Του Ηλία Προύφα
Στα προνόμια των ”χακί” συνδικαλιστών, όπως το αμετάθετο και ο χρόνος διοίκησης, αναφέρθηκε χθες στη Βουλή, ο π. ΥΦΕΘΑ, Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Αθανάσιος Δαβάκης.
Απαντώντας, όπως ο ίδιος τόνισε σε συνδικαλιστή, επανέλαβε τις θέσεις του για το συνδικαλισμό στις Ένοπλες Δυνάμεις, από τον οποίο όπως τόνισε χαρακτηριστικά, ”μόνοι κερδισμένοι είναι οι συνδικαλιστές που απολαμβάνουν ειδικών προνομίων, όπως το αμετάθετο, ο χρόνος διοικήσεως κι επιπλέον άλλες.
Η παρακάτω ομιλία την οποία δημοσίευσε αρχικά το armyvoice.gr, έκανε αίσθηση στα στελέχη, από τα οποία αυτό που εισπράττουμε και κατά καιρούς το έχουμε αναφέρει, είναι ότι στην πλειοψηφία τους, τάσσονται αντίθετοι στο προνόμιο του αμετάθετου για τους ”χακί” συνδικαλιστές.
Διαβάστε την ομιλία του του Βουλευτή Αθανάσιου Δαβάκη.
«Κύριε πρόεδρε, οφείλω να ξεκινήσω τη σημερινή μου ομιλία με ένα θέμα στο οποίο αναφέρθηκαν προσκεκλημένοι την Δευτέρα. Και αφορά ένα στέλεχος των συνδικαλιστών των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο χαρακτήρισε κάποια στοιχεία της ομιλίας μου – γιατί δεν επρόκειτο περί δηλώσεων – ως «ατυχείς δηλώσεις».
Θέλω να ενημερώσω το Σώμα και τους νέους συναδέλφους ότι ως εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας στη συζήτηση εκείνου του νόμου, ο οποίος θεσμοθετούσε τον στρατιωτικό συνδικαλισμό με το περίφημο άρθρο 50, το οποίο κατέκρινε σύμπασα τότε η Νέα Δημοκρατία, κατ’ εντολή της ηγεσίας, το νόμο 4407 του 2016, με τον οποίο ο κύριος Καμμένος θεσμοθέτησε τον στρατιωτικό συνικαλισμό,
είχα προειδοποιήσει την τότε κυβέρνηση, ότι το μέτρο αυτό θα είχε μόνο αρνητικές συνέπειες για την υπόθεση που λέγονται Ένοπλες Δυνάμεις.
Συγκεκριμένα είχα κάνει τις ακόλουθες τρεις προβλέψεις:
Πρώτον ότι ο συνδικαλισμός των Ενόπλων Δυνάμεων δεν θα επέφερε καμία ουσιαστική βελτίωση στην καθημερινότητα των στελεχών μας. Αντιθέτως θα έπαιζε το ρόλο εικονικού υποκατάστατου της λήψης πραγματικών μέτρων υπέρ του προσωπικού.
Δεύτερον ότι θα οδηγούσε σε δημόσιες αντεγκλήσεις μεταξύ των στελεχών που θα έσπερναν διχόνοια και θα έβλαπταν την εικόνα των Ενόπλων Δυνάμεων. Κάτι το οποίο το βλέπουμε με τις αντεγκλήσεις στα δικαστήρια και με όλα αυτά που συνθέτουν την εικόνα των συνδικαλιστών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Και τρίτον, ότι θα ενεργούσε περισσότερο ως μικροπολιτικό όργανο της τότε πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και συγκεκριμένα του κυρίου Καμμένου.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, οι εξελίξεις με έχουν δικαιώσει πλήρως. Οι δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές ενώσεις αναλώνουν το μεγαλύτερο κομμάτι του χρόνου τους σε δικαστικές διαμάχες και ανούσιες δημόσιες αντεγκλήσεις οι οποίες μικρή σχέση έχουν με το στρατιωτικό ζητούμενο.
Τα στελέχη, οι χιλιάδες εννοώ των στελεχών, έχουν κερδίσει ελάχιστα, από τη λειτουργία των συνδικαλιστικών ενώσεων τα τελευταία τρία χρόνια. Αντιθέτως οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι ίδιοι οι συνδικαλιστές που απολαμβάνουν ειδικών προνομίων, όπως το αμετάθετο, ο χρόνος διοικήσεως κι επιπλέον άλλες.
Όσον αφορά τις σχέσεις με την προηγούμενη πολιτική ηγεσία του υπουργείου εθνικής άμυνας, πρόσφατα μάθαμε για τον αριθμό των συνδικαλιστών που με απόφαση του προηγούμενου υπουργού του κ. Καμμένου στεγάζονταν στο γραφείο του μακριά από οποιαδήποτε μάχιμη στρατιωτική δραστηριότητα, κάτι το οποίο από ο,τι μαθαίνουμε συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Τέλος, θα ήθελα να επαναλάβω κι ένα ερώτημα που έχω θέσει στο παρελθόν σχετικά με τον συνδικαλισμό, για το οποίο κύριοι συνάδελφοι, δεν έχω πάρει καμία ξεκάθαρη απάντηση.
Πόσοι τελικά είναι οι εγγεγραμμένοι στρατιωτικοί στα πρωτοβάθμια σωματεία των ενόπλων δυνάμεων εν ονόματι των οποίων μιλούν οι κύριοι συνδικαλιστές και καλούνται σε αυτή την αίθουσα, τους οποίους συνεχίζω να σέβομαι και ως ανθρώπους και ως οντότητες και ως πολίτες….».