Γιάννης Τζούμας
Το τραγούδι βεβαίως καλεί τον φαντάρο στην παρέα αλλά εμείς το… εκσυγχρονίσαμε.
Ας το ονομάσω έτσι γιατί ντρέπομαι και θα εξηγήσω γιατί.
Στην αρχή σκέφτυηκα αν πρέπει να το δημοσιοποιήσω, μετά εξομολογήθηκα τις πληροφορίες που είχα με στελέχη της 96 ΑΔΤΕ, τα οποία δεν έπεσαν από τα… σύννεφα. Το αποκορύφωμα ήρθε στις γιορτές, όταν ο “Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών” επισκέφθηκε φυλάκια στο νησί και μεταξύ άλλων ρώτησε τους στρατευμένους, αν έχουν κανένα πρόβλημα.
Ναι, είπαν, υπάρχουν καφετέριες που μας… διώχνουν!
Ποιές; Ρώτησαν στελέχη των Εφέδρων και οι στρατιώτες τις κατανόμασαν.
Είπα από την αρχή ότι ντρέπομαι για λογαριασμό τους και δεν θέλω να σταθώ στο νομικό μέρος του πράγματος. Αν το δούμε νομικά, δεν έχεις δικαίωμα όταν έχεις μαγαζί να λες στον άλλο δεν σε σερβίρω ή σήκω φύγε. Αν επιτόπου φωνάξει την αστυνομία και σου σβουρνίσει μια μήνυση μπορεί και να τον κλείσει.
Θέλω να σταθώ στο ηθικό μέρος, αλλά δεν βρίσκω λόγια, μου είναι αδιανόητο, ότι μπαίνει ένα παλικάρι στο μαγαζί σου και επειδή προφανώς ως εξοδούχος, θα καθίσει παραπάνω ώρα ή ως στρατευμένος θα πάρει ένα καφέ μόνο, πας με τρόπο ή ευθέως και του λες δεν σερβίρουμε φαντάρους.
Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχει ψυχή, που στο βωμό του κέρδους δεν αντιλαμβάνεται την σημασία της ύπαρξης στρατού στο νησί, τη σημασία ότι ένα νέο παιδί αντί να πάρει ένα τρελόχαρτο ή να δηλώσει αντιρρησίας συνείδησης, που είναι και της μόδας, εγκαταλείπει τα πάντα, σπίτι, εργασία, σπουδές και υπηρετεί την πατρίδα.
Και επειδή τρέπομαι για λογαριασμό τους και δεν θέλω να χάσω τα λόγια μου γεμίζοντας άδεια κεφάλια, καλώ ευθέως το Επιμελητήριο και τον “Σύλλογο Καταστημάτων Εστίασης”, να τους κόψουν αμέσως τον βήχα, με το μαχαίρι.
Υ.Γ.: 1980 εξοδούχος στρατιώτης στη Σάμο. Μου έκανε εντύπωση ότι σε όποια ταβέρνα καθίζαμε, κάποια παρέα πάντα δίπλα κέρναγε τα κρασιά. Μια βραδιά είμασταν μόνοι μας, ψυχή πολιτική δεν υπήρχε, οπότε μόλις έρχεται ο λογαριασμός, μας λέει ο καταστηματάρχης. Τα κρασιά φανταράκια κερασμένα από το μαγαζί.
ΠΗΓΗ: https://www.alithia.gr