Το κείμενο φέρει την υπογραφή του ο πρώην Αρχηγού των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγού Μάρτιν Ντέμπσεϊ. Το είχε γράψει όταν ήταν στην ενέργεια. Το δημοσιεύουμε για να το μελετήσουν ανησυχούντες απόστρατοι. Να το διαβάσουν όσοι διασπείρουν ανερυθρίαστα ψευδείς ειδήσεις εναντίον Αρχηγών Γενικών Επιτελείων οι οποίοι υποτίθεται πήγαν να δουν αρχηγό πολιτικού κόμματος και περίμεναν 3 ώρες στον προθάλαμο. Μάλλον κρίνου εξ ιδίων…
Ο Αμερικανός Αρχηγός τους απαντά με το κείμενο του που έχει γραφτεί κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου στις ΗΠΑ, όταν απόστρατοι στρατιωτικοί ξεπέρασαν τα όρια και έθεσαν το εγώ του πάνω από συμφέρον των Ενόπλων Δυνάμεων.
Καλή ανάγνωση…
KΡΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΚΑΙ ΝΑΥΑΡΧΟΙ
Δεν πρέπει να θέτουμε σε κίνδυνο τον ειδικό ρόλο των Ε.Δ στη Δημοκρατία, ούτε να εμποδίζουμε αυτούς που έρχονται μετά από μας.
Η σχέση μεταξύ των επιλεγμένων ηγετών και των Ενόπλων Δυνάμεων καθορίζεται στο Σύνταγμα και βασίζεται στην εμπιστοσύνη.
Από νομική άποψη ακολουθούμε τις εντολές του πολιτικού μας ηγέτη εκτός εάν αυτές οι εντολές είναι παράνομες ή ανήθικες. Αυτή είναι η αδιαπραγμάτευτη δέσμευσή μας στους συμπολίτες μας. Αυτοί επιλέγουν εμείς υποστηρίζουμε.
Από την προσωπική μου εμπειρία σε διάφορες διοικήσεις,η στρατιωτική μας συμβουλή θα εκτιμηθεί μόνο αν αυτή παρέχεται χωρίς πολιτική προκατάληψη ή προσωπική ατζέντα.
Οι Στρατηγοί και οι Ναύαρχοι, είναι Στρατηγοί και Ναύαρχοι για μια ζωή. Αυτό που λένε φέρει το βάρος της επαγγελματικής κρίσης και την αξιοπιστία της επαγγελματικής τους φήμης.
Περισσότερο από την ατομική φήμη, οι απόστρατοι Στρατιωτικοί και Ναύαρχοι απολαμβάνουν μία συλλογικής φήμης την οποία κέρδισαν από την άσκηση ενός επαγγέλματος. Επομένως, είναι σχεδόν αδύνατον για αυτούς το να μιλούν αποκλειστικά για ιδιωτικό όφελος όταν εκφράζονται δημοσίως,γιατί λίγοι θα ήθελαν να τους ακούσουν. Η γνώμη τους εκτιμάται κυρίως επειδή υποτίθεται μιλούν με την εξουσία την οποία είχαν όταν ήταν εν ενεργεία. Και η γνώμη τους εκτιμάται επίσης, επειδή οι εκλεγμένοι ηγέτες μας γνωρίζουν ότι μπορούν να βασίζονται στους άνδρες και τις γυναίκες των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι ακολουθούν τις εντολές των εκλεγμένων ηγετών.
Στο σημείο αυτό συχνά τίθεται το δίλημμα σχετικά με την ελευθερία του λόγου και το ρόλο των ανώτατων απόστρατων αξιωματικών κατά την διάρκεια προεκλογικών εκστρατειών. Αναμφισβήτητα οι απόστρατοι Στρατηγοί και Ναύαρχοι είναι ελεύθεροι να συνομιλούν με εκείνους που διεκδικούν μέσω εκλογών αξιώματα. Αλλά αυτό πρέπει να το κάνουν, με τρόπο που δεν θα μπορεί να ερμηνευτεί ότι μιλάνε εξ΄ ονόματος όλων μας.
Μπορούν να ομιλούν δημόσια για τις εμπειρίες τους επί διαφόρων θεμάτων. Όχι με αυτούς που επιζητούν αξίωμα. Δεν μπορούν επίσης να ομιλούν για το ποιος είναι ο πιο κατάλληλος να εκλεγεί. Αυτό θα αποφασιστεί από τους ψηφοφόρους, οι οποίοι έχουν την υποχρέωση να μάθουν για τους υποψήφιους πριν ψηφίσουν.
Αλλά όχι από εμάς.
Και αυτό γιατί έχουμε έναν ειδικό ρόλο στη δημοκρατία μας και γιατί θα υπηρετήσουμε όποιον εκλεγεί.
Έτσι οι απόστρατοι Στρατηγοί και Ναύαρχοι μπορούν, αλλά δεν πρέπει να γίνουν μέρος του δημόσιου πολιτικού τοπίου. Εκτός αν οι ίδιοι επιλέξουν να διεκδικήσουν δημόσιο αξίωμα. Αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Εάν είναι ίδιοι υποψήφιοι, γίνονται υπεύθυνοι έναντι των ψηφοφόρων .
Ένας από τους δύο υποψηφίους μας πρόκειται να εκλεγεί αυτό τον Νοέμβριο. Αυτοί έχουν κάθε λόγο να αναρωτιούνται εάν μπορούν να εμπιστευτούν τους υψηλόβαθμους στρατιωτικούς ηγέτες για να τους παρέχουν ειλικρινείς, ακομμάτιστες συμβουλές επί διαφόρων θεμάτων και το εάν θα εκτελέσουν τις εντολές που τους δόθηκαν με την απαιτούμενη προσπάθεια για την επίτευξη του στόχου.
Επιπρόσθετα, εάν οι υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί ηγέτες – σε ενέργεια και σε αποστρατεία – αρχίζουν να αυτοπροσδιορίζονται ως μέλη ή υποστηρικτές του ενός ή του άλλου κόμματος, τότε η έμφυτη ένταση που υφίσταται στο κυβερνητικό μας σύστημα, μεταξύ της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας θα δημιουργήσει υποψίες για το ρόλο των στρατιωτικών ηγετών για το Κογκρέσο και θα οδηγήσει σε διάβρωση των πολιτικοστρατιωτικών σχέσεων.
Ακόμη χειρότερα, οι μελλοντικές κυβερνήσεις ενδέχεται να επιδιώξουν να προσδιορίσουν ποιοι στρατιωτικοί μας θα είναι πιθανό να συμφωνούν μαζί τους πριν τους τοποθετήσουν σε ανώτερες θέσεις ηγεσίας. Στον πολιτικό κόσμο, η εμπιστοσύνη γενικά πηγάζει από την πίστη στο κόμμα. Στην συνδιαλλαγή μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, η εμπιστοσύνη πηγάζει από την κομματική ουδετερότητα.
Οι υποψήφιοι με πολιτικά αξιώματα θα συνεχίσουν να ζητούν απόστρατους Στρατηγούς και Ναυάρχους για να τους υποστηρίξουν. Οι πολιτικοί πάντα θα επιδιώκουν να περιβάλλονται, από όσο το δυνατόν πιο πολλούς αξιόπιστους συμμάχους. Αλλά εμείς οι απόστρατοι Στρατηγοί και Ναύαρχοι δεν πρέπει να λάβουμε υπόψη το αίτημα τους. Αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να οριστεί με νόμο. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να πούμε όχι.
Η εικόνα της εκτίμησης που έχει ο Αμερικάνικος λαός για τους Στρατηγούς και Ναυάρχους, είναι η εικόνα του πιστού, αποφασισμένου, ανιδιοτελή επαγγελματία, ο οποίος προφυλάσσει την χώρα από τις εξωτερικές απειλές. Δεν είναι εικόνα θυμωμένων ομιλιτών σε κομματικά ακροατήρια οι οποίες προορίζονται να επηρεάζουν την εγχώρια πολιτική.
Όπως προείπα αυτό που είδαμε στα συνέδρια είναι λάθος, τόσο από αυτούς που συμμετείχαν όσο και από αυτούς που τους προσκάλεσαν.
Υποθέτω ότι θα μπορούσαμε να υιοθετήσουμε ένα μοντέλο τηλεοπτικής πραγματικότητας για τις πολιτικοστρατιωτικές μας αλληλεπιδράσεις, αντί του μοντέλου που βασίζεται στους επαγγελματίες σε σχέση με τον Αμερικάνικο λαό. Ίσως θα μπορούσαμε να μιμηθούμε τη εκπομπή «Ο εργένης». Θα μαζεύαμε όσο πιο πολλούς απόστρατους Στρατηγούς και Ναύαρχους από κάθε πλευρά, θα αποφασίζαμε ποιος είναι πιο πειστικός και θα επιλέγαμε τον καταλληλότερο ηγέτη πάνω σε αυτή την βάση.
Δεν νομίζω ότι αυτό θέλουμε.