Του Ηλία Προύφα
Τις τελευταίες ημέρες το 424 ΓΣΝΕ Θεσσαλονίκης, βγήκε (δικαίως) στον…”τάκο” μετά από τρεις καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας και αφορούσαν το θάνατο ενός στρατιώτη και τις μη αναστρέψιμες βλάβες σε ένα αστυνομικό και στη σύζυγο ενός δικαιούχου που χειρουργήθηκε σε κλινική του νοσοκομείου.
Τα παραπάνω και ειδικά η καταγγελία του αστυνομικού οδήγησαν τον ΥΕΘΑ Νίκο Δένδια στο να δώσει εντολή στον Αρχηγό ΓΕΣ, Αντιστράτηγο Γεώργιο Κωστίδη, όπως κινήσει τις διαδικασίες της Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης και της απόδοσης των όποιων ευθυνών.
”Ουδεμία εξήγηση, μπορεί να δικαιολογήσει το συμβάν”, ανέφερε ο ΥΕΘΑ και δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με αυτό, ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Άπαντες συμπάσχουμε με τους ασθενείς και την οικογένεια του θανόντα στρατιώτη, ζητώντας τη δικαίωσή τους.
Είναι όμως μόνο αυτό το 424 ΓΣΝΕ; Σαφέστατα και όχι.
Στο δεύτερο μεγαλύτερο ”χακί” νοσοκομείο της χώρας εργάζονται καθημερινά πάνω από 1000 άτομα, στελέχη και πολιτικό προσωπικό, όλων των ειδικοτήτων, που καθημερινά και καθόλη τη διάρκεια του 24ωρου, πασχίζουν πραγματικά για τον ασθενή.
Η δουλειά του συνόλου των εργαζομένων (ένστολων και μη) δε μπορεί και δεν πρέπει να ακυρωθεί στο πρόσωπο της κοινωνίας, από τις όποιες αστοχίες ή αβλεψίες (ανθρώπινες ή συστημικές) που φέρεται από τις καταγγελίες να υπήρξαν και για τις οποίες φυσικά θα δώσει απαντήσεις η ΕΔΕ και θα αποφασίσει η δικαιοσύνη για τα περαιτέρω.
Μόνο στο χειρουργικό τομέα, στον οποίο επικεντρώνονται οι συγκεκριμένες καταγγελίες, αξίζει να αναφερθεί, ότι καθημερινά λειτουργούν όλες οι χειρουργικές αίθουσες, ενώ ο αριθμός των επεμβάσεων το 2024 (όλων των χειρουργικών ειδικοτήτων), έχουν αυξηθεί κατά 300 από το 2023.
Ήταν ένας στόχος που έθεσε ο Διευθυντής Ταξίαρχος Απόστολος Μιχαηλίδης και τον πέτυχε, όπως και πολλά ακόμη που έχουν φέρει το νοσοκομείο στις υψηλότερες θέσεις παροχής υγειονομικών υπηρεσιών όχι μόνο στους δικαιούχους του αλλά και σε όλη την κοινωνία της Βορείου Ελλάδος.
Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο της Διοίκησης και του προσωπικού θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει, όπως και στη στρατιωτική δικαιοσύνη για τη διαλεύκανση της αλήθειας και της απόδοσης των ευθυνών εκεί που πρέπει.