Κυρίες και κύριοι, μέλη του ΔΣ,
Σχεδόν επί δύο έτη συνυπάρξαμε, συνεργαστήκαμε και πήραμε αποφάσεις άλλοτε καλές, άλλοτε περισσότερο ή λιγότερο αμφιλεγόμενες και άλλοτε (χωρίς την συγκατάθεση / συμμετοχή μου) εξαιρετικά κακές!
Η αλαζονεία και η έπαρση που μπορεί εύκολα να διακρίνει και να καταγράψει κανείς κατά τους τελευταίους μήνες τόσο στην εσωτερική αλληλογραφία όσο και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από πρόσωπα που ούτε λίγο ούτε πολύ σχετίζονται και με τα όργανα της Ομοσπονδίας, μοιάζει σαν να διατρέχουν όλο και περισσότερο ακόμα και εκείνες τις δομές της ίδιας.
Ένα πνεύμα άλλοτε άχαρο, άλλοτε υβριστικό, κάποτε εκδικητικό, και εσχάτως ανεύθυνο φαίνεται να διαπνέει πλέον και το ίδιο το ΔΣ!
Πώς αλλιώς, αγαπητοί συνάδελφοι, εξηγείται το ότι έχετε πάρει μια σειρά από αποφάσεις οι οποίες οδηγούν περισσότερο στην διάλυση της Ομοσπονδίας παρά στην συσπείρωση αυτής;
Πώς επίσης είναι δυνατόν να εθελοτυφλείτε έναντι εξόφθαλμων αδικιών και παράλογων πρακτικών και ενεργειών μελών του ΔΣ;
Είναι δυνατόν να με στοχοποιείται ως Αντιπρόεδρο των Δημοσίων Σχέσεων της Ομοσπονδίας την στιγμή που στέλνετε με αποφάσεις σας τις αγωγές και τα εξώδικα το ένα πίσω από το άλλο σε δημοσιογράφους;
Είναι δυνατόν ενώ γνωρίζετε τις προβλέψεις του συνδικαλιστικού νόμου και του καταστατικού μας να παίρνετε παράνομες αποφάσεις και το γενικό πνεύμα που εξάγεται από αυτή την διαδικασία να είναι το “ας πάτε στα δικαστήρια να δικαιωθείτε αν νιώθετε ότι αδικείστε”; Ενώ ξέρετε ήδη ότι αυτό ως διαδικασία μπορεί να πάρει ακόμα και χρόνια για να τελεσιδικίσει;
Δεν μου αφήνετε λοιπόν αλλά περιθώρια παρά να σκεφτώ ότι πιθανός σκοπός σας ήταν να “εξουδετερώσετε” με κάθε τρόπο την Ένωση της Λάρισας. Πώς αλλιώς εξηγείται ότι επανασυγκροτήσατε με απόφαση σας το Πειθαρχικό Συμβούλιο, ενώ το καταστατικό ορίζει ότι συγκροτείται άπαξ και για τρία έτη, μέχρι τις επόμενες εκλογές; Ποιος σας έπεισε να κάνετε κάτι τόσο πρόδηλα παράνομο; Ποιος σας έπεισε ότι “αξίζει” να εκτεθείτε τόσο ενώπιον του νόμου όσο και ενώπιον των συναδέλφων; Ποιος σας έπεισε ότι κοινό όφελος είναι να βγει από το “παιχνίδι” η Λάρισα;
Τέτοιους σκοπούς είχαμε όταν ξεκινούσαμε μαζί πριν από δύο χρόνια;
Σας ενόχλησε η προσπάθεια της Ένωσης της Λάρισας να ενώσει με ανοιχτό κάλεσμα συμμετοχής όλους τους συναδέλφους μας και όλους τους θεσμικούς φορείς (εν ενεργεία και εν αποστρατεία) σε μια Ημερίδα με σκοπό την ακύρωση των προσπαθειών συγκεκριμένων φορέων με δηλωμένο σκοπό απέναντι στις σχολές των ΑΣΣΥ και τους μελλοντικούς αποφοίτους αυτών; Μόνο το ΔΣ της ΠΟΜΕΝΣ δεν μπορούσε να αντιληφθεί το αγαθό των σκοπών μας ως Ένωση; Αντί να είστε μαζί μας αναζητούσατε “σκευωρίες”; Σας ερωτώ ακόμα μια φορά, ποιος παρανοϊκός νους επισκίασε πρωτίστως την ατομική σας και δευτερευόντως την συλλογική σας λογική;
Νομίζω ότι πλέον δεν έχουμε να πούμε άλλα! Η Ένωση της Λάρισας αν επέλεγε να δώσει έκταση στο παραπάνω θέμα, -καθώς και σε άλλα που προέκυψαν τον τελευταίο καιρό-, θα έβλαπτε την θεσμική εκπροσώπηση στο σύνολο της για τον εξής απλό λόγο: θα αναδεικνυόταν ο άσχημος ρόλος και οι σκοπιμότητες προσώπων που επίσης είναι θεσμικοί εκπρόσωποι. Δεν είναι όμως γενικό το κακό και δεν θα θέλαμε να γενικευθεί στις σκέψεις των συναδέλφων μας και ακόμα χειρότερα να ενσταλάξει αυτή η ιδέα.
Μπορούν να προκύψουν και καλά από την θεσμική εκπροσώπηση.
Αμφιβάλλω όμως αν το υφιστάμενο ΔΣ της ΠΟΜΕΝΣ καθώς και άλλα όργανα αυτής, μπορούν πλέον να υπηρετήσουν τέτοιες αξίες … Για εμένα, μετά από τις παραπάνω εμπειρίες θεωρώ ότι μάλλον μοιάζει με ουτοπία!
Λυπάμαι πολύ για το ήθος που έχει επιδείξει ο Οργανωτικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας. Οι δημόσιες παρεμβάσεις του, τόσο από το βήμα (ενδεικτικά βλέπε ατόπημα με δημοσιογράφους) όσο και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θεωρώ ότι έχουν βλάψει ανεπανόρθωτα την ΠΟΜΕΝΣ. Θα ήθελα να ελπίζω όχι και την θεσμική εκπροσώπηση στο σύνολο της … Μια ΠΟΜΕΝΣ φάντασμα πλέον του πρότερου εαυτού της, παρουσιάζεται όλο και πιο πολύ αναξιόπιστη ως συνομιλητής, αποδομημένη και παρανοϊκή ως προς την λήψη των αποφάσεων.
Σε αυτή την παραπαίουσα ΠΟΜΕΝΣ και σε αυτό το ΔΣ, το ήθος μου και η λογική μου δεν μου επιτρέπουν να έχω θέση.
Αντίο σας!