ΘΕΜΑ : Αποζημιώσεις Μετακίνησης Συνοδών Ασθενών
α. ΠΔ 432/1983 (ΦΕΚ Α΄ 162, «Υγειονομική περίθαλψη των Στρατιωτικών των Ενόπλων Δυνάμεων και του Λιμενικού Σώματος, καθώς και των μελών των οικογενειών τους»)
β. ΠΔ 200/1993 (ΦΕΚ Α΄ 75, «Περί Οδοιπορικών Εξόδων Εσωτερικού του Στρατιωτικού Προσωπικού των Ε.Δ.»)
γ. Υπ΄ αριθμ. ΕΑΛΕ/Γ.Π. 46846 ΚΥΑ Αναπληρωτών Υπουργών Οικονομικών και Υγείας [ΦΕΚ Β΄ 2315, «Τροποποίηση και αντικατάσταση της με αριθμ. πρωτ. Φ.90380/25916/3294/31.10.2011 (Β’ 2011) κοινής υπουργικής απόφασης, όπως ισχύει, με θέμα «Ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας (Ε.Κ.Π.Υ.) του Εθνικού Οργανισμού Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.)»»]
ε. Υπ΄ αριθμ. πρωτ. ΔΒ3Α/Φ110/1/3143/06.2.2020/Ε.Ο.Π.Υ.Υ.
1. Όπως έχουμε αναδείξει κατά το πρόσφατο παρελθόν, έχει διαπιστωθεί ότι η μέριμνα του Ε.Ο.Π.Υ.Υ για τους ασφαλισμένους του [κατά τα προβλεπόμενα στη (γ) σχετική], ως προς την αποζημίωση μετακινήσεων συνοδών ασθενών, δεν μπορεί να έχει πλήρη εφαρμογή στους ασφαλισμένους του ΥΠ.ΕΘ.Α., πλην ειδικών περιπτώσεων.
2. Με το (ε) σχετικό έγγραφο του Ε.Ο.Π.Υ.Υ., το οποίο σας αποστέλλουμε, συνημμένως, για ενημέρωσή σας, σε απάντηση του (δ) ομοίου, επιβεβαιώνονται πλήρως τα ανωτέρω, αφού ρητώς αναφέρεται πως οι σχετικές προβλέψεις δεν αφορούν τους στρατιωτικούς, πλην των περιπτώσεων που συνοδεύουν ασφαλισμένο του (του Ε.Ο.Π.Υ.Υ.).
3. Εντούτοις, για έναν εν ενεργεία στρατιωτικό που υπηρετεί σε περιοχή μακράν κέντρου, όπου δεν υφίστανται στρατιωτικά νοσοκομεία, αποτελεί συχνή ανάγκη μετακίνησης του προστατευόμενου μέλους του, που είναι επίσης δικαιούχος ασφάλισης ΥΠ.ΕΘ.Α, χωρίς, ωστόσο, να προβλέπεται υπηρεσιακή μετακίνηση για το στέλεχος των ΕΔ και κατ’ επέκταση αποζημίωση γι’ αυτήν.
4. Επισημαίνεται ότι, ιδίως στις περιπτώσεις όπου δεν υφίσταται στρατιωτικό νοσοκομείο (όπως σε νησιά του ανατολικού Αιγαίου), το στέλεχος είναι, ούτως ή άλλως, υποχρεωμένο, στο πλαίσιο των προβλέψεων του (α) ομοίου, να απευθυνθεί για το προστατευόμενο μέλος του σε έτερη κρατική δομή υγείας ή ακόμα και σε ιδιώτη γιατρό (ανάλογα με την περίπτωση) και η αναγκαία περίθαλψη να εξακολουθήσει να μην μπορεί να παρασχεθεί, γεγονός που επιφέρει αυτομάτως ανάγκη μετακινήσεως μακράν της έδρας.
5. Κατόπιν των ανωτέρω και λαμβανομένου υπόψιν ότι το ίδιο πρόβλημα υφίσταται και στις περιπτώσεις συνοδείας συγγενών α΄ βαθμού, που δεν είναι ασφαλισμένοι μέσω του άμεσου δικαιούχου (πχ σύζυγος στρατιωτικού ασφαλισμένος/η στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.), θεωρούμε ότι υφίσταται μια προφανής, διπλή, άνιση αντιμετώπιση του στρατιωτικού προσωπικού, το οποίο ένεκα απουσίας σχετικής νομοθετικής προβλέψεως:
α. Επιβαρύνεται οικονομικά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.
β. Δεν έχει τη δυνατότητα έγκρισης υπηρεσιακής μετακίνησης.
6. Ως εκ τούτου και προκειμένου να αποκατασταθεί η ανωτέρω διάκριση και αδικία, προτείνουμε την τροποποίηση της παρ. 1 του άρθρου 7 του (β) σχετικού με προσθήκη εδαφίου, ως εξής:
«Οι στρατιωτικοί που μετακινούνται, για εκτέλεση υπηρεσίας, από την πόλη ή το χωριό, όπου η έδρα της Μονάδας τους, σε απόσταση μεγαλύτερη των εξήντα (60) χιλιομέτρων, με εξαίρεση για τις μετακινήσεις μέσα στην περιοχή της τέως Διοικήσεως Πρωτευούσης και Θεσσαλονίκης, δικαιούνται οδοιπορικά έξοδα που αποτελούνται από:
α. Ημερήσια αποζημίωση εκτός έδρας.
β. Αντίτιμο Εισιτηρίων.
γ. Μικροδαπάνες ταξιδιού.
Εξαίρεση αποτελούν οι μετακινήσεις που λαμβάνουν χώρα μέσα στην περιοχή της τέως Διοικήσεως Πρωτευούσης και Θεσσαλονίκης για τις οποίες δεν υπάρχει αποζημίωση, καθώς και όλες οι περιπτώσεις μετακινήσεων που αφορούν τις νησιωτικές περιοχές για τις οποίες απαιτείται χρήση ακτοπλοϊκής γραμμής και οι οποίες θα αποζημιώνονται ανεξαρτήτως αποστάσεως. Στις ανωτέρω περιπτώσεις συμπεριλαμβάνονται και οι ανάγκες συνοδείας συγγενών α΄ βαθμού για λόγους παροχής υγειονομικής περίθαλψης.»
Επισυναπτόμενα αρχεία