αντίληψη ότι για τους στρατιωτικούς δεν ισχύουν όλοι οι νόμοι. Κάτι
τέτοιο συνέβη και το 2012 με περικοπές που πετύχαμε να αναγνωριστούν από
το ΣτΕ ως παράνομες, αντισυνταγματικές και επομένως υποχρεωτικώς
αχρεωστήτως καταβληθείσες. Ακόμα και για την επιστροφή τους, απαιτήθηκε
σειρά από νομικές ενέργειες και, τελικώς, πολιτική βούληση (της
προηγούμενης κυβέρνησης), προκειμένου να υπάρξει συμμόρφωση της
Πολιτείας με τις αποφάσεις ενός Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.
Η Πολιτεία χρωστά πολλά χρήματα στις/στους Ελληνίδες/νες στρατιωτικούς.
Η επιδείνωση των καθημερινών συνθηκών ζωής, πλέον, έχει εξαντλήσει και
τα τελευταία αποθέματα υπομονής. Οι στρατιωτικοί δεν ενδιαφέρονται να
ακούσουν άλλες δικαιολογίες με βάση τις οποίες τα δίκαια αιτήματά μας θα
παραπεμφθούν στις δημοσιονομικές καλένδες. Εάν υπάρχουν χρήματα ή όχι,
εκτιμούμε ότι όλοι το έχουν διαπιστώσει. Δεν κατανοούμε λοιπόν τους
λόγους για τους οποίους η Πολιτεία διαρκώς μας διαβεβαιώνει ότι δεν
υπάρχουν για εμάς. Δεν το δεχόμαστε.
Κατόπιν τούτων, ζητάμε:
α. Την άμεση συμμόρφωση της Πολιτείας έναντι των υποχρεώσεών της.
β. Την αναγνώριση και αποζημίωση της υπερωριακής εργασίας μας,
συμπεριλαμβανομένων των ανακλήσεων του προσωπικού.
γ. Την αποζημίωση των 24ώρων υπηρεσιών, με αναγνώριση ποιοτικών
διαφοροποιήσεων (βλ. αργίες).
δ. Την προσαρμογή των αποζημιώσεων εκτέλεσης υπηρεσίας και των εξόδων
μεταθέσεως στα σημερινά επίπεδα κόστους ζωής.
ε. Τη σύνταξη ενός νέου, ρεαλιστικού νομοθετήματος, προς αντικατάσταση
του – ευτυχώς μη εφαρμοσθέντος μέχρι σήμερα – ν.4336/2015, το οποίο
φέρνει ένα απίστευτο τσεκούρι στις ήδη πενιχρές απολαβές των
στρατιωτικών διά της αύξησης των χιλιομετρικών ορίων και της
αυστηροποίησης των όρων που δημιουργούν λιγότερους δικαιούχους και με
χαμηλότερες αποζημιώσεις.
στ. Να σταματήσετε να παραπέμπετε το προσωπικό σας διαρκώς στα
δικαστήρια για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του.
…………
ΘΕΜΑ : Οικονομικά (Αποζημίωση Εκτέλεσης Υπηρεσίας)
α. ΠΔ 200/1993 (ΦΕΚ Α΄ 75, «Περί Οδοιπορικών Εξόδων Εσωτερικού του
Στρατιωτικού Προσωπικού των Ε.Δ.»)
β. Φ.845/8/99/Σ.1404/24-3-1999/ΓΕΝ/Ε4-Ι
1. Σας γνωρίζουμε ότι κατά τις τελευταίεςεβδομάδες καταφθάνουν διαρκώς
στην Ένωσή μας παράπονα, τόσο από στελέχη που υπηρετούν τόσο σε Πολεμικά
Πλοία, όσο Υπηρεσίες υποστήριξης, σχετικά με το ύψος της αποζημίωσης για
εκτέλεση υπηρεσίας.
2. Είναι γεγονός ότι, τόσο η αποζημίωση του προσωπικού που υπηρετεί στον
Στόλο, όσο και η αντίστοιχη του τεχνικού προσωπικού, πλέον, μόνο ως
φιλοδώρημα μπορεί να εκληφθεί. Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό και, ως
απόρροια των τρεχουσών συνθηκών διαβίωσης, βιοποριστικό, αλλά και ηθικό.
3. Υπενθυμίζουμε ότι ηεν λόγω αποζημίωση,εφόσον πληρούνται οι
καθοριζόμενες ανά περίπτωση προϋποθέσεις, ανέρχεται (μικτά) σύμφωνα με
τα ισχύοντα [σχετικά (α) και (β)] σε:
α. Δεκαεννιά ευρώ και πενήντα επτά λεπτά (19,57 €) τη μέρα, για το
προσωπικό που υπηρετεί σε Πολεμικά Πλοία (πλεύσιμη).
β. Είκοσι εννέα ευρώ και τριάντα πέντε λεπτά (29,35 €) τη μέρα, για το
τεχνικό προσωπικό του ΠΝ.
4. Ωστόσο παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον να θυμηθούμε πως προκύπτουν αυτά
τα ποσά:
α. Το 1999 η αποζημίωση της πλεύσιμης ημέρας αναπροσαρμόστηκεσε έξι
χιλιάδες εξακόσιες εξήντα έξι δραχμές (6.666δρχ) μικτά.
β. Αντίστοιχα, η ημερήσια εκτός έδρας αποζημίωση αναπροσαρμόστηκε με
βάση το ίδιο πλαίσιο σε δέκα χιλιάδες δραχμές (10.000 δρχ) μικτά.
γ. Το 2002 με την είσοδο της χώρας μας στο ευρώ (ισοτιμία 1 € = 340,75
δρχ), η μεν πρώτη αποζημίωση μετετράπη σε 19,57 €, η δε δεύτερη 29,35 €,
δηλαδή αμφότερες έλαβαν το ύψος που ισχύει μέχρι σήμερα.
5. Από τα παραπάνω προκύπτει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι, εν έτει 2022 η
αξία της ημερήσιας αποζημίωσης που καταβάλλεται στα στελέχη του ΠΝ
αντιστοιχεί στο κόστος ζωής του έτους 1999 επί δραχμών. Θεωρούμε περιττό
να υπενθυμίσουμε τη δραματική αύξηση του κόστους ζωής, όχι μόνο κατά το
τελευταίο διάστημα αλλά από το 1999 συνολικά, μιας και αυτή αποτελεί
κύριο θέμα της καθημερινότητας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας,
συμπεριλαμβανομένης και της ημερήσιας ειδησεογραφίας.
6. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν περιορίζεται εδώ: στην περίπτωση των
ανακλήσεων αποτελεί σύνηθες φαινόμενο να μην αναγνωρίζεται ο χρόνος
εργασίας (συμπεριλαμβανομένου του χρόνου επιστροφής στην εργασία και
αναχώρησης από αυτήν) ως υπερωριακή εργασία άρα και να μην
αποζημιώνεται.
7. Κατ’ επανάληψη έχει απαιτηθεί το προσωπικό του ΠΝ να επιστρέψει στις
Υπηρεσίες του εκτάκτως (ανάκληση), για να αποπλεύσει ή να μετακινηθεί
εκτός έδρας για κάλυψη εκτάκτων υπηρεσιακών αναγκών και το προσωπικό
απέδειξε σε όλες τις περιπτώσεις το υψηλό επίπεδο και του
επαγγελματισμού και της ετοιμότητάς του. Ως επίσης πάντα, τηρώντας με
υπερηφάνεια τις παραδόσεις του ΠΝ, έφερε εις πέρας και τις πιο δύσκολες
αποστολές. Το προσωπικό αυτό δεν μπορεί να εμπαίζεται και την ίδια
στιγμή να βλέπει ότι ο διαρκώς συρρικνούμενος ελεύθερος χρόνος του
γίνεται αντικείμενο προς εκμετάλλευση για κάλυψη άλλων αναγκών της
Πολιτείας (βλ. δασικές περιπολίες).
8. Επικουρικά με τα προαναφερθέντα, ως απόρροια της οικονομικής
δυσχέρειας στην οποίαν περιέρχονται ολοένα και περισσότερο τα στελέχη
του ΠΝ καιπροκαλεί ακόμα μεγαλύτερη δυσαρέσκεια, αναφέρουμετην,
αναπόφευκτη πλέον, σύγκριση με τις απολαβές των στελεχών του Εμπορικού
Ναυτικού, όπου ένας μισθός, πχ ενός καπετάνιου εμπορικού πλοίου
ισοδυναμεί με πολλούς μισθούς κυβερνήτη Πολεμικού Πλοίου με αντίστοιχο
πλεύσιμο χρόνο. Παρομοίως, φυσικά, ισχύει και για το τεχνικό προσωπικό
υποστήριξης. Κι αν η «ψαλίδα» είναι τόσο μεγάλη σε επίπεδο Κυβερνήτη, τι
μπορεί να συμβαίνει κατεβαίνοντας στην ιεραρχία;
9. Υπενθυμίζουμε ότι (μεταξύ άλλων) έναντι του προσωπικού του ΠΝ (και
κατ’ επέκταση των ΕΔ) υφίστανται μία σειρά από σοβαρέςαδικίες,προς την
αποκατάσταση των οποίων η Πολιτεία οφείλει να μεριμνήσει προκειμένου να
δείξει έμπρακτα ότι βρίσκεται δίπλα στον Έλληνα στρατιωτικό. Ενδεικτικά:
α. Η επί πέντε (5) έτη μη καταβολή των δεδουλευμένων της νυκτερινής
αποζημίωσης, αντί της οποίαςέχει διακοπεί η καταβολή του επιδόματος
αυξημένης επιχειρησιακής ετοιμότητας (για το ίδιο χρονικό διάστημα).
β. Η επί τρία (3) έτη μη καταβολή της σωστής μισθοδοσίας στους
Σημαιοφόρους προελεύσεως ΕΜΘ, οι οποίοι πληρώνονται ακόμα ως
Ανθυπασπιστές.
γ. Η μη αυτοματοποιημένη καταβολή αποζημίωσης για τις δασικές
περιπολίες, την οποίαν τα στελέχη πρέπει να αιτηθούνεγγράφως και «εντός
εύλογου χρόνου». Επί τούτου επισημαίνουμε ότι για έτερες περιπτώσεις (πχ
εκχιονισμό Αττικής Οδού) δεν έχει διαπιστωθεί εάν υφίσταται αντίστοιχη
πρόνοια αποζημίωσης.
δ. Η συστηματική μη αναγνώριση των υπερωριών, καθώς και του χρόνου
ετοιμότητας προς εργασία (standby).
ε. Η έμμεση υπέρβαση του θεσμοθετημένου 40ωρου διά του μη
συνυπολογισμούτου χρόνου εκτέλεσης 24ωρης Υπηρεσίας (συνολικά) και,
φυσικά, της μη αποζημιώσεως αυτής (πέραν της νυκτερινής αποζημίωσης).
στ. Η μη αποζημίωση των 24ωρων υπηρεσιών κατά τις αργίες.
ζ. Η, κατά πάγια τακτική, έμμεση παραπομπή των στρατιωτικών στη
διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους διά της δικαστικής οδού, διαδικασίας
άδικης, χρονοβόρας και γραφειοκρατικής που δημιουργεί απογοήτευση στα
στελέχη.
10. Το προσωπικό του ΠΝ έχει αποδείξει κατ’ επανάληψη, τόσο το υψηλό
επίπεδο ετοιμότητάς του, όσο και τον ανυπέρβλητο επαγγελματισμό του.
Θεωρούμε δε, ότι η απαίτηση να ανταμείβεται με βάση όσα προσφέρει και η
αποζημίωση να είναι ρεαλιστική ως προς το κόστος ζωής, είναι η πλέον
αυτονόητη. Δεν είναι δυνατόν, αυτή να παραμένει στα προ ευρώ ύψη, ούτε
φυσικά να συμπιεστεί προς τα κάτω, όπως προβλέπει σαν δαμόκλειος σπάθη
ον.4336/2015 περιορίζοντας τους δικαιούχους, αυστηροποιώντας τις
προϋποθέσεις και, τελικώς, μειώνοντας το καταβαλλόμενο ύψος της
αποζημίωσης.
11. Κατόπιν των ανωτέρω θεωρούμε ότι:
α. Η ημερήσια αποζημίωση για εκτέλεση υπηρεσίας, τόσο για τα πληρώματα
των Πολεμικών Πλοίων, όσο και για το προσωπικό τεχνικής υποστήριξης ή
όποιο άλλο προσωπικό μετακινείται αντιστοίχως, πρέπει να αναπροσαρμοστεί
άμεσα προς τα πάνω το συντομότερο δυνατόν, με τρόπο που να αποκαθιστά το
αίσθημα δικαίου και να συμβαδίζει με το τρέχον κόστος ζωής.
β. Η υπερωριακή απασχόληση, ειδικά από την στιγμή που οι υπηρεσιακές
ανάγκες παρουσιάζονται πάντοτε ως ανελαστικές, πρέπει να ανταμείβεται
αντιστοίχως.
γ. Η εκτέλεση 24ωρων Υπηρεσιών πρέπει να αναγνωρίζεται ως χρόνος
εργασίας πέραν του θεσμοθετημένου ωραρίου και να ανταμείβεται
αντιστοίχως.
δ. Οι ανακλήσεις του προσωπικού πρέπει να αναγνωριστούν ως υπερωριακή
εργασία και να ανταμείβονται αντιστοίχως. ενώ παράλληλα να αναγνωρίζει
την υπερωριακή εργασία και να την αποζημιώνει.
ε. Οι, κατ’ επανάληψη παραπεμφθείσες στις δημοσιονομικές καλένδες,
εκκρεμότητες (νυκτερινή αποζημίωση, μισθολογικό κλιμάκιο Σημαιοφόρων
προελεύσεως ΕΜΘ) πρέπει να αποκατασταθούν το συντομότερο δυνατόν.
στ. Να υπάρχει μέριμνα αποζημίωσης για όλες τις απασχολήσεις του
προσωπικού του ΠΝ και αυτές να αποζημιώνονται με απορρόφηση των
γραφειοκρατικών διαδικασιών από την Υπηρεσία.
—
Πανελλαδική Ομοσπονδία Ενώσεων
Στρατιωτικών – Π.Ο.Ε.Σ.
Π.Ο.Ε.Σ. προς ΥΕΘΑ – Αυτή είναι η αποζημίωση προς τα στελέχη. Αγοραστική δύναμη του 1999. Έτσι δείχνετε την ευγνωμοσύνη στα στελέχη;