Αν αναλογιστούμε τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στον «χακί συνδικαλισμό» θα έρθουμε αντιμέτωποι με γεγονότα που, ομολογουμένως, δεν θα πρέπει να χαροποιούν κανέναν. Ούτε τους εμπλεκόμενους (ακόμα και τους επίδοξους), ούτε την ηγεσία, ούτε τα πολιτικά κόμματα φυσικά. Ωστόσο μετά την τροπολογία του περασμένου Μαϊου και παρά το γεγονός ότι πολεμήθηκε λυσσαλέα από συγκεκριμένους πολιτικούς, διαπιστώσαμε ότι τελικά συνέβη το «αδιανόητο»: επήλθε η απόλυτη ηρεμία.
Από εκείνη την ημερα, υπάρχουν δύο Ομοπονδίες που λειτουργούν νόμιμα, δίχως να υπάρχει καμία αντιδικία, καμία διαφωνία, αν και τουλάχιστον στη μία Ομοσπονδία (ΠΟΜΕΝΣ), από ανακοινώσεις προκύπτει ότι σε κάποιους δεν πρέπει να αρέσει πολύ αυτό.
Πριν λίγες εβδομάδες, μέσα του Σεπτέμβρη, από την «αδιανόητη ηρεμία» περάσαμε σε μια ακόμα πιο αδιανόητη φάση: ηχηρή και συμβολική αντιπροσωπεία της ΠΟΕΣ από όλη την Ελλάδα και εκπροσωπώντας όλες τις πρωτοβάθμιες ενώσεις της, μετέβη στη Λάρισα για να παραστεί επίσημα σε ημερίδα με θέμα το Σώμα Υπαξιωματικών, την οποία διοργάνωνε η τοπική ένωση, που είναι από τις μεγαλύτερες της ΠΟΜΕΝΣ.
Η κίνηση αυτή συζητήθηκε πολύ, ακόμα και σε πολιτικό επίπεδο, δείχνοντας προς όλες τις κατευθύνσεις ότι οι στρατιωτικοί επιθυμούν στην πράξη ηρεμία και ενότητα, μακριά από διχαστικές τακτικές. Φυσικά, για μια ακόμα φορά αποδείτηκε ότι τέτοιες ενέργειες δεν αρέσουν σε όλους: και ανακοινώσεις είχαμε και προσπάθειες να περάσουν τροπολογίες που να έκλειναν την ΠΟΕΣ είχαμε, παρά το γεγονός ότι τελικά δεν πέρασαν διότι πρυτάνευσε η λογική.
Τελικά πάντα θα συμβαίνει κάτι ώστε να μας κάνει να πέφτουμε από τα σύννεφα, αφού διαβάσαμε ότι ο πρόεδρος της ΕΣΠΕ Λάρισας, Θ.Ντιντιός, καθαιρέθηκε από τη θέση του αντιπροέδρου δημοσίων σχέσεων της ΠΟΜΕΝΣ, δίχως να του γνωστοποιηθεί ο λόγος, όπως λένε οι πληροφορίες.
Περιττό να αναφέρουμε ότι σε πολλούς κύκλους ακούγονται ολοένα και περισσότεροι ψίθυροι κατά τους οποίους στον πρόεδρο της Λάρισας φέρεται να «χρεώθηκε» η ανοικτή πρόσκληση προς όλες τις πλευρές δίχως να αποκλείει κανέναν (άρα ούτε την ΠΟΕΣ), με αποτέλεσμα να δοθεί ευκαιρία στους μέχρι χθες άσπονδους «εχθρούς», να έρθουν κοντά, να μιλήσουν, να κάτσουν να τα βρουν πολιτισμένα για το καλό όλων των στρατιωτικών μακριά από τις «κεντρικές πρακτικές».
Φυσικά δεν έχουμε πρόθεση να υπεισέλθουμε στα εσωτερικά της ΠΟΜΕΝΣ, όμως αν αυτή την είδηση τη συνδυάσουμε με (παρ’ολίγον) γεγονότα και ανακοινώσεις των τελευταίων ημερών, τότε προκύπτει ένα εύλογο συμπέρασμα: ότι σε κάποιους δεν αρέσει αυτή η ηρεμία που έχει επέλθει στον χακί συνδικαλισμό και το ερώτημα είναι, γιατί; Γιατί δεν αρέσει η ενότητα και η καλή συνεργασία;