ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ
Μετανάστευσε στη Γερμανία για να μπορέσει να δημιουργήσει μια περιουσία στην Ελλάδα, με όνειρο να επιστρέψει για να ζήσει στο σπίτι που έχτισε, μετά την συνταξιοδότησή του. Αυτό το σπίτι το είδε βομβαρδισμένο από την έκρηξη στην 111 Πτέρυγα Μάχης , όταν η μεγάλη φωτιά στην Αγχίαλο έφτασε στο στρατόπεδο. Σήμερα, είναι χαρακτηρισμένο «κίτρινο» και απαγορεύεται να κατοικηθεί…Ο ίδιος μιλά στα gegonota.news για το πως είδε τους κόπους του «ρημάδια» , αλλά και για ένα κράτος ανίκανο να δεχθεί έστω και μια αίτηση ζημιών.
Η πολύ μικρή αντιπυρική ζώνη δίπλα από τις αποθήκες των πυρομαχικών στην 111 Πτέρυγα Μάχης δεν ήταν αρκετή για να εμποδίσει την φωτιά, που εξαπλώθηκε στο μη αποψιλωμένο μέρος του Στρατοπέδου και σε συνδυασμό με τον στροβιλισμό της και την ταχύτητα του ανέμου, κινήθηκε γρήγορα προς τον χώρο των πυρομαχικών. Αυτό οδήγησε στην έκρηξη βομβών του βορείου τομέα των αποθηκών. Στα 100 μέτρα, στη θέση Αγιος Παντελεήμονας, βρίσκεται και το σπίτι του Κωνσταντίνου Κουκλίδη.
«Ημουν στο σπίτι μου στη Γερμανία και έβλεπα τι συνέβαινε από τα δελτία ειδήσεων. Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα την έκρηξη. Αμέσως προσπάθησα να συνδεθώ με τις κάμερες του σπιτιού στην Αγχίαλο αλλά δεν υπήρχε ρεύμα στο σπίτι. Μετά από μια ημέρα , που επανήλθε το ρεύμα , κατάλαβα το είχε συμβεί σπίτι μου, ένα σπίτι που μετανάστευσα για να το φτιάξω και ξεκίνησα αμέσως για τον Βόλο. Επέστρεψα για να δω τα ξηλωμένα κουφώματα και τα πατώματα . Ένα σπίτι ρημάδι. Μεγάλες ζημιές στον εξοπλισμό του και καταστροφές σε πράγματα που κανείς δεν μπορεί να αντικαταστήσει. Εγώ, ένας απλός άνθρωπος και πλήρωνα κάθε μήνα για να έχω αποψιλωμένο τον χώρο γύρω από το σπίτι, πράγμα που δεν έκαναν στο στρατόπεδο. Τα συστήματα ποτίσματος στο σπίτι λειτουργούσαν άψογα, πάντα και είχα στο νου μου πως πρέπει να προβλέπω για το κάθε τι, για να βρεθώ στο τέλος αντιμέτωπος με το χάος», δήλωσε στα gegonota.news ο κ. Κουκλίδης.
«Πρέπει να πληρώσουμε μηχανικό για την πιστοποίηση των ζημιών»
Η φωτιά στη Μαγνησία άφησε πίσω της καμένες εκτάσεις, κατεστραμμένες περιουσίες στην Αγχίαλο και , περιβαλλοντική ρύπανση, αλλά ανέδειξε για μια ακόμη φορά και όλες τις αδυναμίες ενός μηχανισμού που όχι μόνο είναι απροετοίμαστος να αντιμετωπίσει τις φωτιές , αλλά να λειτουργήσει και διοικητικά.
«Ενημερώθηκα τηλεφωνικά την επόμενη ημέρα της φωτιάς από μια εθελόντρια ότι έπρεπε να καταθέσω αίτηση στο πρώην δημαρχείο της Αγχιάλου για τις ζημιές και κάλεσα αμέσως ώστε να ενημερωθώ γιατι θα ξεκινούσα από την Γερμανία. Μου είπαν πως για να καταθέσω αίτηση έπρεπε να πάω στο γραφείο τους. Και αναρωτιέμαι… εάν δεν μπορούσα να ταξιδέψω , αλλά είχα βρει λύση για την καταγραφή των ζημιών που είχαν προκληθεί, θα έπρεπε να πάω στο γραφείο τους ; Το 2023 δεν μπορούσα να καταθέσω αίτηση σε μια πλατφόρμα. Τηλεφωνούσα να δω τι συμβαίνει και αισθανόμουν και ένοχος που τους ενοχλώ… Όταν έφτασα στην Αγχίαλο ενημερώθηκα πως άνοιξε το πρόγραμμα αρωγή για τις αιτήσεις. Δεν ηταν ανοιχτή η πλατφόρμα για να καταθέσω την αίτησή μου. Ανοιξε χθες Κυριακή . Στο μεταξύ για τις ζημιές πρέπει να πληρώσω μηχανικό για την πιστοποίηση. Ζούμε μια τρέλα. Η πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου η κ. Πυργάνη μου έλεγε όταν την συνάντησα, πως δεν πρέπει να ανησυχώ γιατί θα πάρω και παραπάνω λεφτά. Δεν θέλω παραπάνω λεφτά. Θέλω αποκατάσταση των πραγματικών ζημιών και την ελάχιστη δυνατή λειτουργία ενός κράτους για να εξυπηρετηθώ. Δεν θέλω λύπηση, ένα κανονικό κράτος απαιτώ.
«Βρήκα βλήμα και δεν ερχόταν να το πάρει κανείς»
Ο κ. Κουκλίδης εντόπισε στο μεταξύ ένα κομμάτι βλήματος στην αυλή του και βίωσε έναν ακόμη «Γολγοθά» μέχρι να μπορέσει να εντοπίσει έναν υπεύθυνο για να το παραλάβει. «Αφού καλούσα το 100 και τα αστυνομικά τμήματα που δεν ανταποκρίνονταν, τελικά επιτέλους έστειλαν κάποιους από τον στρατό για να το παραλάβουν…»