Του Ηλία Προύφα
Με τη δέουσα εκκλησιαστική τάξη και κατάνυξη οι Στρατιωτικοί της Ένωσης Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης της ΠΟΜΕΝΣ, τίμησαν και φέτος τη μνήμη του προστάτη τους Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη.
Στις διήμερες λατρευτικές, εκδηλώσεις, οι οποίες περιελάμβαναν ιερά αγρυπνία, λιτάνευση των λειψάνων και της εικόνας του Αγίου, Αρχιερατική θεία λειτουργία, εσπερινό μετ’ αρτοκλασίας και θείο κήρυγμα, αντιπροσωπεία της ΕΣΠΕΑΜΘ, με επικεφαλής τον Πρόεδρό της Αντισμήναρχο Νίκο Παναγιωτίδη, βρέθηκαν στην Ιερά Μονή Αναλήψεως στη Σίψα Δράμας, όπου μαζί με τους χιλιάδες πιστούς, που προσήλθαν από όλη τη χώρα και το επίτιμο μέλος τους, εφημέριο της Ιεράς Μονής και πολιτικό προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας, Πατέρα Σάββα Γεωργιάδη, συνεόρτασαν μεγαλοπρεπώς και χαρμοσύνως.
Η αγιοκατάταξη του Αγίου Γεωργίου, έγινε το 2008 μ.Χ. υπό του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στην Δράμα.
Η επίσημη ανακήρυξη του Αγίου ως Προστάτη και Πνευματικού Καθοδηγητή της Ένωσης Στρατιωτικών Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης (Ε.Σ.ΠΕ.Α.Μ/Θ), έγινε στις 03 Νοεμβρίου του 2018 μετά από ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού της Συμβουλίου.
Ο πολυπαθής βίος του Αγίου που από μικρό παιδί, βασανίστηκε και ταλαιπωρήθηκε σκληρά, μέσα από πρωτόφαντους διωγμούς προσφυγιάς, σωματικούς τραυματισμούς, στερήσεις και πόνους, καθώς επίσης ο πνευματικός του αγώνας και η αγάπη του για τους συνανθρώπους μας, αποτελεί για όλους εμάς πηγή έμπνευσης και ηθικό παράδειγμα προκειμένου να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας για την ανάδειξη των προβλημάτων των Ελλήνων Στρατιωτικών.
Με ταπεινότητα και πολλή αγάπη, ζητάμε από τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη τον Ομολογητή, τον Προστάτη και Πνευματικό Καθοδηγητή, της Ένωσης Στρατιωτικών Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης (Ε.Σ.ΠΕ.Α.Μ/Θ) να μας συντροφεύει σε αυτή μας την προσπάθεια, να επισημαίνει τα λάθη και τις παραλείψεις μας και να μας καθοδηγεί πνευματικά.
Βιογραφία Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη του Ομολογητή
Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης γεννήθηκε το 1901 μ.Χ. στην Αργυρούπολη του Πόντου (έδρα της Ιεράς Μητρόπολης Χαλδίας) και το βαφτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος.
Έμεινε από μικρός ορφανός και μάλιστα οι γονείς του πέθαναν την ίδια ημέρα.
Γαλουχημένος από την γιαγιά του με την παραδειγματική ποντιακή ευσέβεια, μόλις στάθηκε στα πόδια του και άρχισε να μιλάει έδειξε ότι διέφερε των άλλων παιδιών και ότι ήταν αφοσιωμένος στον Θεό. Παιδί ακόμα, προσεύχονταν συνεχώς, έκανε νηστείες και επτά χρονών πήγε και προσκύνησε την Παναγιά του Σουμελά.
Δόκιμος μοναχός έγινε σε ηλικία μόλις εννέα ετών. Η κουρά του σε Μοναχό έγινε το 1919 μ.Χ. σε ηλικία 18 ετών και στην συνέχεια
χειροτονήθηκε Διάκονος.
Τις τραγικές ημέρες του διωγμού της Εκκλησίας στην Γεωργία, ο νεαρός Ιεροδιάκονος συνελήφθη ως «ἐχθρός τοῦ λαοῦ», υπέστη φυλακίσεις, ταπεινώσεις, ευτελισμούς, δημόσιες διαπομπεύσεις και ανήκουστους βασανισμούς. Καταδικάσθηκε μάλιστα σε θάνατο και τουφεκίστηκε, αλλά διεσώθη θαυματουργικώς!
Το 1925 μ.Χ. χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και Πνευματικός, ενώ το 1929 μ.Χ. ήρθε, μετά από πολλές περιπέτειες στη Σίψα (στο συνοικισμό των Ταξιαρχών Δράμας) της Ελλάδας, όπου έζησε τα τελευταία τριάντα, από τα πενήντα οκτώ χρόνια της ζωής του.
Καταδικάσθηκε και πάλι σε θάνατο το 1941 μ.Χ. από τους εκ βορρά ομόδοξους εισβολείς και σώθηκε και πάλι θαυματουργικώς, για να συνεχίσει την Οσιακή του ζωή μέχρι την ημέρα της κοίμησης του, στις 04 Νοεμβρίου 1959 μ.Χ.