Επιστολή αναγνώστη στο kranosgr
Στο άρθρο τρία της νέας υπουργικής απόφασης αναφέρονται τα κριτήρια περί μεταθέσεων εξωτερικού.
Υπάρχει το κριτήριο δύο που ορίζει ότι δικαίωμα μετάθεσης εξωτερικού έχει ένα στέλεχος που έχει παρέλθει τετραετία από προηγούμενη μετάθεση στο εξωτερικό. Σαφέστατο δίκαιο κριτήριο. Στην συνέχεια υπάρχουν δύο κριτήρια που έχουν δημιουργήσει σύγχυση στο προσωπικό.
Το ένα κριτήριο αναφέρει συνολική διάρκεια απόσπασης μετάθεσης η εκπαίδευση στο εξωτερικό να μην ξεπερνά του 18 μήνες στα τελευταία τέσσερα έτη, αρα ουσιαστικά δίνει το δικαίωμα σε κάποιο στέλεχος να υπηρετήσει έως τρεις φορές από έξι μήνες στο εξωτερικό τα τελευταία τέσσερα έτη και στη συνέχεια από τον τελευταίο επαναπατρισμό θα πρέπει να περάσουν δύο έτη. Δίκαιο και σαφέστατο κριτήριο καθώς δίνει προτεραιότητα στην μοριοδοτηση και ταυτόχρονα περιορίζει τον συνολικό αριθμό μηνών στο εξωτερικό. Αλλά εάν διαβάσουμε το επόμενο κριτήριο αναφέρει ότι ένα στέλεχος δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής σε ΕΥΕ εάν δεν περάσουν δύο χρόνια από τον επαναπατρισμό.
Έτσι δημιουργείται η απορία πώς είναι δυνατόν το στέλεχος να έχει δικαίωμα συμμετοχής σε ΕΥΕ έως 18 μήνες συνολικής διάρκειας την τελευταία τετραετία αλλά ταυτόχρονα να πρέπει να περνάν δύο χρόνια από κάθε επαναπατρισμό; Επίσης με την λέξη επαναπατρισμό μήπως εννοείται από μετάθεση εξωτερικού γιατί αυτό θα ήταν και το δίκαιο πχ ένας που επιστρέφει από Μαδρίτη, Βέλγιο, Ιταλία να μπορεί να ξαναπάει Μαδρίτη ή Βρυξέλλες για παράδειγμα, μετά από τέσσερα έτη, ένας που επιστρέφει από Βρυξέλλες να μπορεί να πάει ΕΥΕ η εκπαίδευση εξωτερικού μετά από δύο χρόνια και τέλος ένας που επιστρέφει από ΕΥΕ να έχει το δικαίωμα έως 18 μήνες συνολικά στο εξωτερικό τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Η νέα υπουργική απόφαση όντως αποκαθιστά κατά πολύ αδικίες του παρελθόντος αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δημιουργεί σύγχυση προβληματισμό και έντονο το αίσθημα της αδικίας στα στελέχη. Το κλίμα που επικρατεί είναι ότι όλα γίνονται με σκοπό να σταματήσουν το φαινόμενο να μπορεί κάποιος να πάει και να ξαναπάει αποστολή. Αλλά δεν σκέφτεται κανείς ότι με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά καταργούνται τα μόρια τον στελεχών;
Δεν υπάρχει κάποιος να αναρωτηθεί και να πει ότι με αυτόν τον τρόπο στο εξωτερικό θα πηγαίνουν στελέχη με λιγότερα μόρια. Πώς είναι δυνατόν κάποιος να θεωρεί δίκαιο να πηγαίνουν όλοι όταν στο στέλεχος που πήγε τρεις και τέσσερις και πέντε αποστολές δεν έχει υπηρετήσει ποτέ στο σπίτι του και έχει πάει τέσσερις φορές στο Διδυμότειχο , Μυτιλήνη η στη Λήμνο. Που είναι συνεπείς στα σχολεία του που αφιερώνει χρόνο και κόπο για ένα καλύτερο αποτέλεσμα, που ξοδεύει μεγάλα χρηματικά ποσά μαθαίνοντας δύο η και τρεις ξένες γλώσσες ώστε να πληρεί τα κριτήρια. Πώς μπορούν κάποιοι άνθρωποι συνάδελφοι να εισηγούνται τέτοιες προτάσεις στον αρμόδιο υπουργό .
Τι θα πουν στο στέλεχος που πήγε πέντε μεταθέσεις στην παραμεθόριο που ξεσπίτωσε την σύζυγό του και τα παιδιά του άλλαξαν πέντε φορές σχολείο, ότι καλά είναι να πάνε και όσοι έχουν λιγότερα μόρια που τόσα χρόνια υπηρετούσαν στο σπίτι τους που δεν χρειάστηκε τα παιδιά και η σύζυγός τους να αλλάξει περιβάλλον!
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Π.Ν