Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΣΜΗΝΑΓΟΥ ΝΙΚΟΥ ΝΤΑΤΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗΣ ΜΕ ΤΟ ΧΑΛΚΙΝΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ – ΜΙΛΑ ΣΤΗΝ «Ε» ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ
Η εκπαιδευτική ρομποτική πριν λίγα χρόνια ήταν κάτι άγνωστο για την ελληνική πραγματικότητα.
Όμως πλέον κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος και στην εκπαιδευτική κοινότητα, καθώς συνδυάζει τη μάθηση με το παιχνίδι. Και αν μέχρι πρότινος η ενασχόληση με τη ρομποτική ήταν ένα ακόμη χόμπι για τα παιδιά μας, πλέον φαίνεται ότι αποτελεί ισχυρό εφόδιο για το μέλλον τους. Εξάλλου, είναι κοινή διαπίστωση ότι η σημερινή γενιά είναι διαφορετική και οι εξελίξεις στην τεχνολογία καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία τους. Με τη ρομποτική τα παιδιά επιστρατεύουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους για να αναπτύξουν τις ψηφιακές τους δεξιότητες και να κατασκευάσουν μια ολοκληρωμένη ρομποτική κατασκευή-μοντέλο, η οποία θα πρέπει να προσομοιώνει ένα συγκεκριμένο θέμα. Ο 11χρονος Λαρισαίος Βασίλης Ντάτης, με τον συμπαίκτη του Γιάννη Τριανταφύλλη, η ομάδα «Jobi Team» όπως έχουν γίνει γνωστοί, συμμετείχαν στην Παγκόσμια Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής που διεξήχθη στο Γκιορ της Ουγγαρίας, και κατέκτησαν την 3η θέση, φέρνοντας το χάλκινο μετάλλιο στην Ελλάδα. Τα δύο παιδιά κατόρθωσαν να φτιάξουν ένα αυτόνομα κινούμενο ρομπότ, το οποίο θα παραλάμβανε ανθρωπάκια και θα τα μετέφερε σε συγκεκριμένες περιοχές, σε ένα διαγωνισμό στον οποίο πήραν μέρος γύρω στις 98 ομάδες από 74 χώρες από όλο τον κόσμο και τα πήγαν περίφημα!
Ο μικρός Βασίλης Ντάτης, που ήταν μαθητής των εκπαιδευτηρίων Μπακογιάννη έως και τη Δ’ Δημοτικού, εδώ και ένα χρόνο έχει μετακομίσει στην Αθήνα, αλλά δεν ξεχνά ότι το «μικρόβιο» της ρομποτικής το κόλλησε στη Λάρισα και μιλά για αυτό στην «Ε».
Όπως λέει, η πρώτη του επαφή με προγραμματισμό ήταν στη Γ’ Δημοτικού, όταν άρχισε να ασχολείται, ως αυτοδίδακτος, με απλά παιχνίδια στο SCRATCH, μια ιστοσελίδα προγραμματισμού του MIT. Το 2017 ανακάλυψε το TINASLAB στη Λάρισα, όπου έκανε τα πρώτα του βήματα στη ρομποτική, με τη βοήθεια της κ. Τίνας Μιναρετζή. Το 2018 μετακόμισε στην Αθήνα, λόγω της εργασίας των γονιών του, και γράφτηκε στο 4ο Δημοτικό Αγίας Παρασκευής, ενώ συνέχισε τη ρομποτική στο STEM EDUCATIONS Αγ. Παρασκευής.
Για τη συμμετοχή του στον διαγωνισμό αναφέρει: «Τον Οκτώβριο του 2018 και μετά από δύο μήνες στο STEM EDUCATIONS Αγ. Παρασκευής, ο δάσκαλός μου και μετέπειτα προπονητής μου κ. Κώστας Τσατσαρώνης, με παρότρυνε να συμμετάσχω στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εκπαιδευτικής Ρομποτικής «ΠΡΩΤΕΑΣ», που απευθύνεται σε μαθητές Γυμνασίου, όπου η ομάδα μου κατετάγη στην 7η θέση ανάμεσα σε 250 ομάδες. Κατά τη διάρκεια του αγώνα εκείνου, γνωρίστηκα με έναν άλλον αντίπαλο παίχτη, τον Γιάννη Τριανταφύλλη όπου έμελλε να είναι ο συμπαίκτης μου και να δημιουργήσουμε την ομάδα JOBI TEAM, από τα αρχικά των ονομάτων μας John και Bill, με προπονητή τον κ. Κώστα Τσατσαρώνη. Έτσι, τον Ιούνιο του 2019 η ομάδα JOBI TEAM, συμμετείχε στον Πανελλήνιο προκριματικό διαγωνισμό για την Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής, τον οποίο διοργανώνει ο επίσημος φορέας WRO Hellas ,κατακτώντας την 1η θέση, στην Regular κατηγορία Δημοτικού. Τον Νοέμβριο του 2019, στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ρομποτικής, που διεξήχθη στο Γκιορ της Ουγγαρίας, η JOBI TEAM κατέκτησε την 3η θέση και εμείς φέραμε το χάλκινο μετάλλιο στην Ελλάδα και για πρώτη φορά στην κατηγορία αυτή στα 11 χρόνια που συμμετέχει η χώρα μας».
-Πόσες ώρες την ημέρα αφιέρωσες και για πόσο χρονικό διάστημα προκειμένου να ετοιμαστείς για την Ολυμπιάδα;
– Πάρα πολλές. Ξεκινήσαμε τον Απρίλιο και δουλεύαμε με τον προπονητή μας 3 φορές την εβδομάδα περίπου 5 ώρες την κάθε συνάντησή μας. Από αρχές Σεπτεμβρίου όμως βρισκόμασταν κάθε απόγευμα για περίπου 5 με 6 ώρες προσπαθώντας να πετύχουμε κατασκευαστικά και προγραμματιστικά ένα καλύτερο ρομπότ, ενώ παράλληλα βρισκόμασταν με τον Γιάννη και τα Σαββατοκύριακα. Υπήρξαν ημέρες που δουλεύαμε γύρω στις 10 ώρες. Όταν εκπροσωπείς την Ελλάδα σε μια Ολυμπιάδα χρειάζονται θυσίες.
-Ποια ήταν η αποστολή σας; Έχει αυτό εφαρμογή στην «πραγματική ζωή» ;
– Φέτος, στην κατηγορία Regular κατηγορία Δημοτικού οι ομάδες είχαν ως στόχο να δημιουργήσουν ένα αυτόνομα κινούμενο ρομπότ, το οποίο θα παραλάμβανε ανθρωπάκια και θα τα μετέφερε σε συγκεκριμένες περιοχές. Σκοπός δηλαδή η δημιουργία ρομπότ που να λειτουργήσει ως ένα πραγματικό αυτόνομο, (self-driving) ταξί μεταφέροντας τους επιβάτες από μια θέση εκκίνησης σε μια περιοχή στόχο. Ένα αυτοκίνητο με αυτό-οδήγηση είναι σε θέση να «αισθανθεί» το περιβάλλον και να πλοηγηθεί μόνο του. Λόγω του ρομποτικού ελέγχου, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ατυχημάτων και να αποφευχθεί η κυκλοφοριακή συμφόρηση. Αυτό μπορεί να ακούγεται εύκολο αλλά είναι πολύ δύσκολο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα πείραμα το οποίο -αν πετύχει- έχει χιλιάδες εφαρμογές στην «πραγματική ζωή» όπως στη μαζική μεταφορά επιβατών, στα logistics ή ακόμα και στη μεταφορά επικίνδυνων υλικών. Τα ρομπότ κατασκευάζονται από κομμάτια της LEGO και προγραμματίζονται στο ειδικό προγραμματιστικό περιβάλλον που προσφέρει το Mindstorms EV3 με εικονικό τρόπο.
-Πόσο απαιτητική είναι η κατηγορία Regular Δημοτικού στην οποία διαγωνιστήκατε;
– Θα σας το πω, όπως μας τόπε και ο δάσκαλός μας. “Πόλεμος”. Είναι η πιο απαιτητική και δύσκολη κατηγορία στην εκπαιδευτική ρομποτική. Φανταστείτε συμμετέχουν γύρω στις 98 ομάδες από 74 χώρες από όλο τον κόσμο. Αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτές οι ομάδες ήταν πρωταθλήτριες στις χώρες τους και, για να διακριθούν εκεί, χρειάστηκε να κερδίσουν το λιγότερο άλλες 100 με 150 ομάδες, υπολογίζεται ότι στη συγκεκριμένη κατηγορία συμμετείχαν γύρω στις 7.500 με 8.500 ομάδες. Γνωρίζοντας ότι οι ομάδες αποτελούνται από 2 με 3 μέλη, μιλάμε για 20000 συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο. Ο διαγωνισμός κρατά 3 ημέρες και κληθήκαμε να λύσουμε και να ξανακατασκευάσουμε το ρομπότ από την αρχή, ενώ μας δόθηκαν κανόνες έκπληξης και έπρεπε να προγραμματίσουμε εντός 3 ωρών ,χωρίς βέβαια την παρουσία του προπονητή μας ο όποιος μας κοιτούσε αγχωμένος από την κερκίδα του γηπέδου. Στη Regular κατηγορία είσαι εσύ, ο συμπαίκτης σου το ρομπότ και οι κριτές. Άρα ναι, η κατηγορία αυτή δεν συγχωρεί λάθη, είναι «Πόλεμος»… Αλλά ένα ωραίος «πόλεμος» Προγραμματισμού.
– Εκτός από εκπαιδευτική ρομποτική, τι άλλο σου αρέσει;
– Η ρομποτική θα ξαναέλεγα και πάλι…. Εδώ και μια εβδομάδα δημιούργησα ένα κανάλι με την ονομασία Robogeek GR στο youtube ,έχοντας ως σκοπό να «ανεβάζω» βιντεάκια εκπαιδευτικής ρομποτικής για μαθητές της ηλικίας μου. Ελπίζω να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου και να προωθήσω την εκπαιδευτική ρομποτική, βοηθώντας και άλλα παιδιά να ανακαλύψουν ένα κρυφό τους ταλέντο.
-Πώς ονειρεύεσαι το μέλλον σου;
– Ονειρεύομαι να γίνω προγραμματιστής, να σπουδάσω Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Πολυτεχνείο και να κάνω ένα μεταπτυχιακό στο MIT.
Ο Βασίλης Ντάτης, παρά το νεαρό της ηλικίας του γνωρίζει ήδη τι θέλει και πώς να το πετύχει. Εκτός από τη ρομποτική, τρέφει μεγάλη αγάπη και για τα μαθηματικά, όπου και εκεί τα πηγαίνει εξαιρετικά, αφού συστηματικά συμμετέχει στον μαθητικό διαγωνισμό μαθηματικών «Ευκλείδης», στον μαθηματικό διαγωνισμό «Πυθαγόρας», στον Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό «Λυσίας», στον οποίο στην Δ’ Δημοτικού κατέλαβε την πρώτη θέση, ενώ στην Ε’ Δημοτικού τη δεύτερη θέση ανάμεσα σε 2.000 μαθητές απ’ όλη την Ελλάδα, καθώς και στον πανελλήνιο μαθηματικό διαγωνισμό «Καγκουρό» όπου έχει διακριθεί σε όλες τις τάξεις του Δημοτικού.
Της Νατάσας Πολυγένη