Συνέντευξη ΥΕΘΑ Ν. Δένδια στο Βήμα της Κυριακής & στο Tovima.gr και στον δημοσιογράφο Νίκο Χασαπόπουλο
Κύριε Δένδια, ως πρώην Υπουργός Εξωτερικών και νυν Υπουργός Άμυνας συμφωνείτε με την άποψη ότι η στρατηγική του κατευνασμού και των «ήρεμων νερών» με την Τουρκία μόνο δεινά μπορεί να προκαλέσει; Νομίζετε ότι ήταν εκτός ορίων η κριτική που ασκήθηκε στην Κυβέρνηση, στην οποία είστε και εσείς μέλος που έγινε λόγος για υποχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά;
Όσον αφορά την κριτική, βεβαίως και είμαστε ανοιχτοί σε υποδείξεις, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σημερινή Κυβέρνηση απάντησε επί του πεδίου στις προκλήσεις, όταν και όπου χρειάστηκε τα προηγούμενα χρόνια και ότι υλοποιεί ένα σημαντικό εξοπλιστικό πρόγραμμα για τη θωράκιση της χώρας μας.
Να υπενθυμίσω επίσης ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη υλοποιεί την «Ατζέντα» 2030», την οποία ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει χαρακτηρίσει ως τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στην ιστορία των Ενόπλων Δυνάμεων. Και της Κυβέρνησης Μητσοτάκη είμαι Υπουργός.
Όσον αφορά τα «ήρεμα νερά», είναι άλλο τα «ήρεμα νερά» και άλλο ο «κατευνασμός», του οποίου η λογική κρίθηκε για την ανθρωπότητα την 1η Σεπτεμβρίου 1939, όταν ο Χίτλερ εισέβαλε στην Πολωνία. Αποδείχθηκε ότι εάν προσπαθήσεις μια επιθετική δύναμη να την αντιμετωπίσεις με αποσιώπηση, αυτό που θα πετύχεις είναι να σου δημιουργήσει πρόβλημα υπό χειρότερες ακόμη συνθήκες για εσένα. Πρέπει να αναγνωρίσεις έγκαιρα το πρόβλημα και να μπορέσεις να έχεις τη δυνατότητα να το αντιμετωπίσεις. Στο θέμα των «ήρεμων νερών», επί της αρχής, η Ελλάδα είναι μία χώρα η οποία δεν διεκδικεί οτιδήποτε από οιονδήποτε. Είναι μία χώρα η οποία κινείται μέσα στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας και των υπαρχουσών Διεθνών Συνθηκών.
Άρα, καθ’ όσον αφορά την Ελλάδα τα «ήρεμα νερά», με ό,τι αυτά συμβολίζουν, είναι κανόνας συμπεριφοράς στις διεθνείς σχέσεις. Εάν όμως αυτό συναρτάται με συμπεριφορά άλλων χωρών, τότε το πράγμα καθίσταται πιο περίπλοκο.
Διότι «ήρεμα νερά» δεν σημαίνει απλώς να γίνονται λιγότερες παραβάσεις. Σημαίνει και ένα ολόκληρο λεξιλόγιο και μία ολόκληρη συμπεριφορά η οποία να εκφράζει αυτό που είπα προηγουμένως. Δηλαδή, σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας – έστω και αν δεν έχεις υπογράψει την UNCLOS καθώς αποτελεί εθιμικό δίκαιο – και σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες.
Πώς κρίνετε το γεγονός ότι υπάρχει ένας δίαυλος επικοινωνίας τη στιγμή που λειτουργεί όμως και το casus belli. Τι γίνεται με το θέμα των συχνών παραβάσεων του FIR Αθηνών;
Τις καταγράφουμε και τις ανακοινώνουμε.
Τις καταγράφετε. Την ωρα που γίνονται όμως συνέχεια δηλώσεις για «ήρεμα νερά» και για ήρεμο κλίμα;
Εγώ μπορώ να μιλήσω μόνο για το Υπουργείο Άμυνας. Και όσον αφορά το Υπουργείο Άμυνας, οι παραβάσεις του FIR Αθηνών και παρατηρούνται και καταγράφονται και ανακοινώνονται.
Τώρα, όσον αφορά το ζήτημα του casus belli, η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να προβάλλει την ύπαρξη απειλής πολέμου από την πλευρά της Τουρκίας. Για ποιο λόγο; Για το δικαίωμα που έχει η Ελλάδα και που προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Δεν μιλάμε για casus belli για οποιοδήποτε λόγο.
Στο πλαίσιο των δικών μου γνώσεων, είναι το μόνο casus belli που υπάρχει στην παγκόσμια κοινότητα για την άσκηση νόμιμου δικαιώματος. Δεν υπάρχει δεύτερο.
Η Ελλάδα κατά τη γνώμη μου έχει κάθε λόγο να το προβάλλει αυτό. Και είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει Έλληνας Υπουργός που να μην το αναφέρει αυτό στον Τούρκο ομόλογό του ως κάτι το απαράδεκτο, τουλάχιστον στην κατ’ ιδίαν συνάντηση. Προσθέτω σε αυτό και το εξής. Παρόμοια, επίσης απαράδεκτη συμπεριφορά, αποτελεί η επίκληση από την πλευρά της Τουρκίας του τουρκολιβυκού μνημονίου.
Αλλά και η προσπάθεια εγκιβωτισμού της Ελλάδας στο πλαίσιο των 6 μιλίων χωρικών υδάτων, όπως είναι η συνολική τουρκική προσέγγιση που εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια, συνιστά μια συμπεριφορά την οποία η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να προβάλλει στο διεθνές ακροατήριο.
Την προβάλλει;
Θεωρώ ότι την προβάλλει με διαφορετικές εντάσεις. Δεν θεωρώ ότι δεν την προβάλλει. Επαναλαμβάνω: Δεν θεωρώ ότι υπάρχει Έλληνας Υπουργός που όταν μιλά με τον Τούρκο ομόλογό του η μιλάει με οποιονδήποτε άλλον για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν θέτει αυτά τα θέματα. Θα μπορούσε βεβαίως κάποιος να πει, ότι «αν το κάνεις αυτό δυναμιτίζεις τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις».
Αυτό είναι αντιστροφή του επιχειρήματος. Τις ελληνοτουρκικές σχέσεις τις δυναμιτίζει όποιος είχε εκδώσει το casus belli και έχει υπογράψει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, όχι αυτός που λέει ότι αυτά είναι απαράδεκτα.
Να σας δώσω και ένα απλό παράδειγμα που αφορά τις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Αν για οποιοδήποτε λόγο, οποιαδήποτε αμερικανική κυβέρνηση, εισηγηθεί στα αμερικανικά νομοθετικά Σώματα, στο Κογκρέσο, την επανεισδοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35 ή σε κάποιο άλλο πρόγραμμα, η Ελλάδα ποια βάση θα έχει να εξηγήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι αυτό δε συμβαδίζει με τις αξίες και τα συμφέροντά τους;
Εάν δηλαδή η Τουρκία μπορέσει, αξιοποιώντας μία τυχόν «ηπιότερη» ελληνική ρητορική, να θεωρηθεί ένας «καλός και συνεπής σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου σύμμαχος» μέσα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, τότε η Ελλάδα τι επιχειρήματα θα χρησιμοποιήσει για να πείσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι δεν είναι προς το συμφέρον της και προς το συμφέρον του ΝΑΤΟ να δοθεί το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα στην Ελλάδα;
Σε μία τέτοια περίπτωση θα κινδυνεύσουμε να καταλήξουμε αιχμάλωτοι της δικής μας προσπάθειας να εξομαλύνουμε τις σχέσεις μας, χωρίς η Τουρκία να έχει μεταβάλλει ούτε κατά εκατοστό τις διεκδικήσεις της. Πόσω μάλλον όταν τις διευρύνει συνεχώς.
Όντως, παρατηρούμε ότι τις διευρύνει συνεχώς, με τη «γαλάζια πατρίδα».
Εγώ αυτό που παρατηρώ στην τουρκική ρητορική και με λυπεί είναι η συνεχής διεύρυνση των τουρκικών διεκδικήσεων. Για την Ελλάδα η διαφορά είναι μία, είναι συγκεκριμένη και κατά την ταπεινή μου γνώμη και επιλύσιμη, διότι η Ελλάδα ουδέποτε στην ιστορία της επεδίωξε να αποκλείσει την Τουρκία από τη θάλασσα.
Οπότε θα συμφωνούσατε να αποδεχθεί η Ελλάδα προσφυγή στη Χάγη και με ποια ατζέντα;
Με συγχωρείτε! Η Ελλάδα επιδιώκει την προσφυγή στη Χάγη. Εγώ συνεφώνησα με την Αλβανία την πιθανή προσφυγή στη Χάγη, εάν δεν κατέληγαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ μας.
Όμως ποια είναι η ατζέντα στη Χάγη; Επικαλούμαι την ορθότατη επιστολή του Ευάγγελου Βενιζέλου, το 2015, επί Κυβέρνησης Σαμαρά, η οποία σαφέστατα λέει ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα η Ελλάδα να δεχθεί να υπάρξει προσφυγή στη Χάγη επί θεμάτων κυριαρχίας.
Για να το πω απλά, η ελληνικότητα των Παξών δεν είναι προς συζήτηση στη Χάγη, ούτε η ελληνικότητα των Αντίπαξων. Άρα λοιπόν, βεβαίως προσφυγή στη Χάγη, αλλά για το αντικείμενο που είναι προς δικαιοδοτική κρίση. Όχι για οτιδήποτε η Τουρκία επιθυμήσει.
Μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί η Ελλάδα χρειάζεται έναν ουράνιο θόλο, αντίστοιχον με αυτόν που έχει το Ισραήλ ή κάτι παρόμοιο;
Κύριε Χασαπόπουλε θέλω να σας το διευκρινίσω αυτό, γιατί νομίζω ότι υπάρχει μια μικρή πλάνη. Ο ελληνικός θόλος δεν είναι αντίγραφο του ισραηλινού θόλου, διότι αντιμετωπίζουμε διαφορετική απειλή.
Και εξηγούμαι: Ο ισραηλινός θόλος, το “iron dome”, είχε ως αρχική αποστολή την αντιμετώπιση πυραυλικών επιθέσεων.
Ο ελληνικός θόλος πρέπει να διευρυνθεί και να αντιμετωπίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό και επιθέσεις από drones και πιθανώς μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό.
Είναι διαφορετική η απειλή που έχει να αντιμετωπίσει. Διότι πολλά drones μικρά αλλά πάρα πολύ επικίνδυνα, κινούνται χαμηλά και με χαμηλές ταχύτητες. Κι αν το σύστημα του ραντάρ και η τεχνητή νοημοσύνη του όλου συστήματος δεν είναι η κατάλληλη, δεν τα αναγνωρίζει. Μπορεί να τα δει σαν πουλιά ή να μην τα δει καθόλου, εάν είναι φτιαγμένο για να αντιμετωπίζει μόνο πυραύλους.
Η ελληνική προσέγγιση λοιπόν είναι ότι πρέπει να αντιμετωπίζει περισσότερο τα drones, όπως βεβαίως και τις πυραυλικές επιθέσεις.
Μπορεί να γίνει με ένα σύστημα αυτό; Δηλαδή και πυραύλους και drones;
Μπορεί να γίνει με συνεργασία συστημάτων.
Η λογική είναι να πάμε σε μια ολιστική προσέγγιση, δηλαδή να υπάρχει ένα σύστημα το οποίο αναγνωρίζει, προτεραιοποιεί και αντιμετωπίζει τις απειλές που η Ελλάδα, με βάση τον στρατηγικό της σχεδιασμό, προβλέπει ότι ενδέχεται να αντιμετωπίσει.
Αυτό συνιστά μία αλλαγή γενεάς και μία αλλαγή αντίληψης. Διότι μέχρι τώρα η βασική αντίληψη της Ελλάδας είναι ότι στον αέρα την προστατεύει η Πολεμική Αεροπορία της.
Όλα τα αντιαεροπορικά μας ή antidrone συστήματα που είχαμε, ήταν προστασίας συγκεκριμένου σημείου, όχι ολιστικής προσέγγισης της επικράτειας. Αυτό που θέλουμε πλέον είναι να υπάρχει μια πλήρης κάλυψη του συνόλου της ελληνικής επικράτειας.
Και από εκεί και πέρα η Πολεμική Αεροπορία μας, η οποία ούτως ή άλλως με τα αεροπλάνα 4,5 και 5ης γενιάς θα είναι η ισχυρότερη που είχαμε ποτέ, απελευθερωμένη από το καθήκον της αντιαεροπορικής άμυνα της χώρας, να μπορεί να αναλάβει πιο πολύπλοκους ρόλους
Στο θέμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας έχετε απαντήσει πολλές φορές ότι δεν σας ενδιαφέρει και ότι εν πάση περιπτώσει είναι πολύ νωρίς για να συζητάμε αυτό το θέμα. Εάν όμως επισήμως ο Πρωθυπουργός σας είχε κάνει αυτή την πρόταση, ποια θα είναι η απάντηση που θα έπαιρνε;
Κατ’ αρχάς ο Πρωθυπουργός δεν μου έχει κάνει την πρόταση.
Αν σας είχε κάνει την πρόταση;
Το να απαντήσω σε υποθετικό ερώτημα, όπως ξέρετε, είναι η μεγαλύτερη παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει ένα πολιτικό πρόσωπο. Την αντίληψή μου για το ζήτημα της Προεδρίας, την ξέρετε. Σέβομαι απολύτως τον θεσμό και εκτιμώ ότι τουλάχιστον μέχρι τις γιορτές είναι πρόωρο να το συζητάμε. Υπάρχει Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δεν είναι θεμιτό να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Αλλά καθόσον με αφορά, νομίζω ότι έχω εξηγήσει με απόλυτη επάρκεια και σαφήνεια τις θέσεις μου. Επαναλαμβάνω ότι δεν είναι στις προτεραιότητές μου.
Υπάρχει κατά την γνώμη σας απόλυτη σύμπνοια μεταξύ των δύο νευραλγικών υπουργείων, του Υπουργείου Εξωτερικών και του Εθνικής Άμυνας για ζητήματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής;
Καταρχήν η πολιτική της Κυβέρνησης είναι ενιαία και δεν βασίζεται σε σύμπνοια των Υπουργείων. Βασίζεται στην απόφαση του Πρωθυπουργού, ο οποίος επιλέγει επί των εισηγήσεων που δέχεται και η Κυβέρνηση εκφράζεται εν συνεχεία ενιαία.
Ξέρετε, όταν σκέφτονται δυο διαφορετικοί άνθρωποι, πόσω μάλλον δυο διαφορετικοί μηχανισμοί, προφανώς μπορεί να υπάρχουν αποκλίσεις και διαφορετικές εισηγήσεις. Υπάρχει όμως ενοποιητικός μηχανισμός.
Ποιος είναι;
Ο Πρωθυπουργός, το ΚΥΣΕΑ. Όταν τίθεται θέμα προς συζήτηση αποφασίζουν.
Όσον αφορά τη Συρία πόσο σας ανησυχεί αυτή η κατάσταση που έχει ήδη διαμορφωθεί και το ενδεχόμενο νέας προσφυγικής κρίσης; Μπορεί η Τουρκία να αξιοποιήσει ξανά το μεταναστευτικό ως μοχλό πίεσης για να οδηγηθούμε και σε άλλες πιθανόν υποχωρήσεις;
Υπάρχει μια νέα πραγματικότητα στη Συρία. Ουδείς θα θρηνήσει το καθεστώς Άσαντ. Όμως η διάδοχη κατάσταση μιας κακής πραγματικότητας δεν είναι πάντα καλύτερη. Είδαμε τι συνέβη στο Ιράκ μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν. Αυτό που τον διαδέχθηκε ήταν ένα χάος με εμφύλιο πόλεμο, με βία, με θανάτους.
Ή στη Λιβύη.
Πολύ σωστά. Η Λιβύη μετετράπη σε failed state και αυτή τη στιγμή η Συρία είναι σε αυτή τη φάση. Θα πρέπει με μεγάλη προσοχή να παρατηρήσουμε τι θα προκύψει από την κατάσταση που διαδέχτηκε τον Άσαντ και από εκεί και πέρα να εκφέρουμε γνώμη.
Είναι βεβαίως προφανές ότι η Τουρκία αυτή τη στιγμή έχει έναν αυξημένο ρόλο στη Συρία και είναι η δεύτερη παραθαλάσσια χώρα της Μεσογείου στην οποία, μετά τη Λιβύη, αποκτά αυξημένο ρόλο.
Επίσης, το άλλο που πρέπει να παρατηρήσουμε – και όχι με χαρά – είναι ότι δεν υφίσταται η Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυτήν την εξίσωση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία θεωρητικά είναι ο μεγαλύτερος πόλος στρατηγικής ισχύος κοντά στη Συρία, έχει καταλήξει να μην εκπέμπει ισχύ.
Ούτε πρωτοβουλία παρατήρησα να υπάρχει, ούτε οτιδήποτε με πείθει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση ασκεί επιρροή στο πώς εξελίσσεται η κατάσταση στη Συρία.
Άρα, λοιπόν, όλα αυτά είναι παράγοντες ανησυχίας για την Ελλάδα και θα πρέπει να δούμε πώς εξελίσσεται η κατάσταση.
Όταν λέτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, φαντάζομαι εννοείται και τον Επίτροπο αρμόδιο για τη Μετανάστευση. Ο οποίος και αυτός πρέπει να παίξει ρόλο.
Δεν θεωρώ ότι η παρούσα συριακή κρίση πρόκειται να εξελιχθεί, τουλάχιστον όπως φαίνεται αυτή τη στιγμή, ως πρόβλημα κυρίως στο Μεταναστευτικό.
Αυτή τη στιγμή η πτώση του καθεστώτος Άσαντ λειτουργεί ως παράγοντας επιστροφής των προσφύγων στο σπίτι τους και όχι το αντίθετο. Βεβαίως, αν αυτό καταλήξει σε ένα νέο εμφύλιο πόλεμο, προφανώς θα έχουμε αντιστροφή του φαινομένου. Τότε θα τεθεί θέμα μετανάστευσης.
Η χώρα μας οφείλει να έχει και μία άλλη προτεραιότητα την οποία θα ήθελα να επαναλάβω. Έχουμε και ως Ελλάδα και ως Ευρωπαϊκή Ένωση μεγάλη υποχρέωση προστασίας των χριστιανικών πληθυσμών της Συρίας, αλλά και της Μέσης Ανατολής.
Και έχουμε υποχρέωση προστασίας των θρησκευτικών μνημείων της Χριστιανοσύνης, εμείς δε ειδικά, της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης στη Μέση Ανατολή. Δεν μπορούμε ούτε να νίπτουμε τα χείρας μας ούτε να θεωρούμε ότι αφορά κάποιον άλλον, ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Όλα αυτά πρέπει να μπουν στον ορίζοντά μας. Τα μνημεία αυτά είναι αποτέλεσμα πολιτιστικής παρουσίας χιλιετιών. Δεν είναι ούτε 100, ούτε 200, ούτε 300 χρόνων τα περισσότερα από αυτά. Είναι κρίμα να χαθούν επί των ημερών μας.
Ήταν μονόδρομος η αποστρατεία της ηγεσίας της Διεύθυνσης Υγειονομικού όλων των Επιτελείων, όπως και διοικητών συγκεκριμένων στρατιωτικών νοσοκομείων, μεταξύ των οποίων για το 424 Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, μετά τις έκτακτες κρίσεις για τις οποίες δώσατε εντολή;
Τα πρόσφατα περιστατικά που είδαν το φως της δημοσιότητας για το συγκεκριμένο Στρατιωτικό Νοσοκομείο ήταν αδιανόητα και ουδεμία εξήγηση μπορούσε να τα δικαιολογήσει. Από την πρώτη στιγμή άλλωστε έδωσα εντολή για πλήρη διερεύνηση των συγκεκριμένων καταγγελιών.
Η πολιτική ηγεσία ενός Υπουργείου δεν είναι παρατηρητής των όσων συμβαίνουν στον τομέα ευθύνης της, ακόμα και αν χρειαστεί να προκληθούν δυσαρέσκειες και πικρίες. Αυτός ήταν άλλωστε ο οδηγός μου στις ενέργειές μου ως Υπουργού και σε άλλα Υπουργεία στα οποία θήτευσα. Βεβαίως, οφείλουμε να μην είμαστε άδικοι και ισοπεδωτικοί. Υπάρχουν εκατοντάδες Στρατιωτικοί Γιατροί που σώζουν καθημερινά ζωές και στους οποίους οφείλουμε ευγνωμοσύνη, όπως και στους Νοσηλευτές των Ενόπλων Δυνάμεων. Να σας υπενθυμίσω επίσης ότι εκατοντάδες Στρατιωτικοί Γιατροί καλύπτουν τα κενά του ΕΣΥ σε ακριτικές περιοχές.
Τι σηματοδοτεί το Νομοσχέδιο για τα Στρατιωτικά Νοσοκομεία και πότε θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή;
Το Νομοσχέδιο το οποίο έχω ήδη παρουσιάσει στο Υπουργικό Συμβούλιο μαζί με τον αρμόδιο Υφυπουργό Γιάννη Κεφαλογιάννη και το οποίο αναμένεται να εισαχθεί προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή εντός του Ιανουαρίου του 2025 είναι μία μεγάλη μεταρρύθμιση στον χώρο των Στρατιωτικών Νοσοκομείων και εντάσσεται στο πλαίσιο της «Ατζέντας 2030». Αποσκοπεί στην πλήρη αναδιοργάνωση και ουσιαστική αναβάθμιση των παρεχόμενων υγειονομικών υπηρεσιών, τόσο στους εν ενεργεία και εν αποστρατεία στρατιωτικούς, όσο και στον γενικό πληθυσμό, με την αντιμετώπιση παθογενειών. Μεταξύ άλλων προβλέπονται πρωτοποριακές για την Ελλάδα Υπηρεσίες Υγείας στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως η Ίδρυση Μονάδας Πολεμικού Τραύματος και η ίδρυση Μονάδας Φροντίδας Ηλικιωμένων, η αναβάθμιση του Κέντρου Φροντίδας ΑμεΑ κ.ά. Διασφαλίζει ακόμη την οικονομική αυτοτέλεια των Στρατιωτικών Νοσοκομείων, την ορθή κοστολόγηση ιατρικών υπηρεσιών και την αντιμετώπιση λειτουργικών προβλημάτων και εισάγει δείκτη διασφάλισης ποιότητας, η οποία θα ελέγχεται επίσης από ανεξάρτητο από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Οργανισμό. Με λίγα λόγια πρόκειται για μια αλλαγή σελίδας στην παρεχόμενη υγειονομική περίθαλψη.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Υπουργέ.
Να είστε καλά.