Γράφει ο Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος Στρατολογικού ε.α.
”Πας Ελλην δυνάμενος να φέρει όπλα υποχρεούται να συντελεί στην άμυνα της πατρίδος σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων” ανέφεραν ανέκαθεν όλα ανεξαιρέτως τα ελληνικά Συντάγματα από την εποχή του Αγώνα μέχρι σήμερα. ”Ολοι οι Ελληνες από την 1η Ιανουαρίου του έτους κατά το οποίο διανύουν το 19ο έτος μέχρι την 31η Δεκεμβρίου κατά το οποίο συμπληρώνουν το 45ο έτος της ηλικίας τους έχουν υποχρέωση στράτευσης στις Ενοπλες Δυνάμεις, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού” αναφέρει στο πρώτο άρθρο του ο ισχύων νόμος 3421|2005 περί Στρατολογίας των Ελλήνων.
Δυστυχώς όμως, οι στρατολογικοί νόμοι στην Ελλάδα περιείχαν πάντα διατάξεις-παραθυράκια που στο όνομα της αναλογικής ισότητας ή μιας κακώς νοούμενης κοινωνικής ευαισθησίας επέτρεπαν παρεκκλίσεις από τις ρυθμίσεις από την αρχή της απολύτου νομικής ισότητος απέναντι στην στρατιωτική υποχρέωση.
Η ισότητα απέναντι στις στρατιωτικές υποχρεώσεις καθορίζεται ευθέως από το Σύνταγμα. Σχετίζεται και αποτελεί επί μέρους έκφραση της γενικής αρχής της ισότητας των πολιτών ενώπιον του νόμου, η οποία αποτελεί γενική αρχή του Συντάγματος, δεσμεύουσα όλες τις συντεταγμένες εξουσίες του κράτους. Η ισότητα όμως μπορεί να παραβιασθεί είτε από πλευράς του κράτους με την μορφή θεσπίσεως νομοθετικών διατάξεων που να επιτρέπουν σε κάποιους πολίτες να αποφύγουν την υποχρέωσή τους, είτε από πλευράς των πολιτών με την μορφή αποφυγής της στράτευσης.
Πέραν αυτών, ουδείς υγιώς σκεπτόμενος Ελλην πολίτης αποδέχεται παρεκκλίσεις από την αρχή της ισότητας. Κατά την διάρκεια της Ιστορίας του το έθνος μας αντιμετώπισε κινδύνους και από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα απέναντι σε πολυαριθμότερους εχθρούς. Και επειδή η Ιστορία διδάσκει σε όλους οτι τίποτε δεν είναι μόνιμο ούτε αιωνίως ασφαλές, ουδείς μπορεί να εγγυηθεί οτι η περίοδος ειρήνης που διάγουμε σήμερα θα εξακολουθήσει να υπάρχει στο διηνεκές. Η ανάγκη λοιπόν της καθολικής στρατολογίας τίθεται εκτός αμφισβητήσεως.
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως έναν νέο στρατολογικό νόμο ο οποίος α) θα εξασφαλίζει σταθερή και συνεχή ροή στρατευσίμων στις Ενοπλες Δυνάμεις και β) θα αποκαθιστά στην συνείδηση των πολιτών τις στρατιωτικές αξίες και την συναίσθηση του εθνικού καθήκοντος.
Πέντε είναι οι τομείς στους οποίους κυρίως θα πρέπει να κινηθεί η απαραίτητη πλέον στρατολογική μεταρρύθμιση. Οι αναβολές στράτευσης, η μειωμένη θητεία, ο τρόπος υγειονομικής εξέτασης όσων προβάλλουν λόγους αδυναμίας κατάταξης, ο τρόπος αντιμετώπισης των ανυποτάκτων και οι άδειες των οπλιτών.
Οσον αφορά στις αναβολές στράτευσης λόγω σπουδών τα πράγματα είναι απλά. Κατά τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Πόλεμο η Ελλάδα είχε ανάγκη από πολλούς και καλούς επιστήμονες. Παράλληλα, τότε η θητεία είχε μεγάλη διάρκεια. Θεσπίστηκαν λοιπόν οι αναβολές λόγω σπουδών προκειμένου να διευκολύνονται οι νέοι στις σπουδές τους και να υπηρετούν μετά από αυτές με προφανές όφελος και γι’αυτούς και για το δημόσιο συμφέρον. Σήμερα όμως με την θητεία στους 9 μήνες και με υπερπληθώρα επιστημόνων και ”επιστημόνων” ποιος είναι ο λόγος διατήρησης αυτών των αναβολών, την στιγμή μάλιστα που πολλοί από αυτούς φεύγοντες για σπουδές στο εξωτερικό ουδέποτε επιστρέφουν για να υπηρετήσουν; Ισως μόνον οι αναβολές λόγω σπουδών στις Ιατρικές-Οδοντιατρικές Σχολές να έχουν λόγο υπάρξεως. Γιατί να μην διατηρηθεί η αναβολή λόγω συμμετοχής στις πανελλήνιες εξετάσεις (και αυτή μόνο για έναν χρόνο) μετά την αποφοίτηση από το Λύκειο και μετά την εγγραφή στο Πανεπιστήμιο ή άλλη σχολή οι επιτυχόντες να υπηρετούν την θητεία τους (η οποία πρέπει να πάει τουλάχιστον έναν χρόνο) και να σπουδάζουν μετά; Γιατί να διατηρούμε τον παρωχημένο και μη εξυπηρετούντα πλέον το εθνικό συμφέρον θεσμό των αναβολών σπουδών και να δημιουργούμε στρατιές ανυποτάκτων στο εξωτερικό, ανθρώπους που το σύστημα επιτρέπει την εξαγορά θητείας σε κάποια νεαρή ηλικία εις βάρος των πατριωτών που εκτελούν την θητεία τους; Αυτό δεν είναι ούτε ισότητα, ούτε σεβασμός στην στρατιωτική θητεία. Ούτε είναι σωστό η νομοθεσία να χορηγεί αναβολές μέχρι τον υπερδιπλάσιο χρόνο του χρόνου φοίτησης, π.χ. να παίρνει κάποιος αναβολή στα 18 του μέχρι το 24ο έτος του για σπουδές…2 ετών και όλα αυτά για να αναβάλει θητεία 9 μηνών. Ούτε είναι λογικό επιχείρημα οτι η μικρή πλέον θητεία μπορεί να αποσπάσει την διάθεση των νέων για μετέπειτα σπουδές. Αυτό ίσως ίσχυε για θητεία 24 και πάνω μηνών, δεν ισχύει σήμερα. Καθίσταται λοιπόν σαφές οτι η κατάργηση των αναβολών σπουδών και η θέσπιση της υποχρεωτικής καθολικής υπηρεσίας μετά το Λύκειο είναι ανάγκη που εξυπηρετεί όλους. Και τον νέο που μετά την θητεία του μπορεί απερίσπαστος να σπουδάσει ό’τι και όσο θέλει και το στράτευμα που θα έχει σταθερή ροή στρατευσίμων. Πολύ δε περισσότερο θα αποκαταστήσει την στρατιωτική θητεία ως τιμή και χρέος και όχι περιττό βάρος, όπως πολλοί θεωρούν σήμερα.
Δεύτερον, όσον αφορά στην υγειονομική εξέταση όσων προβάλουν πριν την κλήση για κατάταξη λόγους αδυναμίας κατάταξης λόγω υγείας, θεωρώ οτι πρέπει να καθορισθεί οτι αποκλειστικά μόνον τρεις θα είναι οι κατηγορίες ασθενούντων που θα μπορούν πλέον να εξετάζονται από τα αρμόδια υγειονομικά όργανα των Εν. Δυνάμεων πριν την ημερομηνία κατατάξεως, α) οι αποδεδειγμένα ψυχικά πάσχοντες, β) οι κατάκοιτοι και γ) οι τραυματίες. Ολοι οι υπόλοιποι οφείλουν να κατατάσονται και να εξετάζονται στα Κέντρα. Μόνον έτσι θα αποφεύγονται συναλλαγές μεταξύ στρατευσίμων και εξωτερικών ιατρών.
Τρίτος τομέας αναθεώρησης είναι αυτός των οπλιτών μειωμένης θητείας ως τέκνα τρίτεκνης ή πολύτεκνης οικογένειας. Θεωρώ οτι ο θεσμός αυτός πρέπει να καταργηθεί ως αναχρονιστικός και εις ουδέν εξυπηρετών. Η μειωμένη θητεία δεν είναι κίνητρο για να κάνει κάποιος πολλά παιδιά, ποτέ δεν ήταν, ούτε αυτός ήταν ο σκοπός της μειωμένης θητείας ιστορικά. Σε καιρούς αλλοτινούς και πραγματικά δύσκολους ο Στρατός έδινε το δικαίωμα σε παιδιά ορφανικών οικογενειών να υπηρετούν 12 μήνες την στιγμή που η θητεία ξεπερνούσε τους 24. Σήμερα με την κανονική θητεία τόσο μικρή και με την τόση άνοδο του γενικού βιοτικού επιπέδου σε καθεστώς κοινωνικού κράτους η μειωμένη θητεία είναι σκάνδαλο και δεν εξυπηρετεί το γενικό συμφέρον.
Τέταρτον , η αιώνια πληγή του Στρατού και της ελληνικής κοινωνίας που ακούει στο αισχρό όνομα ”ανυπότακτοι” οφείλει να σταματήσει οριστικά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη της κακής λειτουργίας του κράτους από το φαινόμενο των ανυποτάκτων και την μεταχείριση του κράτους προς αυτούς. Ομάδες πολιτικών πιέσεων οδήγησαν και οδηγούν ακόμα το κράτος σε μύριες διευκολύνσεις προς τους ανυποτάκτους, όπως άδειες εισόδου χωρίς στρατολογικό έλεγχο, θητεία ολίγων εβδομάδων και εξαγορά θητείας με αποτέλεσμα να θεωρείται από πολλούς οτι η θητεία είναι μόνον για τους φτωχούς και οι πλούσιοι φεύγουν στο εξωτερικό και κάποια στιγμή εξαγοράζουν. Εσχάτη ταπείνωση του κράτους και εσχάτη κατάπτωση της στρατιωτικής αξίας, αυτό είναι η εξαγορά θητείας από τους πλούσιους που δεν καταδέχονται να υπηρετήσουν. Το πρόβλημα θα λυθεί με την καθολική στράτευση αμέσως μετά τις σχολικές σπουδές. Μέχρι τότε ο γράφων προτείνει την πλήρη κατάργηση της εξαγοράς και την υποχρέωση υπηρεσίας μέχρι το 50ό έτος, όπως γινόταν στην αρχαιότητα.
Πέμπτον και τελευταίο οι άδειες των οπλιτών. Σε χρονικό διάστημα μικρής θητείας ο αριθμός των ημερών αδειών και ορισμένα είδη αυτών είναι υπερβολικά. Ορισμένες άδειες όπως η λεγόμενη αγροτική έχουν ξεπερασθεί από τις σύγχρονες συνθήκες παραγωγής και δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Επίσης οι λεγόμενες άδειες παραμεθορίου πρέπει να καταργηθούν διότι άπαντες οφείλουν να υπηρετούν στην παραμεθόριο και η μικρή θητεία δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες.
Αυτό που είναι το κατ’εξοχήν ζητούμενο είναι να αποκατασταθεί η θητεία ως τιμή και χρέος στην συνείδηση όλων φτωχών και πλουσίων. Ναι, γνωρίζω οτι δεν ζούμε σε μια ηρω’ι’κή εποχή και διάγουμε μακρά περίοδο ειρήνης. Σε περιόδους ειρήνης η στρατιωτική θητεία δεν είναι σε όλους δημοφιλής, ιδιαίτερα όταν το πνεύμα της κοινωνίας είναι καταναλωτικό και ασθενικό ελλείψει προτύπων. Από την άλλη πλευρά όμως, ο γράφων υπενθυμίζει οτι η Ιστορία κύκλους κάνει και οτι τα πράγματα ίσως δεν θα είναι για πάντα έτσι. Ισως λοιπόν η ελληνική κοινωνία κάποια στιγμή κληθεί να υπερασπισθεί εαυτήν ή να υποκύψει και να υποταχθεί. Θυμίζω επίσης δυο ακόμη πράγματα. Πρώτον, οι Αρχαίοι Ελληνες ουδέποτε χρησιμοποίησαν μισθοφόρους και ενωμένοι αντιμετώπισαν τον ανατολικό κίνδυνο. Δεύτερον, οι Βυζαντινοί πρόγονοι όταν είχαν τον εθνικό στρατό των Θεμάτων (επαρχιών) τα βυζαντινά όπλα είχαν κυριαρχήσει σε όλα τα μέτωπα, ανατολικά και δυτικά. Οταν όμως η μαλθακότητα και η απληστία επεβλήθησαν, τότε ο ανίκητος εθνικός βυζαντινός στρατός παραχώρησε την θέση του σε μισθοφορικά ξένα στρατεύματα με τελικό αποτέλεσμα η Κωνσταντινούπολη να γίνει Ιστανμπούλ. Η κατάργηση του εθνικού στρατού οδήγησε τους Βυζαντινούς σε πλήρη αφανισμό. Η Ελλάς χρειάζεται την καθολική υποχρεωτική αμέσως μετά το Λύκειο στρατολογία άμεσα, τώρα, αν θέλει να ζήσει. Εύχομαι και προσεύχομαι να ευρεθεί μια γενναία κυβέρνηση, η οποία θα προετοιμάσει τα πνεύματα των ανθρώπων και θα λάβει η ίδια την γενναία απόφαση.
Y.Γ. Το παρόν αποτελεί αναδημοσίευση άρθρου δημοσιευθέντος στο Πρω’ι’νό Λόγο Τρικάλων την 13 Ιουλίου 2007 με ορισμένες προσθήκες και διασκευές. Ο γράφων και συντάκτης του αρχικού άρθρου θεωρεί αυτό ακόμη επίκαιρο.