Γιάννης Τζούμας
Τον γνώρισα σε μια παραμονή εθνικής επετείου στο Ηρώο πεσόντων, αυτό τέλος πάντων που έχει η Χίος για τα… στέφανα της, εκεί ντε που στεφανώνουν οι επίσημοι, γιατί μάλλον έτσι βλέπουμε εντοπίως αντίστοιχα μνημεία, αλλιώς θα είχαμε φτιάξει ένα μνημείο πεσόντων αντάξιο της ιστορίας μας.
Τώρα θα πεί κάποιος, εδώ είχαμε… καφασώσει την αντίστοιχη στήλη μνήμης των Χίων προκρίτων, που το 1822 είπαν οι Οθωμανοί τούρκοι να τους κρεμάσουν λίγο απ’ τα πλατάνια της Πλατείας να… στεγνώσουν και μετά από δημοσιεύματα ο χώρος τουλάχιστον καθάρισε.
Τέλος πάντων, επειδή ίσως μερικοί να μην το ξέρουν, είναι και κοντοπίθαρο το μνημείο, αναφέρομαι στον χώρο έξω από του Κιοσκεριάν, οπότε τώρα… συνεννοηθήκαμε.
Εκεί λοιπόν στο ας το λέμε Ηρώο για να καταλαβαινόμαστε, απέναντι από τον Οίκο Ναύτου, μετά από ένα στεφάνωμα με πλησιάζει ένας άγνωστος μου κύριος.
_Να σας πω κάτι μου λέει. Εσείς που έχετε την δυνατότητα να στηλιτεύετε τα πράγματα με την πένα σας, πείτε μου σας παρακαλώ αυτό το… χάλι είναι Μνημείο τιμής, είναι Ηρώο πεσόντων, τιμά τους νεκρούς υπέρ πατρίδος, τιμά τους Χιώτες;
Και πριν προλάβω να πάρω ανάσα, συμπληρώνει:
_Χρήστος Δρίβας Συνταγματάρχης. Και αν θες γράψε ότι στο είπα εγώ.
Ετσι με… πολιτικά γνώρισα τον Χρ. Δρίβα και γνωρίζοντας επίσης ότι ο χώρος των στρατιωτικών δεν το έχει πολύ με τη… δημοσιότητα, μου έκανε εντύπωση η ευθύτητα, το «ξεψάρωμα» του, για να χρησιμοποιήσω μια μη πολιτική ορολογία.
Να μην τα πολύ λέμε, το Ηρώο σουλουπώθηκε λίγο, μπήκαν και μερικά μικρά κυπαρίσσια, μπήκαν και δύο ομοιώματα κανονιών από την 96 ΑΔΤΕ, όταν ο Χρ. Δρίβας βρέθηκε στη Διοίκηση της ως υποδιοικητής με Ταξίαρχο τον Μενέλαο Μεϊμάρη, ας πούμε ότι τώρα μοιάζει με Ηρωϊκή… μινιατούρα.
Παρακολούθησα από τότε την πορεία αυτού του Αξιωματικού, που προέκυψε Χιώτης αφού παντρεύτηκε Χιώτισσα, απέκτησαν μάλιστα και δυό μεγάλα πιά παιδιά.
Γνώρισα ότι ξεκίνησε φτωχός και κατ’ ουσίαν ορφανός, ένα παιδί του λαού που μορφώθηκε μόνος του, που δούλευε για να σπουδάσει, που δεν έκανε μόνο όνειρο του να μπεί στην Ευελπίδων αλλά αρίστευε παντού χωρίς καμιά πλάτη, μαθαίνοντας άπταιστα τρείς ξένες γλώσσες, που σε όποια μονάδα πήγαινε άφηνε όνομα. Αυτό, γιατί οι στρατιωτικοί μένοντας ή φεύγοντας αγνοούν εκ των πραγμάτων από την φύση της δουλειάς τους ότι εκτός των ανωτέρων τους, υπάρχει ένας ανώτερος κριτής, που μοιράζει τα πιό λαμπερά αστέρια, οι στρατιώτες τους, οι άνδρες, τώρα πιά και οι γυναίκες που διοίκησαν.
Και αυτοί, το προσωπικό, αλλά και υφιστάμενοι και προϊστάμενοι του Χρήστου Δρίβα τον έφερναν πάντα ως υπόδειγμαΑξιωματικού.
Δεν χρειάζεται να μακρηγορούμε. Τον Χρ. Δρίβα τον ζήσαμε στη Χίο σε στιγμές δύσκολες να στέκεται δίπλα στον Ταξίαρχο Μ. Μεϊμάρη και να πέφτει στις φλόγες για να απομακρύνει τα φανταράκια από ένα σημείο, που δεν χρειάζεται να γράψουμε, όταν η φωτιά του 2012 δεν άφηνε τίποτα όρθιο. Τον είδαμε αργότερα να φέρνει σε πέρας την μεγαλύτερη διεθνή αποστολή που συμμετείχε η Ελλάδα στην Κενροαφρικανική Δημοκρατία, να διοικεί το Νατοϊκό Στρατηγείο στη Θεσσαλονίκη, τον είδαμε όμως και στις διακοπές του στο νησί μας και νησί του, να χειρίζεται στις παρέες του, με απλότητα πάντα, πολύπλοκα διεθνή ζητήματα.
Τέλος για να καταλήξουμε κάπου, ο Χρ. Δρίβας τίμησε την στολή του έλληνα Αξιωματικού και ο Στρατός τον τίμησε αναδεικνύοντας τον μέχρι και τον βαθμό του Υποστρατήγου.
Στις τελευταίες κρίσεις όταν υπάρχουν 10 για παράδειγμα ισάξιοι Αξιωματικοί και οι θέσεις είναι 3 κάποιοι θα μείνουν κάποιοι θα φύγουν. Ο Χρ. Δρίβας αυτή τη φορά ήταν μέσα στην πλειοψηφία και εδώ δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, όπως δεν υπάρχει για κανέναν συνάδελφο του. Το πρόβλημα δεν είναι στον Στρατό είναι στο πολιτικό μας δυναμικό.
Αυτό που λέει ότι ένας Στρατηγός, που έχει πάει σε δέκα σχολές, που ξέρει από μία έως τρείς ξένες γλώσσες, που έχει διοικήσει εκατοντάδες, χιλιάδες ανθρώπους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε διεθνείς οργανισμούς, που… που, ας μην γράφουμε μισή ώρα, που η πατρίδα έχει επενδύσει πάνω του ένα σκασμό λεφτά ξαφνικά βγαίνει 50 – 55 χρονών στην σύνταξη !!!
Αυτό μόνο μια χώρα βλάκας μπορεί να το κάνει. Και επειδή δεν υπάρχουν χώρες βλάκες, μπορεί να υπάρχουν πολιτικοί.
Υ.Γ. Οι βλάκες όπου νάναι θα κάνουν κανένα διαγωνισμό μέσω… ΑΣΕΠ να προσλάβουν Διοικητή ας πούμε στη ΒΙΑΛ. Τυχαίο το παράδειγμα.
Εκεί δηλαδή, που θα μπορούσαν να βάλουν αποστράτους και να κάνουν τέλεια τη δουλειά τους, όπως κάνουν ΟΛΕΣ οι χώρες του κόσμου, ψάχνουν… πτυχιούχους Διοικητές.
ΠΗΓΗ: https://www.alithia.gr